Βάλτε τέλος στους αστόχαστους στόχους, επιλέγοντας μια προοπτική ανατροπής

13:18 8/5/2014 - Πηγή: New Money

Η συγκυβέρνηση έχει αποφασίσει να μας δώσει το εισαγόμενο από τις Βρυξέλλες φάρμακο της εσωτερικής υποτίμησης, ακόμη κι αν αυτό σκοτώσει και εμάς και την ελληνική οικονομία μαζί.
Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι όσα κράτη εφάρμοσαν πολιτική εσωτερικής υποτίμησης, στο τέλος κατέληξαν μικρότερα, ως προς τα οικονομικά τους μεγέθη, και τα περισσότερα οδηγήθηκαν σε εξαθλίωση των κατοίκων τους. Ελάχιστα κράτη ανέκαμψαν από αυτή την προκρούστεια διαδικασία και, βεβαίως, κανένα από αυτά δεν είχε το κολοσσιαίο εξωτερικό

δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Επομένως, η εσωτερική υποτίμηση είναι ο ωραιοποιημένος, φραστικά, επιστημονικός τρόπος για να χαρακτηρίσουμε μια σκληρή διαδικασία εσωτερικής φτωχοποίησης της πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Ο αιτιολογικός πυρήνας αυτής της φτωχοποίησης, έχει τις βάσεις του στη θεωρία της “αναπτυξιακής λιτότητας” του Ιταλού οικονομολόγου Alberto Alesina, που κυριαρχεί, ακόμη, στην Ευρωζώνη. Σύμφωνα με αυτήν, η ύφεση είναι ευκαιρία για να περικοπεί το κοινωνικό κράτος, να μηδενιστούν τα δημόσια ελλείμματα και να υπάρξει οικονομική μεγέθυνση. Ο Alesina το 1998 παρουσίασε τη θεωρία του, ως το απόλυτο φάρμακο κατά της κρίσης. Τον Απρίλιο 2010, προσκλήθηκε να την παρουσιάσει στο ECOFIN (Μαδρίτη). Το ECOFIN βρήκε τις ιδέες του χρήσιμες για μια επιστημονικοφανή υποστήριξη της κυρίαρχης πολιτικής. Γι’ αυτό, τις περιέλαβε στο τελικό ανακοινωθέν και τις αναγόρευσε σε επίσημη πολιτική της Ευρωζώνης. Η διεύρυνση της ανισότητας οδηγεί σε ανάπτυξη – ισχυρίζεται ο Alesina.

Αυτό τον μύθο διέλυσε η πρόσφατη, βραβευμένη και αναγνωρισμένη διεθνώς, εργασία τριών Ελλήνων οικονομολόγων: του Βασίλη Ράπανου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, της Γεωργίας Καπλάνογλου, επίκουρης καθηγήτριας, και της Ιωάννας Μπαρδάκα, οικονομολόγου στην Τράπεζα της Ελλάδος, οι οποίοι κατέληξαν σε μια πολιτικά εξαιρετικά σημαντική απάντηση: Η δικαιοσύνη, δηλαδή η στήριξη των πιο αδύναμων τμημάτων της κοινωνίας, σε συνθήκες δημοσιονομικής προσαρμογής, πέρα από τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα επιτυχίας αυτής καθαυτής της προσαρμογής. Δηλαδή, για μια διατηρήσιμη και γρηγορότερη μείωση του δημοσίου ελλείμματος και χρέους, τα εφαρμοζόμενα μέτρα πρέπει να συνοδεύονται από ενίσχυση του κοινωνικού δικτύου ασφαλείας και από μέτρα μείωσης της οικονομικής ανισότητας και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

Διερωτάται λοιπόν, ο καθένας μας, για ποιο λόγο η συγκυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης και της ύφεσης;
1) Μήπως για να μειώσει το Δημόσιο χρέος;
Όχι, αφού αυτό ήταν και θα παραμείνει μη βιώσιμο, στο βαθμό που βρίσκεται πολύ πάνω από 100% του ΑΕΠ. Αλλά και αν ήταν βιώσιμο, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, θα έπρεπε να ακολουθηθεί αντίθετη πολιτική από τη σημερινή, με μέτρα που να προωθούν την κοινωνική δικαιοσύνη, ώστε να επιτευχθεί συλλογικά η ταχύτερη μείωσή του.
2) Μήπως για να τιμήσει τις δεσμεύσεις της;
'Οχι, αφού εαν διέθετε τέτοιες ανησυχίες θα είχε φροντίσει πρώτα να τηρεί αντιμνημονιακή στάση, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά και αθέτησε μετεκλογικά. Περαιτέρω, ενόψει της τεράστιας ανθρωπιστικής καταστροφής που επέφερε στην Ελλάδα, θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας.
3) Μήπως επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελλήνων;
'Οχι, αφού επί ημερών της η πραγματική οικονομία, αυτή που αφορά τα εισοδήματα και την κατανάλωση (τα μόνα μεγέθη που αφορούν την καθημερινότητά μας), διαλύεται συστηματικά, οδηγώντας τεράστιες μάζες στη φτώχεια και την απόγνωση και πυροδοτώντας μια πρωτόγνωρη ανακατανομή εισοδήματος εις βάρος των πολλών και υπέρ των ελαχίστων.

Ας αναζητήσουμε, λοιπόν, υπέρ ποίων εφαρμόζεται και τι επιφέρει η ασκούμενη αστόχαστη, ανεξήγητη πολιτική της συγκυβέρνησης:

1) Η παντελής έλλειψη διαπραγμάτευσης με σοβαρά επιχειρήματα, για το κούρεμα του εξωτερικού Δημοσίου χρέους, όπως η ανθρωπιστική καταστροφή, ο εξευτελισμός της προσωπικότητας των Ελλήνων (άρα Ευρωπαίων) πολιτών σε πλήρη αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε., η συνευθύνη των δανειστών οι οποίοι γνώριζαν το ύψος του Δημόσιου χρέους όταν δάνειζαν αλόγιστα κι άλλα χρήματα, η ένσταση του Μενίππου, το προηγούμενο της σεισάχθειας των Γερμανικών χρεών στο παρελθόν, το κολοσσιαίο κόστος που επέφεραν στην ελληνική οικονομία τα μνημόνια μέσω της απώλειας παραγωγικών θέσεων εργασίας που για να αναταχθούν (σε μόνιμη βάση) χρειάζονται επενδύσεις 300-500 δις Ευρώ, αποτελεί ισχυρό πειστήριο ότι στόχος είναι η εξυπηρέτηση με κάθε τρόπο των συμφερόντων των δανειστών και όχι των Ελλήνων.
2) Στην ίδια κατεύθυνση κατατείνει και η φορολογική λαίλαπα που με 2000 φορολογικά νομοθετήματα σε τρία έτη μετέτρεψε τον ιδιοκτήτη σε ενοικιαστή της περιουσίας του, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία σε μειοψηφικό μέτοχο που υπάρχει μόνο για να επωμίζεται το επιχειρηματικό ρίσκο, τον επαγγελματία σε χομπίστα (αφού δε του μένει σχεδόν τίποτα), τον δημόσιο υπάλληλο και τον συνταξιούχο σε ποίμνια επί σφαγήν. Αλλά ούτε και η βαριά βιομηχανία μας γλύτωσε την καταστροφή, αφού χτυπήθηκε θανάσιμα από το συνδυασμό της έλλειψης ρευστότητας, του υψηλού ενεργειακού κόστους και των δυσβάστακτων εργοδοτικών εισφορών. Εδώ οι πραγματικά ωφελημένοι είναι κυρίως οι Γερμανοί ανταγωνιστές μας.
3) Η συνεχώς και συντονισμένα μειούμενη από τις τράπεζες ρευστότητα προς την εσωτερική αγορά, έρχεται να συμπληρώσει την καταστροφή. Αποτελεί συνειδητή επιλογή και το αποτέλεσμά της είναι απόλυτα προβλέψιμο. Όλες οι αξίες σε μια οικονομία εκφράζονται σε χρήμα. Εάν, λοιπόν, κάποιοι κλείσουν ταυτόχρονα τις κάνουλες της ρευστότητας, περιορίζοντας δραστικά την ποσότητα του χρήματος, τότε οι αξίες κάθε είδους περιουσιακών στοιχείων και παραγωγικών συντελεστών καταρρέουν, όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα στη χώρα μας.
4) Η παραπάνω εκρηκτική κατάσταση, ωθεί κάθε μήνα κατά μέσο όρο 150,000 κεφαλές νοικοκυριών και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εκτός του οικονομικού γίγνεσθαι, αφού αδυνατούν να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Σύντομα, θα μηδενιστεί η φοροδοτική ικανότητα και των περισσοτέρων εναπομεινάντων συνεπών φορολογουμένων, που καλούνται να πληρώνουν τα βάρη όλων.

