Τους κινδύνους που απειλούν το μέλλον της ΕΕ ανέλυσαν Τουσκ, Γιούνκερ και Σουλτς

20:51 13/10/2016 - Πηγή: New Money

Οι μεγάλες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει αυτήν την στιγμή η ΕΕ, οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, βρέθηκαν στο επίκεντρο εκδήλωσης του ευρωπαϊκού think tank European Policy Centre - Kέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής (EPC) με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ίδρυσή του.

Το EPC θέτοντας το ερώτημα «Η Ευρώπη στα 60: Ενότητα ή πόλωση;» κάλεσε την πολιτική ηγεσία της ΕΕ, καθώς και

εκπροσώπους των θεσμών και των εθνικών κυβερνήσεων να περιγράψουν από πού προέρχονται οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι και δώσουν το στίγμα για το μέλλον.

Ανάμεσα στους ομιλητές της εκδήλωσης ήταν οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.

Ο Ντόλαντ Τουσκ, από το βήμα του EPC, εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στους εκπροσώπους του λαϊκισμού, οι οποίοι ενώ, όπως είπε, στερούνται θετικών ιδεών, είναι αποφασισμένοι να επηρεάσουν την εξουσία, βάζοντας στο στόχαστρο την «φιλελεύθερη δημοκρατία».

«O μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η απειλή της αποσύνθεσης της Ευρώπης σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο» υπογράμμισε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αναφερόμενος στις επικείμενες διαπραγματεύσεις για το Brexit, τάχθηκε υπέρ του λεγόμενου «σκληρού Brexit», κάνοντας ωστόσο, ξεκάθαρο πως καμιά από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν αναμένεται να επωφεληθεί από αυτό. «Η μόνη εναλλακτική στο σκληρό Brexit είναι το μη Brexit, ακόμα κι αν πλέον δεν υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν σε κάτι τέτοιο» υπογράμμισε, εκφράζοντας την ελπίδα ότι ένα «θετικό σενάριο» θα μπορούσε να επικρατήσει μεσοπρόθεσμα.

«Στιγμή αναστάτωσης»

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έκανε λόγο για μια «στιγμή αναστάτωσης» που περνάει η Ένωση, ενώ επισήμανε ότι όταν ξέσπασε τόσο η οικονομική όσο και η προσφυγική κρίση, η ΕΕ ήταν ατελής αλλά ακόμα και εκεί που υπήρχαν κανόνες ή θεσπίστηκαν κατά τη διάρκειά των κρίσεων, η βούληση για εφαρμογή ήταν περιορισμένη. Κάλεσε λοιπόν τους ηγέτες της ΕΕ να δράσουν και να φέρουν συγκεκριμένα αποτελέσματα, εφαρμόζοντας τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε συλλογικό επίπεδο. Τόνισε, δε, πως η ΕΕ δεν πρέπει να διαχειριστεί απλά τις προκλήσεις αλλά να «διαμορφώσει τον κόσμο».

Από την πλευρά του, ο Μάρτιν Σουλτς, κατήγγειλε το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, στο οποίο συνηθίζουν να επιδίδονται οι αρχηγοί των κρατών και των κυβερνήσεων της ΕΕ εναντίον των Βρυξελλών, δίνοντας την ευκαιρία στους λαϊκιστές να κερδίζουν έδαφος. Ωστόσο, υπογράμμισε πως ακόμα και με ηγέτες, όπως ο Ούγγρος Βίκτορ Ορμπάν είναι αναγκαίο να βρεθεί μια βάση για διάλογο.

Στις αιτίες της κρίσης προστέθηκε και το Brexit

«H πολυ-κρίση που έχει χτυπήσει την Ευρώπη δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί ενώ και οι αιτίες που την προκάλεσαν παραμένουν και σε αυτές προστίθεται τώρα το Brexit» υπογράμμισε ο διευθυντής μελετών στο EPC Γιάννης Εμμανουηλίδης, συμπληρώνοντας πως μια από τις σημαντικότερες επιπτώσεις αυτής της πολυ-κρίσης είναι ο διχασμός που προκλήθηκε στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, καθώς δεν υπάρχει πλέον η πεποίθηση του αμοιβαίου κέρδους. Ο ίδιος, σημείωσε ωστόσο, πως παρά τις αυξανόμενες διαφορές, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιδείξει σημαντική «ανθεκτικότητα» με αποτέλεσμα «να έχουν αποφευχθεί τα χειρότερα».

Αναφερόμενος στην επόμενη ημέρα, ο αναλυτής υπογράμμισε πως δε θα πρέπει να περιμένουμε αξιοσημείωτα βήματα προς μια «φεντεραλιστική Ευρώπη» ή αντίθετα, προς την «επανεθνικοποίηση», αλλά περισσότερο μια ήπια διαχείριση της δύσκολης κατάστασης, η οποία θα επικεντρωθεί στη διατήρηση των επιτευγμάτων του παρελθόντος. «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι μια οπισθοδρομική και ανελεύθερη Ευρώπη, στην οποία οι αξίες μας υπονομεύονται» κατέληξε ο Γιάννης Εμμανουηλίδης.

Την εκδήλωση έκλεισε με την ομιλία του ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρόεδρος του EPC Χέρμαν Βαν Ρομπέι. Ο προκάτοχος του Ντόναλντ Τουσκ, αναφέρθηκε σε όλες τις διαστάσεις της ευρωπαϊκής κρίσης, τονίζοντας πως ο φόβος έχει καταλάβει τους ευρωπαίους πολίτες και πως οι προσπάθειες των πολιτικών πρέπει να επικεντρωθούν στην μετάλλαξη του φόβου σε ελπίδα.