Υποκρισία

Εκ πρώτης η είδηση είναι εντυπωσιακή: με απόφαση του υπουργείου Οικονομικών οι τράπεζες έδωσαν στοιχεία για τις κινήσεις λογαριασμών άνω των 100.000 ευρώ από το 2010 και μετά προκειμένου να ελεγχθεί αναδρομικά η φοροδιαφυγή.

Όσοι λοιπόν είχαν μετά το 2010 σε τραπεζικούς λογαριασμούς πάνω από 100.000 θα κληθούν να τα δικαιολογήσουν. Ο στόχος είναι το κράτος να συγκεντρώσει χρήματα από εκείνους που ενδεχομένως ακόμη έχουν. Είναι γνωστό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων ελευθέρων επαγγελματιών -πάντα υπάρχουν

και οι λίγοι που εκφεύγουν του κανόνα- επιδίδονταν σε φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή. Επίσης νομίζοντας ότι τους καλύπτει το τραπεζικό απόρρητο πολλοί διακινούσαν τα χρήματα μέσω τραπεζικών λογαριασμών.

Ομολογώ ότι η πρώτη μου σκέψη καθότι πάντα μισθωτός που ποτέ δεν μπόρεσε να αποκρύψει έστω ένα ευρώ και φορολογείται με 40% ήταν ότι αφού φοροδιαφεύγανε κάλα να πάθουν: όχι μόνο να ελεγχθούν αναδρομικά και να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν αλλά και τις προβλεπόμενες προσαυξήσεις. Αφού ικανοποιήσουμε όμως τα καλά μας συναισθήματα απέναντι στους συνέλληνες δημιουργούνται μερικά ζητήματα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για αναδρομική επιβολή με την οποία οι ελεγκτικές αρχές παραβιάζουν τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών. Παρόμοια είναι και η απόφαση να δεσμεύονται οι τραπεζικές θυρίδες των οφειλετών του δημοσίου. Το επόμενο βήμα θα είναι οι ελεγκτικές αρχές να έχουν δικαίωμα να μπαίνουν στα σπίτια των οφειλετών και να ψάχνουν στα μαξιλάρια και στα ντουλάπια. Με το λαικιστικό πρόσχημα των οφειλών ή της φοροδιαφυγής καταργούνται στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα.

Ακολούθως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες βρίσκονται πλέον υπό έλεγχο και με την απειλή κυρώσεων. Όσοι κράτησαν τα χρήματά τους στις ελληνικές τραπέζες ανταποκρινόμενοι και σε πατριωτικές εκκλήσεις αρμοδίων τα προηγούμενα χρόνια νιώθουν μαλάκες. Όσοι από την αρχή τα έβγαλαν έξω και τα κράτησαν εκεί νιώθουν έξυπνοι και δικαιωμένοι. Το σημαντικό όμως είναι ότι αποκλείεται όσοι τα έχουν βγάλει έξω να τα φέρουν πίσω για να αποκτήσουν κεφάλαια και ρευστότητα οι τράπεζες αφού δεν θα ξέρουν τί τους ξημερώνει και τί άλλο θα τους βρει τα επόμενα χρόνια. Τα χρήματα αυτά που αποτελούν μέρος των 300 δις του χρέους θα κατευθυνθούν οριστικά σε τράπεζες άλλων χωρών και δεν θα επιστρέψουν.

Υπάρχουν όμως κι άλλα ερωτήματα. Μπορεί κάποιοι να είχαν 100.000 ή 200.000 ευρώ το 2011 και το 2012 και να τα ξόδεψαν γιατί ενδεχομένως δεν έχουν πλέον εισοδήματα. Τί θα γίνει με αυτούς; Ήδη εκκρεμουν μερικές δεκάδες χιλιάδες εντάλματα εναντίον οφειλετών που αδυνατούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Θα αυξηθούν τα ανεκτέλεστα εντάλματα; Γιατί φυσικά αν εκτελεστούν δεν θα τους χωρούν ούτε οι καινούργιες φυλακές που φτιάχνει η κυβέρνηση.

Επιπλέον το χρήμα αυτό δεν είχε μεν φορολογηθεί αλλά διοχετευόταν στην αγορά έστω και ως παραοικονομία και συντηρούσε προβληματικές μικροεπιχειρήσεις και μαύρες θέσεις εργασίας. Από την στιγμή που θα το πάρει το κράτος θα περιοριστεί κι άλλο η κίνηση στην αγορά. Ποιό είναι περισσότερο ηθικό να συλληφθεί αναδρομικά η φοροδιαφυγή ή να βοηθηθούν άνθρωποι στην δύσκολη επιβίωσή τους έστω και μέσω της παραοικονομίας;

Είναι δεδομένο ότι οι κ.κ. Στουρνάρας και Χαρδούβελης μακρυά από τον πραγματικό κόσμο -άλλωστε ούτε πολιτικοί ούτε άνθρωποι της αγοράς υπήρξαν, σε προστατευμένες υψηλόβαθμές θέσεις διατέλεσαν- δεν σκέπτονται τέτοιες συνέπειες. Η κυβέρνηση όμως έχει μετρήσει το κόστος ενός τέτοιου μέτρου; Είτε δεν θα εφαρμοστεί και πρόκειται για άλλο ένα καραγκιζιλίκι είτε θα εφαρμοστεί και θα έχει συνέπειες στην οικονομία.

Εν τέλει ένα μέτρο που μπορεί να ήταν θετικό, αποτελεσματικό και επιβεβλημένο το 2010 για λόγους και οικονομικούς και ηθικούς μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα στο τέλος του 2014. Αν η κυβέρνηση ήθελε να στοχεύσει τις μεγάλες περιουσίες μπορούσε να το έχει κάνει. Αλλά τί αξιοπιστία έχει η κυβέρνηση όταν δεν έχει ακόμη ελέγξει την λίστα Λαγκάρντ προφανώς για να μην βρεθούν σε δύσκολη θέση οι φίλοι και πελάτες της; Υποκρισία.

Blogger Σπύρος Γκουτζάνης
Keywords
Τυχαία Θέματα