Παράλληλα, καταρρέει και το ασφαλιστικό σύστημα, λόγω της ανεργίας κι επειδή κουρεύτηκαν τα αποθεματικά κεφάλαια των ταμείων, που προορίζονταν για την συνταξιοδότηση των επομένων γενεών.
Τέλος, αποσυντίθεται και το δημόσιο σύστημα υγείας, με μοχλό την έντονη υποχρηματοδότησή του σε σχέση με τα ισχύοντα στην Ευρώπη. Για να μειωθεί μάλιστα η πίεση προς το ΠΕΔΥ, η συγκυβέρνηση έχει ωθήσει 2,500,000 ανθρώπους στην απώλεια του δικαιώματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, γεγονός που κλονίζει το επίπεδο υγείας του γενικού πληθυσμού της Ελλάδας.

Η συγκυβέρνηση διαθέτει υπερπλήρες οικονομικό επιτελείο, συνεπικουρούμενο κατά περίσταση από διεθνείς συμβούλους και επομένως γνωρίζει απόλυτα και λεπτομερειακά τα προαναφερθέντα ζητήματα. Φραστικά, μάλιστα, επιζητεί εναγωνίως τρόπους για να φέρει επενδύσεις και ανάπτυξη καθώς και να ανατάξει την ανεργία. Πλην, όμως, και ενόψει της προηγούμενης ανάλυσης, είναι σαφές ότι ο κυβερνητικός λόγος είναι απλά προσχηματικός και δεν υπάρχει πρόθεση για ανάταξη της οικονομίας. Επιλέξανε να μας κρατούν σε μια παγίδα χρέους, μέσα στην οποία μπορούν να υλοποιούν τις πραγματικές τους επιδιώξεις:

1) Ένας λαός εξαθλιωμένος έχει μειωμένες αντιστάσεις και σε συνδυασμό με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ η υφαρπαγή της ψήφου μας, με ψευδείς υποσχέσεις και παροχές, γίνεται πολύ ευκολότερη.
2) Οι δανειστές γνωρίζουν τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου και ως πύλη εισόδου στην Ευρώπη και αποφάσισαν μέσω της κατάρρευσης των αξιών να αγοράσουν έναντι πινακίου φακής τις υποδομές, τον ορυκτό πλούτο, τις τράπεζες, πολλές σημαντικές ελληνικές επιχειρήσεις και τα φιλέτα της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων. Οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν διεξάγονται πλέον με σφαίρες, αλλά μέσω οικονομικής επικυριαρχίας, η οποία μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα, λειτουργώντας παρασκηνιακά.

Αγαπητοί μου συμπολίτες, η δύναμη της γνώσης της πραγματικής κατάστασης θα σας στηρίζει από σήμερα στη δύσκολη απόφαση που καλείστε να πάρετε, απαρνούμενοι την εικονική πραγματικότητα του success story και ενστερνιζόμενοι μια νέα προοπτική ανατροπής των σημερινών δεδομένων.

Ο συνδυασμός “Ανατροπή στην Αττική” σας δίνει μια πρώτη διέξοδο για ουσιαστική καλυτέρευση της καθημερινότητάς σας, μέχρι τις διαγραφόμενες εκλογές του Μάρτη του 2015, οπότε και θα ολοκληρωθεί η ανατροπή, ανοίγοντας μια νέα, θετική προοπτική για τη ζωή των Ελλήνων.

Δεσμευόμαστε να διαθέσουμε τις γνώσεις μας και όλους τους διαθέσιμους πόρους για την ενίσχυση της κοινωνικής δράσης σε επίπεδο περιφέρειας, καθώς και για την ενίσχυση του οικογενειάρχη. Θα πορευτούμε με γνώμονα την κοινωνική αλληλεγγύη και ευαισθησία, ώστε όλοι μαζί, πέρα από κομματισμούς και διχαστικά σύνδρομα, να ξαναχτίσουμε τις ζωές μας σε ένα βιώσιμο αύριο που να μας γεμίζει αισιοδοξία.

Blogger Ιωάννης Πλουμής