Το ευρώ βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία

08:34 31/7/2013 - Πηγή: New Money

Όπως όλα δείχνουν, ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Το παραδέχθηκε και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, που είπε σε συνέντευξή του ότι τα μεν νούμερα θα “βγουν” κατά πάσα πιθανότητα, αλλά και ότι ανησυχεί για το πολιτικό ρίσκο εάν κάποιοι βουλευτές δεν πιστέψουν ότι υπάρχει “φως στην άκρη του τούνελ” και καταψηφίσουν τα μέτρα.

Γίνεται φανερό για άλλη μια φορά ότι η κοινωνία δεν μπορεί να αποφασίζει με δημοκρατικό τρόπο την αυτοκαταστροφή της.
Όσο κι

αν προσπαθούν οι δανειστές να πείσουν την κοινή γνώμη ότι όλα γίνονται “για το καλό μας”, η αλήθεια είναι ότι η χώρα καταστρέφεται.

Μέχρι σήμερα, οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την πολιτική του μνημονίου επικράτησαν, χάρη στην αμέριστη στήριξη των δανειστών.
Στις εκλογές οι ψηφοφόροι απειλήθηκαν με οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό χάος εάν ψήφιζαν “αντιμνημονιακούς”.

Προ ημερών και ενώ η πολιτική αστάθεια είχε εμφανιστεί και πάλι, η φιλολογία για το GREXIT, “αιφνιδίως” επανήλθε στο προσκήνιο.
Η αλήθεια είναι ότι με πλάγια μέσα, με εκβιασμούς και, τελικά, με όπλο τα δάνεια, η Γερμανία υπαγορεύει τις οικονομικές αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες που έχουν χρηματοδοτηθεί με δανεισμό.
Όμως, ο κ. Σόιμπλε, εκλέγεται στη Γερμανία και η “εντολή” που έλαβε τον υποχρεώνει να προωθεί τα συμφέροντα της χώρας τους, έστω και σε βάρος της Ελλάδας. Δεν έχει τα ελληνικά συμφέροντα στο μυαλό του.

Το “δημοκρατικό έλλειμμα” στην Ε.Ε. είχε διαπιστωθεί από παλιά. Στον καιρό της “αφθονίας”, όμως, δεν δώσαμε την απαραίτητη σημασία. Όλα “βολεύονταν” τελικά με αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Σήμερα, όμως, η κρίση έχει αναδείξει την οξύτατη σύγκρουση συμφερόντων και η απουσία αποτελεσματικών θεσμών πολιτικής συνδιαλλαγής και δημοκρατικού ελέγχου έχει μεταβάλλει την Ευρώπη σε πεδίο μάχης, όπου επικρατεί το δίκαιο του ισχυροτέρου.
Μόλις πριν από λίγα χρόνια, το ευρώ διαφημιζόταν ως το σύμβολο της ευρωπαϊκής ενότητας, το οποίο θα “ανάγκαζε” μάλιστα τις χώρες μέλη να προχωρήσουν και σε πολιτική ενοποίηση.

Αντίθετα, όμως, η νομισματική ένωση εν μέσω κρίσης εξελίχθηκε σε ένα μηχανισμό ο οποίος επέτρεψε στις οικονομικά ισχυρές χώρες -κατά βάση στη Γερμανία- να επιβληθούν οικονομικά και πολιτικά στις υπόλοιπες.

Επιπλέον, η δομή της Ευρωζώνης και η -εκτός δημοκρατικού ελέγχου- εξουσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έγιναν τα εργαλεία με τα οποία το τραπεζικό κεφάλαιο ανασυντάχθηκε για να δώσει τη μάχη της απόλυτης επικράτησης, παρά τους κλυδωνισμούς που υπέστη μετά το σκάσιμο της τραπεζικής φούσκας.

Είναι οι ευρωπαϊκές δομές άλλωστε που γίνονται ο μοχλός για να περάσει η γενικευμένη επίθεση στο κράτος πρόνοιας και τα εργασιακά δικαιώματα σε όλη την Γηραιά Ήπειρο.

Δυστυχώς, για την Ελλάδα δεν υπάρχει ανώδυνος δρόμος.

Είναι μάταιο να περιμένουμε ότι η Ευρώπη με κάποιο μαγικό τρόπο θα “ωριμάσει” και θα αλλάξει πολιτική ή ότι θα προχωρήσει σε περισσότερη πολιτική ενοποίηση, μέσω της οποίας θα ληφθούν και “καλύτερες” αποφάσεις για τις αδύναμες χώρες.
Η Γερμανία, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του Βορρά και η Ευρω-γραφειοκρατία δεν πρόκειται να κάνουν ούτε βήμα πίσω εάν δεν εξαναγκαστούν είτε από τα πράγματα, είτε από διαφορετικές πολιτικές ισορροπίες σε όλη την Ευρώπη.

Όσο στην Ελλάδα η κυβέρνηση θα ταυτίζεται με τις επιδιώξεις των ισχυρών, μεταβολή πορείας δεν πρόκειται να υπάρξει.

Επομένως, είναι αναγκαίο είτε η κυβέρνηση να αλλάξει στρατηγική και να αντιταχθεί, είτε να αναλάβει μια άλλη κυβέρνηση.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου