Το δόγμα της αυταπάτης

08:42 8/3/2017 - Πηγή: New Money

Τι είναι άραγε χειρότερο; Πιο καταστροφικό; Ένα πολιτικό – έστω και χονδροειδές – ψέμα ή η αδυναμία κατανόησης των πραγματικών δεδομένων; Η παντελής έλλειψη ανάλυσης του τι συμβαίνει και του τί πραγματικά έπεται ή η σκοπιμότητα που κάθε ψεύδος κρύβει και είναι ενδεικτική ακόμα και του αδίστακτου χαρακτήρα των ανθρώπων που κατέχουν την εξουσία;

Ακούω εδώ και μια ημέρα για τα νέα «ψέματα» του Αλέξη Τσίπρα, για το «άδειασμα» του από την ΕΛΣΤΑΤ,

για την τελική ύφεση αντί ανάπτυξης το 2016 και για το πώς άλλα λέει η κυβέρνηση το πρωί κι εντελώς διαφορετικά πράγματα συμβαίνουν το βράδυ. Εξάλλου όλες οι μετρήσεις δείχνουν πως αν κάτι πλήττει τον πρωθυπουργό της χώρας στη δημόσια παρουσία του είναι ο χαρακτηρισμός «ψεύτης», τον οποίο με τις περίφημες «αυταπάτες» προσπάθησε – ανεπιτυχώς– να αποτινάξει.

Μπορεί ο Λένιν νομιμοποιώντας το ψέμα να έλεγε πως «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό» ή πως «ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα, γίνεται αλήθεια» όμως η υπερχρήση αποτελεί μείζον θέμα δημοκρατίας. Είναι όμως η κυβέρνηση μας πραγματικά μια κυβέρνηση που επενδύει στο ψεύδος ως πολιτικό εργαλείο και που έχει την προπαγάνδα ως «Θεό» ή συμβαίνει κάτι χειρότερο; Είναι μια πραγματικά αδίστακτη παρέα ανθρώπων που ενδιαφέρεται μόνο για την εξουσία ή οι αυταπάτες είναι διαρκείς και τελικά κάποιοι φθάνουν μέχρι του σημείου να τις πιστεύουν και να τις υιοθετούν ως κεντρικές πολιτικές επιλογές;

Μήπως τελικά στην περίπτωση της χώρας μας συμβαίνει αυτό που επισήμαινε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος; Πως δηλαδή ο «ενθουσιασμός είναι τέκνο της αμάθειας»; Και μήπως τελικά αυτή η υπερεπένδυση στην αισιοδοξία μας οδηγεί στον γκρεμό;

Να εξηγηθώ:

Ακούγαμε από κυβερνητικά στελέχη πως τόσο ο Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί όσο και η ΕΕ θα μας στηρίξουν. Πως υπάρχει «ενιαίο μέτωπο με την Ελλάδα απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις των εταίρων και δη των Γερμανών και του ΔΝΤ». Ξαφνικά, σε κοινό ανακοινωθέν τους, ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ ξεκαθάριζαν πως «το ΔΝΤ είναι απαραίτητη προϋπόθεση συνέχισης του προγράμματος της Ελλάδος».

Αργότερα, οι κυβερνητικές διαρροές μιλούσαν με σιγουριά για τη διάρρηξη του ενιαίου άξονα ΔΝΤ - Σόιμπλε. Φυσικά τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Προηγουμένως η κυβέρνηση ποντάρισε όλα τις τα λεφτά στον Γάλλο πρόεδρο Φρασουά Ολάντ και τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι. Δύο πολιτικά πρόσωπα ήδη παροπλισμένα. Να μη λησμονήσουμε βέβαια πως ο «σύμμαχος» Ολάντ πρώτος έσπευσε να μας αδειάσει με τα περί Ευρώπης «πολλαπλών ταχυτήτων». Κι αφού η περίφημη συμμαχία των νοτιοευρωπαϊκών κρατών πήγε περίπατο, ακούμε τώρα το νέο σενάριο.

Πως δηλαδή η κυβέρνηση επενδύει όλα της τα λεφτά στη νίκη του σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς στις γερμανικές εκλογές έναντι της Αγκέλας Μέρκελ. Με μια σιγουριά που σπάει κόκαλα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν φθάσει μέχρι και του σημείου να μιλούν για «αντίσταση» και «μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης» έως ότου δούμε τι θα γίνει με την επόμενη γερμανική κυβέρνηση, άντε μέχρι τις επικείμενες γαλλικές εκλογές.