Το ΔΝΤ θα είναι εδώ, ακόμα κι αν δεν πληρώσει

07:32 19/1/2017 - Πηγή: New Money

Πριν από λίγο καιρό, ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλ. Τσακαλώτος, είχε αποστείλει επιστολή στο ΔΝΤ με την οποία εξέφραζε τη βούληση της κυβέρνησης να παραμείνει το ταμείο στο Ελληνικό πρόγραμμα.

Σήμερα σύσσωμη σχεδόν η κυβέρνηση θριαμβολογεί προκαταβολικά για το ενδεχόμενο μη συμμετοχής του ΔΝΤ και, ούτε λίγο ούτε πολύ, επιχειρούν να το παρουσιάσουν ως επιτυχία των διαπραγματεύσεων τους, πιστεύοντας (ανοήτως) πως αν φύγει το ΔΝΤ

τότε θα εκλείψουν και οι σκληρές απαιτήσεις του για νέα μέτρα, από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Είναι χρήσιμο όμως να γνωρίζουν αυτοί που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους τα εξής:

-Ακόμα κι αν το ΔΝΤ αποφασίσει να μη συμμετάσχει χρηματοδοτικά στο πρόγραμμα, δεν πρόκειται να μας κάνει τη χάρη να φύγει. Κι αυτό γιατί εκ του καταστατικού του, αλλά και των συμφωνιών που έχουμε υπογράψει, θα είναι έχει λόγο αποφασιστικό με κάθε τρόπο και ως τεχνικός σύμβουλος μέχρι να πάρει πίσω και το τελευταίο ευρώ που έχει δώσει στη χώρα.

-Το ΔΝΤ σήμερα είναι ο μοναδικός μας σύμμαχος, στην προσπάθεια απομείωσης του χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο.

-Το ΔΝΤ είναι ο μοναδικός μας σύμμαχος που υποστηρίζει πως πλεονάσματα 3,5% μετά το 2018 είναι αδύνατον να πετύχει η χώρα μας και αντιπροτείνει 1,5% όσο και η κυβέρνηση.

-Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές κι αυτές να μας εμπιστευτούν τα λεφτά τους, αν το ΔΝΤ δεν εκδώσει πρώτα έκθεση που να λέει πως το χρέος μας έχει γίνει βιώσιμο.

- Αν κρεμαστεί η χώρα στον Σόιμπλε που δεν συζητά τίποτα λιγότερο από 3,5% πλεόνασμα για τα επόμενα 10 χρόνια και λήψη από τώρα δεσμεύσεων για μέτρα που θα εξασφαλίζουν αυτά τα πλεονάσματα, αλίμονό μας. Όπως αλίμονό μας και στην προοπτική ρύθμισης κάποια στιγμή του χρέους.

Τώρα όσον αφορά τις διάφορες αναλύσεις που κάνουν πίσω από τις βαριές πόρτες των γραφείων τους και λένε πως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ, ως βασικός χρηματοδότης του ΔΝΤ, θα απαιτήσει αποχή του ταμείου από το πρόβλημα της Ελλάδος (κι έτσι θα το ξεφορτωθούμε) ή το άλλο πως μετά τις γερμανικές εκλογές δεν θα είναι υπουργός οικονομικών ο σκληρός Σόιμπλε, φρονώ ότι είναι λιγότερο για γέλια.

Το ζητούμενο επομένως είναι τι έχει αποφασίσει η κυβέρνηση να δώσει στους δανειστές σε αυτή τη φάση, για να κλείσει την αξιολόγηση και πόσο θα δεσμεύει τη χώρα αλλά και τους επόμενους που κάποια στιγμή θα αναλάβουν την εξουσία της χώρας.

Ο διαρκής κόφτης δαπανών και για μετά το 2018 που τώρα συζητάνε επισήμως αλλά και η γαργάρα που γίνεται για την κατάργηση ή δραστική μείωση του αφορολόγητου, η επιβολή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις που θα επιφέρουν νέες μειώσεις, δεν είναι δα και για να πανηγυρίζει η κυβέρνηση.

Αυτό πάντως που είναι σαφές, είναι ότι υπάρχει μια τρικυμία εν κρανίω σε αυτούς που κρατούν τις ζωές μας στα χέρια τους και ειλικρινά δεν έχουμε πεισθεί αν όντως θέλουν να κλείσουν την αξιολόγηση σύντομα ή αν θέλουν να οδηγήσουν πάλι τα πράγματα στα όρια πρώτα και να αυξήσουν κι άλλο τον λογαριασμό και μετά να υπογράψουν.

Όπως είναι βέβαιο πως η ζημιά που υφίσταται η οικονομία της χώρας από την καθυστέρηση, συνεχώς μεγαλώνει και η περίφημη ανάπτυξη και ανάκαμψη θα παραμένουν στα χαρτιά.