Μέτρα για τον περιορισμό των ζημιών από Αγριόχοιρο…ΜΕΡΟΣ Β’

19:21 1/11/2022 - Πηγή: iHunt

Ο αγριόχοιρος είναι το θήραμα που απασχολεί σοβαρά εδώ και αρκετά έτη με τις ζημιές του στις καλλιέργειες, τα αυτοκινητιστικά, την εισβολή του στα αστικά κέντρα και τα παθογόνα που μπορεί να μεταφέρει, όπως η αφρικανική πανώλη.

Του Δρος Χρήστου Κ. Σώκου

Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα αναδείξει το μέγεθος του προβλήματος με πληθώρα περιστατικών σε όλη την Ελλάδα, τα οποία μάλλον βαίνουν αυξανόμενα.

Στην περίπτωση των υλικών ζημιών θα μπορούσε να εκτιμηθεί πως ξεπερνούν το ποσό των αρκετών εκατομμυρίων

ευρώ ετησίως, ενώ το ποσό αυτό είναι ανυπολόγιστο στην περίπτωση απώλειας ανθρώπινης ζωής από αυτοκινητιστικό.

Στο προηγούμενο άρθρο (Μέρος Α’) αναφέρθηκαν κάποιες σκέψεις για το πώς μπορεί να είναι αποτελεσματική η πληθυσμιακή διαχείριση, και αποδείχθηκε πως ο όρος «αναίμακτα» που αναφέρεται σε δημοσιεύματα, δεν έχει θέση στη διαχείριση της άγριας πανίδας και ιδίως του αγριόχοιρου. Εδώ απαιτείται σοβαρότητα και επιστημοσύνη διότι ήδη θρηνούμε ανθρώπινα θύματα.

Τα μέτρα για τον περιορισμό των ζημιών από αγριόχοιρους αναφέρονται: α) στη μείωση του πληθυσμού, β) σε προληπτικά-αποτρεπτικά, και γ) στις αποζημιώσεις.

Αποζημιώσεις

Προβλέπεται η περιορισμένη ικανοποίηση των γεωργικών αποζημιώσεων σύμφωνα με το άρθρο 5 του Ν. 3877 (ΦΕΚ Α΄160/20.9.2010) «Σύστημα προστασίας και ασφάλισης της αγροτικής δραστηριότητας». Την ευθύνη εφαρμογής των ανωτέρω διατάξεων έχει ο ΕΛΓΑ. Ειδικότερα, αποζημιώνονται ζημιές μόνο στις περιοχές οι οποίες προστατεύονται από τη συνθήκη RAMSAR, με ανώτερο ύψος ανά αγροτεμάχιο το 80% της ασφαλιζόμενης αξίας της παραγωγής του αγροτεμαχίου που ζημιώθηκε.

Πολλοί ζητούν την τροποποίηση του Νόμου ώστε να καλυφθούν οι ζημιές που προκαλούνται και σε περιοχές εκτός συνθήκης RAMSAR, ωστόσο δεν υλοποιείται κάτι προς την κατεύθυνση αυτή.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Στην περίπτωση τροχαίου υπεύθυνο για την αποζημίωση είναι είτε το Δημόσιο, είτε η ιδιωτική εταιρεία που έχει αναλάβει τη διαχείριση του αυτοκινητόδρομου.

Προληπτικά-αποτρεπτικά μέτρα

Όσον αφορά τα προληπτικά-αποτρεπτικά μέτρα αυτά είναι για την οδική ασφάλεια και τις αστικές περιοχές προειδοποιητικές πινακίδες, καλύτερος φωτισμός, περιορισμός της έκθεσης σκουπιδιών και τροφών. Κάτι για το οποίο δήμοι και λοιποί αρμόδιοι δεν φαίνεται να επιδεικνύουν την αναγκαία επιμέλεια.

Για την αγροτική παραγωγή συστήνονται οι περιφράξεις, τα κανόνια κρότου (προπανίου), άλλες απωθητικές τεχνικές (χημικές ουσίες, υπέρηχοι), η αλλαγή του είδους της καλλιέργειας σε λιγότερο επιθυμητή για τον αγριόχοιρο. Το κόστος και η αποτελεσματικότητα των πρακτικών αυτών εξαρτάται από τις τοπικές συνθήκες και γενικά δεν έχουν αξιολογηθεί επαρκώς και προωθηθεί στη χώρα μας, καθότι ούτε κατευθύνσεις και οδηγίες δίνονται στους αγρότες, ούτε κάποια επιδότηση για την εφαρμογή τους.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Τουλάχιστον, το 2018 με την υπογραφή της Υπουργικής Απόφασης 165390/590/28-3-2018 (ΦΕΚ Β’ 1128) για την

«Εκτατική και ημισταυλισμένη χοιροτροφία», απαγορεύθηκε η ημιεκτατική χοιροτροφία σε δάση και δασικές εκτάσεις. Με βάση τα ανωτέρω οι κτηνοτρόφοι υποχρεούνται να περιορίσουν εντός των σταυλικών κ.λπ. περιφραγμένων εγκαταστάσεών τους, την ασκούμενη εκτατική και ημισταυλισμένη χοιροτροφία.

Μείωση του πληθυσμού

Το κύριο βάρος έχει δοθεί στο να έρθει ή έρχεται η λύση από τους κυνηγούς και τη Δασική Υπηρεσία. Αμφότεροι να δέχονται σε κάποιες περιπτώσεις τις άδικες ή υπερβολικές αντιδράσεις ζωοφίλων.

