Θα αποφύγουμε τελικά την αργεντινοποίηση;

Μπορούν οι αγορές τελικά να προσγειώσουν για δεύτερη φορά τους Ελληνες πολιτικούς; Η πρώτη έγινε το 2010. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ή δεν είναι;

Οι αγορές έχουν αγριέψει και το δείχνουν. Πολύ γρήγορα χάλασε το κλίμα και έτσι το πράγμα δεν θα μπορέσει να πάει πολύ μακριά. Η Ελλάδα μπορεί να τροφοδοτήσει για μία ακόμη φορά τη διεθνή κοινότητα με ένα τόσο unique case, δηλαδή μια τόσο ιδιόμορφη περίπτωση, που είναι βέβαιο ότι θα σοκάρει όλους όσοι έχουν συνηθίσει την εικόνα των δύο τελευταίων ετών. Η αξιωματική

αντιπολίτευση, με πολιτικό λόγο που στηρίζεται στην αντι-λιτότητα, ξέρει πολύ καλά ότι αυτός ακριβώς είναι η πηγή της δυναμικής της. Πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αλλάξει αυτή τη στιγμή, φαίνεται δε ότι ποντάρει στην αποτυχία της γερμανικής εμμονής τώρα που οι αγορές αρχίζουν πλέον να της χρεώνουν τον αποπληθωρισμό.

Τα μη ικανοποιητικά στοιχεία για τη γερμανική οικονομία (δείκτες IFO),οι πρώτες κριτικές για τις προσπάθειες Ντράγκι, αλλά και οι βομβαρδισμοί του αγγλοσαξονικού παράγοντα για την εγκυρότητα των stress tests διαμορφώνουν σταδιακά ένα περιβάλλον που αρχίζει να αμφισβητεί την Ανγκελα Μέρκελ. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο του «Economist», που την ειρωνεύεται σαν να μην έχει αντιληφθεί ότι ο παπαγάλος που βλέπει πέθανε και δεν ξεκουράζεται.

Η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που συνδυάζει την αρνητική τάση των αγορών με την πολιτική κινδυνολογία της Νέας Δημοκρατίας, καταλογίζοντας στην κυβερνητική πλευρά τη διαμόρφωση κλίματος αστάθειας, για να εκβιάσει πολιτικά την κατάσταση. Το ζήτημα είναι πόσο έξυπνα μπορεί να κινηθεί ο ίδιος, όταν και αν βρεθεί αντιμέτωπος με το θηρίο, που δίχως άλλο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο όταν το προκαλείς. Το ζήτημα είναι ότι η χώρα δεν πρέπει να εισέλθει σε νέα περιπέτειες που θα την ταλαιπωρήσουν και θα τη φέρουν σε μια κατάσταση όπου οι ζαριές με τον διάβολο θα πέφτουν χωρίς αύριο.

Οι Γερμανοί, λαός ανταγωνιστικός και κατακτητικός, είναι προφανές ότι στερούνται ηγετικών ικανοτήτων και αδυνατούν να εμβαθύνουν στις εσωτερικές δομές της κάθε χώρας-μέλους της Ευρωζώνης. Απόδειξη ότι κορυφαίοι Γερμανοί αρθρογράφοι επισημαίνουν το φαινόμενο Λεπέν ως βασική απειλή που μπορεί να πάει τη Γαλλία στο άγνωστο. Κατά τον τρόπο αυτό, έχουν εξουθενώσει πολιτικά το κυβερνητικο στρατόπεδο, καθώς το έχουν αφήσει στη μοίρα του με όλες τις επιπτώσεις από το μνημονιακό πρόγραμμα. Κανείς δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται από τα όσα έμελλε να ακολουθήσουν την ψήφιση των μέτρων του Νοεμβρίου του 2012. Τότε ο Γιώργος Σταθάκης έλεγε: «Απ’ όλα αυτά θα γίνουν πολύ λίγα».

Εμμέσως είχε δίκιο γιατί στην Ελλάδα πάντα γίνονται τα μισά. Καμία σοβαρή αποκρατικοποίηση, περιορισμένα πράγματα στο άνοιγμα των αγορών, πολύ λίγα στον μετασχηματισμό του κλάδου της ενέργειας και άλλων κινήσεων αναδιάρθρωσης μιας οικονομίας που νοσεί. Ο πρωθυπουργός τόλμησε να επωμιστεί μεγάλο κόστος, όμως από τις ευρωεκλογές και πέρα βασική ατζέντα ήταν ο ΕΝΦΙΑ - επί τρεις ολόκληρους μήνες!

Έτσι, νομοσχέδια όπως αυτό των 100 δόσεων αλλά και των κόκκινων δανείων που παρέχουν μέτρα ανακούφισης κινδυνεύουν να περάσουν απαρατήρητα στο μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Οι άνθρωποι της οικονομίας ξέρουν ότι τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί, χρειάζονται αλλαγές και προσαρμογές, αλλά δεν θα πρέπει να χυθεί η καρδάρα με το γάλα. Η χώρα δεν θα πρέπει να μπει στο πείραμα που θα κινδυνέψει τελικά να την κάνει αυτό που δεν έγινε: Αργεντινή της Ευρώπης. Και κάτι τέτοιο είναι πολύ εύκολο να γίνει. Ας μην πάμε πιο κοντά σε ένα τέτοιο σενάριο και οι πολιτικοί μας ας το ξαναζυγίσουν μερικές φορές ακόμα.

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης
Keywords
Τυχαία Θέματα