Περί μύτης….

19:14 13/3/2025 - Πηγή: iHunt

Η όσφρηση είναι το μέσο-εργαλείο με το οποίο ουσιαστικά κυνηγάει και είναι παραγωγικός ο κυνηγετικός σκύλος. Ένας κυνηγετικός σκύλος που στερείται αυτού του χαρίσματος , όσο καλός να είναι στα υπόλοιπα είναι ουσιαστικά ένας άχρηστος για το κυνήγι σκύλος. Στα κυνηγετικά σκυλιά έχουμε δύο τύπους όσφρησης.

Την όσφρηση των σκύλων φέρμας , που ουσιαστικά χρησιμοποιούν τον αέρα και χαρακτηρίζεται

από τη σύλληψη της μυρωδιάς από αρκετή απόσταση, λέγεται και τηλεόσφρηση για αυτό, και την όσφρηση των ιχνηλατών που χρησιμοποιούν το ίχνος που αφήνει στο πέρασμά του το θήραμα, όπου ο σκύλος χρησιμοποιεί ανιχνεύοντας το έδαφος και τη βλάστηση «κολλώντας» το ρύγχος του πολύ κοντά στο έδαφος και λέγεται και βραχυόσφρηση εξ αυτού του χαρακτηριστικού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Γιατί κάποια πόιντερ και σέττερ …. κλαφουνάνε το θήραμα;

Αν ασχοληθούμε με την τηλεόσφρηση των σκύλων φέρμας θα δούμε πολλές φορές, ετερόκλητες συμπεριφορές κατ΄ ατόμο. Με τις ίδιες κλιματολογικές συνθήκες θα παρατηρήσουμε σκύλους να φερμάρουν από μεγάλη απόσταση, αλλά και σκύλους σε αρκετά μικρή απόσταση από το θήραμα. Είναι σωστές και οι δύο συμπεριφορές ή μήπως συμβαίνει τίποτε άλλο;

Προσωπικά χρησιμοποιώ τους όρους «ευαίσθητη» μύτη και «δυνατή» μύτη. Και εξηγούμαι τι εννοώ. Με τον όρο «ευαίσθητη» μύτη εννοώ έναν σκύλο ο οποίος πιάνει την αναθυμίαση από αρκετά μεγάλη απόσταση. Με τον όρο «δυνατή» μύτη τον σκύλο ο οποίος κάνει μπλοκ δηλ. μπλοκάρει σταθερά και καθηλωτικά το θήραμα στα 4-5 μέτρα το πολύ.

Περί μύτης….

Μπορεί ένας σκύλος να συλλάβει την ανεπαίσθητη αναθυμίαση ενός θηράματος από ιδιαίτερα μεγάλη απόσταση, συνεπικουρούντων των καιρικών συνθηκών, και να καρφωθεί εκεί σε φέρμα. Ένας άλλος σκύλος σε ίδιο θήραμα με τις ίδιες συνθήκες μπορεί να ανεβάσει τη μυρωδιά για κάποια μέτρα και να το καρφώσει σε φέρμα στα 4-5 μέτρα.

Τι συμβαίνει; Ο πρώτος έχει καλύτερη μύτη από τον δεύτερο;

Μολονότι ο πρώτος φερμάρισε σε πολύ μεγάλη απόσταση και παρέμεινε εκεί δυστυχώς δεν έχει δυνατή μύτη, αλλά έχει απλά μια ευαίσθητη μύτη. Ο πρώτος σκύλος συνέλαβε τη αναθυμίαση του θηράματος από μεγάλη απόσταση, αλλά δεν έχει την ικανότητα, δηλ. το μυαλό(διότι εκεί γίνεται η επεξεργασία της μυρωδιάς και ο εγκέφαλος δίνει εντολή πώς να αντιδράσει ο σκύλος), επί της ουσίας να την κάνει μπλοκ στα 4-5 μέτρα. Η θέση του θηράματος δεν την προσδιορίζει με ακρίβεια , όπως πρέπει και είναι αυτό που κοινώς πολλές φορές λέμε το «βόσκει» το θήραμα, ή αλλιώς φερμάρει περιοχή δηλ. στο περίπου. Εν αντιθέσει με τον δεύτερο σκύλο που αντιλήφθηκε ότι το θήραμα είναι ακόμα μακριά, ανέβασε τη μυρωδιά ακολουθώντας το κώνο της και το μυαλό του φτάνοντας στο κατάλληλο σημείο του έδωσε την εντολή να σταματήσει σε φέρμα και να δείξει με ακρίβεια τη θέση του θηράματος.

Άρα ο σωστός τρόπος διαχείρισης της αναθυμίασης είναι του δεύτερου σκύλου και είναι ο σκύλος που έχει τη δυνατή μύτη. Άρα συμπέρασμα η δυνατή μύτη είναι ουσιαστικά το μυαλό του σκύλου. Εχουμε δεί πολλές φορές και σε αγώνες και στο κυνήγι σκύλους με διαπιστωμένη μικρότερη εμβέλεια μύτης να είναι ασύγκριτα πιο παραγωγικοί από άλλους με μεγαλύτερη εμβέλεια.

Περί μύτης….

Το ιδανικό και το εύχομαι σε όλους μας είναι να έχουμε έναν σκύλο με μεγάλη ευαισθησία μύτης , που με το μυαλό του θα μπορεί την ευαισθησία αυτή να την μετατρέπει σε αποτέλεσμα δηλ. σε δυνατή μύτη.

Το αντίστοιχο στους ιχνηλάτες είναι ο «παλιός» ντορός (ευαισθησία) και κατά πόσο ο ιχνηλάτης μας έχει την πνευματική ικανότητα να τον μετατρέψει «ξεκόψει» σε «φρέσκο» και παραγωγικό ντορό (δυνατή μύτη), δίχως να πελαγοδρομεί συνέχεια στα ίδια και ίδια ίχνη.

Σπήλιος Καρμίρης για το iHunt.gr

Το άρθρο Περί μύτης…. εμφανίστηκε πρώτα στο iHunt.