Αρχικά περιορίστηκαν δράσεις όπου παλαιότερα μπορούσαν να αυξήσουν τον πληθυσμό. Χαρακτηριστικά στην από 3-9-2018 υπ’ αρίθμ. 172481/1341 Εγκύκλιο της Διεύθυνσης Διαχείρισης Δασών του ΥΠΕΝ συστήνονται προς τις κατά τόπους δασικές αρχές µέτρα απαγόρευσης απελευθερώσεων αγριόχοιρων και συνακόλουθα να μην εκδίδονται αποφάσεις έγκρισης «βελτιώσων ενδιαιτηµάτων του αγριόχοιρου», µε σπορές και ρίψεις τροφής σε περιοχές της χώρας µε υψηλό πληθυσµό του είδους.

Αναφέρεται επίσης η ανάγκη να επανεξεταστούν οι ισχύουσες απαγορεύσεις θήρας ορισµένου χρόνου στην περίπτωση που αυτές ξεπερνούν τα 10.000 στρ, και έχει παρατηρηθεί ότι εντός της περιοχής που καταλαµβάνουν αυτές οι απαγορεύσεις διαβιούν µεγάλοι πληθυσµοί αγριόχοιρων. Σκοπός της επανεξέτασης είναι να αρθούν οι απαγορεύσεις εφόσον δε συντρέχουν άλλοι λόγοι ουσιαστικοί και τεκµηριωµένοι για τη διατήρησή τους, ή να περιοριστούν σε εµβαδό µικρότερο των 5.000 στρ, εάν σκοπός είναι η διαχείριση του µικρού επιδηµητικού θηράµατος (λαγός, πέρδικα).

Από το 2018 επιδιώκεται η επιπλέον κάρπωση και εκδίωξη με τη συγκρότηση συνεργείων δίωξης (168588/1391/08.08.2018, ΦΕΚ Β´ 3418), όπως και απαγορεύτηκε σαφώς η παροχή τροφής σε αγριόχοιρους.

Επιπλέον παρέχεται η δυνατότητα αγοραπωλησίας των θηρευμένων ατόμων ημιαίμων μη δεσποζόμενων χοίρων και αγριόχοιρων και της δυνατότητας να διατίθεται δωρεάν ένα μέρος (ποσοστό μέχρι 20% του βάρους του κρέατος), μετά από κτηνιατρικούς ελέγχους, σε κοινωνικά παντοπωλεία και ιδρύματα της περιοχής. Από την κυνηγετική περίοδο 2019-2020 απελευθερώθηκε το όριο κάρπωσης και δεν υπάρχει περιορισμός ανά κυνηγετική εξόρμηση.

Επίσης με την παρ. 1 του άρθρου 14 «Θήρα αγριόχοιρων – εγκαταστάσεις χειρισμού θηραμάτων» του ν. 4711/2020 (145 Α ́ ) προστέθηκε παρ. 8 στο άρθρο 261 του ν.δ. 86/1969 (Α΄ 7) στο οποίο προβλέπεται, όπως «Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και του κατά περίπτωση συναρμοδίου Υπουργού, είναι δυνατόν να επιτρέπεται η θήρα αγριόχοιρων και ημίαιμων χοίρων κατά τη διάρκεια του κυνηγετικού έτους ή της κυνηγετικής περιόδου κατά παρέκκλιση από τις ισχύουσες διατάξεις και σε περιοχές όπου δεν επιτρέπεται αυτή για λόγους δημόσιας υγείας, επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος, υγείας και προστασίας των ζώων, καθώς και για λόγους προστασίας της αγροτικής παραγωγής και πρόληψης σοβαρών ζημιών στις καλλιέργειες».

Συμπερασματικά

Στην πράξη και έξω στο βουνό, ο αγριόχοιρος αποδεικνύει πως καταφέρνει να ξεπερνά την προσπάθεια του κρατικού μηχανισμού. Τα υφιστάμενα εκτεταμένα καταφύγια, το ορεινό ανάγλυφο και η πυκνή βλάστηση, η μείωση του αριθμού των κυνηγών και η οικονομική κρίση είναι μερικές πρακτικές δυσκολίες που καθιστούν δύσκολο ή ανέφικτο τον έλεγχο του πληθυσμού με τη νόμιμη μέθοδο κυνηγίου (είτε ως κυνήγι, είτε ως συνεργείο δίωξης).

Η μη αναζήτηση και εφαρμογή αποτελεσματικών τεχνικών και η διαιώνιση του προβλήματος, φανερώνει αδυναμίες στον κρατικό μηχανισμό και εγγενείς αγκυλώσεις στην ίδια την ελληνική κοινωνία και κατά επέκταση στην πολιτεία.

Χαρακτηριστικό είναι το ότι οι αρχές υποκύπτουν σε άτοπες φωνές και αντί για δίωξη και θανάτωση, προχωρούν σε παγίδευση και απελευθέρωση πιο πέρα.

Στην Τοσκάνη της γειτονικής Ιταλίας αντίθετα, επέτρεψαν τη θήρευση με προσέλκυση και καρτέρι και άλλες «μη νόμιμες τεχνικές» και βεβαίως με τη βοήθεια ραβδωτών όπλων. Συνάμα προωθήθηκε η πώληση του κρέατος. Αποτέλεσμα εντός τριετίας μειώθηκαν σοβαρά οι ζημιές σε καλλιέργειες και καθώς τα τροχαία σύμφωνα με τα πορίσματα δημοσιευμένης έρευνας.

Διαβάστε και το ΜΕΡΟΣ Α’ – Σκέψεις για την πληθυσμιακή διαχείριση του Αγριόχοιρου…ΜΕΡΟΣ Α’

The post Μέτρα για τον περιορισμό των ζημιών από Αγριόχοιρο…ΜΕΡΟΣ Β’ appeared first on iHunt.