Το ευρώ αντέχει τη δημοκρατία;

08:17 13/5/2014 - Πηγή: New Money

Οι αποκαλύψεις των Financial Times για το παρασκήνιο της Συνόδου των 20 πλουσιότερων χωρών στις Κάννες (G20), τον Νοέμβριο του 2011 αναδεικνύουν τη βαθιά στρέβλωση στην λειτουργία των θεσμών της ευρωζώνης αλλά, πάνω από όλα, αποκαλύπτουν το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας που αντιμετωπίζουν όχι μόνο η Ευρώπη αλλά συνολικά οι δυτικές παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες.

Ξεχωριστή σημασία έχει η αποκάλυψη ότι η κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα

από την κυβέρνηση Παπανδρέου στην κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ μεθοδεύτηκε από τον πρόεδρο της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο. Ο τελευταίος, σύμφωνα με το δημοσίευμα είχε επικοινωνίες στην κατεύθυνση αυτή με τον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Αντώνη Σαμαρά, με απώτερο στόχο να “σκοτώσει το δημοψήφισμα” το οποίο εξελήφθη ως απειλή για τη συνοχή του ευρώ. Τελικά, ως γνωστόν, οι διεργασίες κατέληξαν στο σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Λουκά Παπαδήμο.
Με λίγα λόγια, ένας μη εκλεγμένος αξιωματούχος της Κομισιόν έκανε κατ΄ιδίαν συζητήσεις με εκπροσώπους ελληνικών κομμάτων -αλλά και με υπουργό της τότε κυβέρνησης ο οποίος “άδειασε” τον τότε πρωθυπουργό και ανέλαβε αργότερα την προεδρία του ΠΑΣΟΚ- για το σχηματισμό κυβέρνησης, υπερβαίνοντας το δικό του θεσμικό ρόλο και υποσκελίζοντας τις συνταγματικές διαδικασίες της Ελλάδας. Υπό το φως των αποκαλύψεων αυτών, οι διαβουλεύσεις των ελληνικών κομμάτων για το σχηματισμό κυβέρνησης παίρνουν άλλη διάσταση, εκείνη της θεατρικής παράστασης με σενάριο που γράφτηκε στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Η στρέβλωση, βέβαια, δεν περιορίζεται εκεί. Η ίδια η Γερμανία δέχθηκε πιέσεις, από τις ΗΠΑ αλλά και άλλες χώρες του G20, για να πληρώσει περισσότερα για τη διάσωση του ευρώ, αλλά η πρόταση κόλλησε στην αντίρρηση του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας, Γιενς Βάιντμαν. Αυτό δείχνει άλλωστε και ποιος κατέχει την πραγματική εξουσία στην ευρωζώνη: Το σύστημα της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών, που έχουν την πραγματική ισχύ και λειτουργούν ανεξάρτητα ακόμα και από τις κυβερνήσεις. Ούτε η ίδια η καγκελάριος της Γερμανίας δεν μπορούσε να αγνοήσει τους κεντρικούς τραπεζίτες και όταν η ίδια βρέθηκε στο μέσον, ανάμεσα στην πίεση των ΗΠΑ και τις αντιρρήσεις της Bundesbank, έσπασε και έβαλε τα κλάματα.
Ο δε Νικολά Σαρκοζί, έσπευσε να μεταστρέψει την πρόταση για δημοψήφισμα για το πρόγραμμα διάσωσης σε ένα εκβιαστικό για την Ελλάδα δίλημμα “μέσα ή έξω από το ευρώ”, οργισμένος επειδή το θέμα του χάλαγε τη “φιέστα” που είχε ετοιμάσει για να προβάλει τον δήθεν πρωταγωνιστικό του ρόλο στη διεθνή αντιμετώπιση της κρίσης. Κι όλα αυτά από τον άνθρωπο που όντας πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας σφράγισε την πλήρη υποταγή της στην Άνγκελα Μέρκελ, βλάπτοντας όχι μόνο το δική του χώρα, αλλά ευρύτερα την Ευρώπη, καθώς ο γαλλογερμανικός άξονας έπαψε να λειτουργεί και χωρίς το πολιτικό αντίβαρο των Γάλλων οι Γερμανοί κατάφεραν να επιβάλουν ολοκληρωτικά τη δική τους ηγεμονία.
Στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Η ελληνική πρόταση για δημοψήφισμα υπεβλήθη προφανώς χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία και χωρίς να έχει γίνει σωστή εκτίμηση των συσχετισμών, με αποτέλεσμα να γυρίσει ως “μπούμεραγκ” σε βάρος της ελληνικής πλευράς.
Η πρόταση για δημοψήφισμα, όμως, έφερε στο προσκήνιο το αδιέξοδο της ευρωζώνης τόσο στο οικονομικό όσο και στο θεσμικό επίπεδο.
Στο όνομα της συνοχής του ευρώ, οι δημοκρατικές διαδικασίες απερρίφθησαν ως ασύμβατες με τις αγορές και τις δομές της ευρωζώνης και το αδιέξοδο ξεπεράστηκε με την επιβολή εκβιαστικών διλημμάτων από τους ισχυρότερους στον πιο αδύναμο κρίκο.
Κι όλα αυτά με ένα άρωμα υπόγειων, μακιαβελικών διεργασιών αλλά και προδοσίας.
Έτσι, η Ελλάδα οδηγήθηκε στην κλίνη του προκρούστη, αντί να εφαρμοστεί η λογική και καλύτερη λύση για το σύνολο της ευρωζώνης που θα ήταν η οικονομική ενίσχυση των πλουσίων χωρών προς τις ασθενέστερες.
Εν όψει εκλογών τα διλήμματα για την Ελλάδα “ξαναζεσταίνονται” παρόλο που εδώ και καιρό διαφημίζεται η “μεγάλη επιτυχία” της εξόδου από την κρίση.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου