Το νέο πολιτικό σκηνικό

14:41 9/6/2019 - Πηγή: New Money

Ηρθε, είδε και απέρχεται ο Τσίπρας -και το κόμμα του- από την εξουσία έχοντας αντιληφθεί πολύ καλά ένα πράγμα και μάλιστα με βεβαιότητα. Οτι «για να ξανάρθουμε πίσω πρέπει να αφήσουμε στο κράτος ό,τι και όσους μπορούμε, δικό μας και δικούς μας. Ετσι κλείνουμε το μάτι σε όσους παραμένουν πιστοί, ότι «όταν θα ξανάρθουμε θα έχουν λαμβάνειν και πάλι». Διορισμούς και μεροκάματα από το κράτος, που φυσικά θα πληρώνουν -και θα τους πληρώνουν- οι... ηλίθιοι εργαζόμενοι κανονικά Ελληνες πολίτες.

Πόσο παλιό, φθαρμένο και ευτελές

μπορεί να είναι το σκηνικό της τελευταίας εβδομάδας στη Βουλή με τους εκατοντάδες διορισμούς και τα ρουσφέτια; Δεν ξέρω τι λέτε εσείς (ή εμείς στο «Πρώτο Θέμα»), βλέπω όμως ότι αν ισχύουν τα ποσοστά που διαβάζουμε στις νέες δημοσκοπήσεις, τότε ο κ. Τσίπρας -παρά το εμφανές σοκ που υπέστη και αυτό είναι λογικό, ανθρώπινο και σεβαστό να συμβαίνει- τα πάει περίφημα.

Δηλαδή τι άλλο έπρεπε να συμβεί στην τετραετία για να χάσει τις εκλογές ένας άνθρωπος που όλο αυτό το διάστημα το μόνο αληθές που έχει πει στους πολίτες είναι ότι... το καλοκαίρι πιθανώς κάνει ζέστη; Αν ισχύσουν τελικά οι πρώτες προβλέψεις των δημοσκοπήσεων που τον δίνουν κοντά στο 30% (προσωπικά πολύ αμφιβάλλω), υπάρχει μόνο μία εξήγηση. Απλά οι πολίτες αυτοί που ακόμα τον ψηφίζουν δεν ενδιαφέρονται καθόλου -μα καθόλου- για οτιδήποτε άλλο πέρα από την υποστήριξη ενός τύπου δεκαετίας 1980-1990 κομματικού μηχανισμού (κάτι μεταξύ παλαιού ΠΑΣΟΚ και παμπάλαιας Ν.Δ.) που θα τους χαρίζει εξουσία, θα τους διορίζει, θα τους δίνει μπίζνες αν είναι επιχειρηματίες και επιδόματα αν απλώς είναι χαμηλού οικονομικού μεγέθους όταν έρχεται και ξανάρχεται στην εξουσία.

Θα πείτε, εσάς τι σας νοιάζει, ο κυρίαρχος λαός αποφασίζει. Σαφές και ορθό, αλλά δεν μπορώ να αντιληφθώ ούτε ίχνος ιδεολογικής χροιάς στην ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από την επικρότηση ενός μηχανισμού εξουσίας που δίνει μεροκάματα και θέσεις εργασίας σε «ημέτερους». Μη μου πείτε ότι υπάρχει άνθρωπος που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ επειδή εφάρμοσε κάτι το οποίο θυμίζει την ιδεολογία και τις αρχές της Αριστεράς μετά από αυτή την τετραετία; Μετά την κατάθεση στεφανιού στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής τον Ιανουάριο του 2015 μάς τέλειωσε η Αριστερά στην πράξη.

Η ουσία είναι ότι με τη βοήθεια της διάλυσης του ΚΙΝ.ΑΛ. στην οποία συνέβαλε και η ακατανόητη και αμφιβόλου πολιτικής ηθικής (κυρίως λόγω timing) απομάκρυνση του Βενιζέλου, η χώρα μπαίνει πάλι σε προμνημονιακό πολιτικό σκηνικό.

Δύο κόμματα μεγάλα και άλλα τρία-τέσσερα ευκαιριακά πλην ΚΚΕ. Γιατί το ΚΙΝ.ΑΛ. αποκλείεται μετεκλογικά να μείνει μαρμαρωμένο με τα ποσοστά στα οποία φαίνεται ότι θα κινηθεί. Πάντως έτσι όπως πάει δεν πρόκειται να ενοχλήσει καθόλου τον κ. Τσίπρα και την παρέα του, που φυσικά θα είναι μικρότερη άρα και πιο εύκολη σε μεταβολές.

Ενα πάντως προέχει, γιατί όλα αυτά εξηγούν το παρελθόν, αλλά δεν διασφαλίζουν το μέλλον. Η χώρα χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση άνετης πλειοψηφίας και μόνο για να μπορέσει να πάρει μπροστά. Αν έχει μία πιθανότητα ο Κυριάκος, θα τα καταφέρει μόνο αν δεν έχει αγκυλώσεις στη Βουλή. Για να μπορέσει να το δείξει θα πρέπει να του δοθεί μια καθαρή ευκαιρία και φυσικά θα κριθεί. Οπως όλοι κρίνονται.