Τουλάχιστον να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας…

Να συμφωνήσουμε, γράφοντας αυτές τις σκέψεις μέσα στην πιο μεγάλη εορτή της πατρίδας, ότι οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης -αλλά και του κόσμου- δεν έχουν απέναντί τους και τόσο κοντά έναν τόσο ισχυρό και επιθετικό εχθρό που ιστορικά επιβουλεύεται την εθνική τους ακεραιότητα όπως εμείς την ΤουρκίαΑρα, εκ των πραγμάτων και με δεδομένο ότι ποτέ δεν έχει περάσει ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να έχουμε κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο θερμό επεισόδιο με άγνωστη εκ των προτέρων κατάληξη, να ξανασυμφωνήσουμε ότι με τους Τούρκους είχαμε, έχουμε και θα έχουμε πάντοτε θέμα.Οποτε προκύπτει πολιτική αστάθεια
ή αδυναμία στην από εδώ πλευρά, εισβολή στην Κύπρο όταν έπεφτε η χούντα, Ιμια πάνω σε αλλαγή ηγεσίας ή κάτι αντίστοιχο απέναντι που να χρειάζονται ενίσχυση στο εσωτερικό τους, κάτι κακό γίνεται. Επίσης, όταν την τελευταία 15ετία ξεκίνησαν οι ενδείξεις για ύπαρξη σοβαρού ορυκτού πλούτου στο Αιγαίο, προστέθηκε ένας ακόμη λόγος τουρκικών διεκδικήσεων, και μάλιστα αυτή τη φορά όχι μόνο με υπερεθνικιστική λογική, αλλά με καθαρά οικονομικό υπόβαθρο που είναι πάντοτε και πιο ισχυρό.Και ερχόμαστε στο σημερινό γεωπολιτικό τοπίο το οποίο λόγω Τραμπ είναι το πλέον άγνωστο -για να μην το χαρακτηρίσουμε ακόμα επικίνδυνο- που έχουμε ζήσει στη Μεταπολίτευση για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα, ο νέος πλανητάρχης είναι για την ώρα παντελώς απρόβλεπτος, όχι για εμάς, τη «μικρή Ελλαδίτσα» και τα συμφέροντά μας, αλλά για την Κίνα, τη Ρωσία, την Ευρώπη, ακόμα και για τους κλασικούς συμμάχους των ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Μ. Βρετανία.Τώρα, υπάρχει κανείς που να μην κατάλαβε ότι για το καλώδιο ρώτησε ο Νετανιάχου τον Τραμπ αν μπορούμε να προχωρήσουμε στην πόντισή του και αφού δεν έδωσε το πράσινο φως ο πλανητάρχης, μαζευτήκαμε και περιμένουμε τη σειρά μας να ασχοληθεί μαζί μας; Θα έκανε κάτι άλλο πλην αυτού άλλος ηγέτης αν ήταν στη θέση του Μητσοτάκη; Μα φυσικά και όχι, δεν παίζεις με τα σπίρτα σε μια πυριτιδαποθήκη, ειδικά όταν δεν ξέρεις ποιος είναι με ποιον πλέον. Με εμάς ή με τα λιοντάρια είναι ο Καίσαρας, δεν γνωρίζουμε πώς θα ξυπνήσει και, δυστυχώς, οι φυσικοί μας σύμμαχοι -Ευρωπαίοι- έχουν κι αυτοί τα δικά τους.Αρα, λοιπόν, παρά το γεγονός ότι είμαστε σε Πάσχα και διακοπές οι περισσότεροι από εμάς, επομένως οι ημέρες δεν είναι για δυσάρεστα νέα, η αλήθεια είναι ότι η χώρα έχει μπει τους τελευταίους μήνες σε μια πορεία αχαρτογράφητων γεωπολιτικών εξελίξεων και η μόνη βέβαιη ασφάλειά μας είναι η αποτρεπτική μας ικανότητα έναντι της Τουρκίας. Δηλαδή, οι Ενοπλες Δυνάμεις.Με δεδομένο ότι διπλωματικά θα γίνουν οι ορθές κινήσεις, αφού ο Μητσοτάκης είναι αποδεδειγμένα ικανός και θεωρώ ότι οι περισσότεροι Ελληνες αισθάνονται ότι, αν μη τι άλλο, ο πρωθυπουργός δεν θα κάνει ΤΟ λάθος. Ή μάλλον, για να το πω ξεκάθαρα, αν δείτε σε αποδοχή και κυβερνησιμότητα τι ακολουθεί τον Μητσοτάκη στις έρευνες, είναι βέβαιο ότι αν ρωτήσεις τους ψηφοφόρους των υπόλοιπων κομμάτων ποιον θα έβαζαν να διαχειριστεί εθνική κρίση, δύσκολα θα επέλεγαν τους αρχηγούς των κομματικών τους επιλογών.Το γεγονός αυτό, πάντως, δηλαδή η έλλειψη ίχνους κανονικής αντιπολίτευσης, δεν βοηθάει καθόλου τη χώρα, αφού η αξιωματική αντιπολίτευση, πλέον Ζωή Κωνσταντοπούλου, δεν χρειάζεται καν σχολιασμό, ο δε Ανδρουλάκης ασχολείται με μια κυρία Μπατζελή και τη διέγραψε για έναν εξίσου ασήμαντο λόγο. Πραγματικά ακατανόητο.Καλό θα είναι η κοινή γνώμη να έχει κάποια γνώση και συνείδηση για το πού βρίσκεται και τι μπορεί να αντιμετωπίσει η χώρα.
Keywords
Τυχαία Θέματα