Το πεπρωμένο των στιγμών

10:01 20/11/2024 - Πηγή: iHunt

15 Νοέμβρη θα ξημερώσει αύριο και σκέφτομαι πως οι περιστάσεις είναι που μας ορίζουν. Αυτές μας σπρώχνουν προς τον ένα δρόμο ή προς τον άλλο. Στιγμές στήνουν το σκηνικό και η μοίρα γράφει το σενάριο…

Έξι χρόνια πριν, νύχτα της 14ης Νοέμβρη του 2017, έπεσα να κοιμηθώ χωρίς να έχω αποφασίσει μέσα μου, αν την επόμενη ημέρα θα τραβούσα με τα σκυλιά μου για το βουνό της Πάστρας ή όχι…

Εργάσιμη Τετάρτη θα ξημέρωνε. Ήξερα πως δουλειά στην εφημερίδα θα είχα μπόλικη σαν γυρνούσα το μεσημέρι, για το βραδάκι της Τετάρτης είχα σχέδια, οπότε έβαλα την αφύπνιση να χτυπήσει πριν τις 4 τα ξημερώματα

και… τότε θα αποφάσιζα.

του Δημήτρη Στριλάκου

Η αφύπνιση χτύπησε κανονικά όταν έπρεπε. Και οι σκύλοι που ήξεραν τι σημαίνει ο ήχος της μια τέτοια ώρα, άρχισαν να κάνουν σαν τρελοί με την προσμονή του βουνού που τους περίμενε. Όμως, εγώ ήταν δύσκολο… να αφυπνιστώ. Το πνεύμα πρόθυμο, η σαρξ αδύναμη.

Έδωσα μία αόριστη δικαιολογία στον εαυτό μου, άλλαξα πλευρό και κοιμήθηκα πάλι! Το τελευταίο πράγμα που άκουσα ήταν ένας μακρινός κεραυνός και το σιγανό κλάμα των σκυλιών που στριφογύρναγαν στα σπιτάκια τους, περιμένοντας μάταια να εμφανιστώ για να ξεκινήσουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ : Πόσο… «παραμύθι» σε ένα βιντεάκι!

Η διαδρομή Ασπρόπυργος – Ελευσίνα – Παλιά Εθνική Αθηνών – Θηβών – Μάνδρα – Οινόη, εκείνη τη νύχτα ματαιώθηκε…

Άλλοι σαν και μένα ξύπνησαν, όμως. Και έκαναν την ίδια διαδρομή, για… να πεθάνουν στα μισά του δρόμου με τραγικό τρόπο! Γιατί τις πρωινές ώρες εκείνης της ημέρας του 2017, μια «κατεβασιά» νερού έπνιξε τη Μάνδρα, τη Νέα Πέραμο, τη Μαγούλα και την Ελευσίνα, σκοτώνοντας 24 ανθρώπους.

Ανάμεσά τους και κάποιοι που πήγαιναν για κυνήγι, όπως τα αδέλφια Δημήτρης και Χαράλαμπος Δημητρόπουλος, ο Χρήστος Γεωργακόπουλος, ο Δημήτρης Φιλιππόπουλος, ο Γιώργος Αλεξίου, ο Δημήτρης Γούτος…

Αυτοί και οι άλλοι άνθρωποι βρέθηκαν στον ίδιο δρόμο, χωρίς να υποπτεύονται ότι ο θάνατος είχε ξεκινήσει από κάπου πολύ μακρύτερα, για να τους συναντήσει! Άλλοι έπιναν τον καφέ τους στις καντίνες της περιοχής, άλλοι στα αυτοκίνητά τους με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά, όλοι όμως απροετοίμαστοι για το «κακό» που είχε γεννηθεί 10 χιλιόμετρα πιο μακριά.

Ούτε βροχή δεν υπήρχε εκεί που έχασαν τη ζωή τους. Μερικές ψιχάλες έπεφταν μόνο στη Μάνδρα. Όμως, ένας χείμαρρος «γεννημένος» από καταιγίδα που έπεφτε όλο το βράδυ στο όρος Πατέρας, είχε κιόλας ξεκινήσει σαν τσουνάμι προς τα κάτω! Αυτό το αγριεμένο ποτάμι εισέβαλε στην παλιά εθνική προς την Θήβα, παρασύροντας τα πάντα στο διάβα του.

Σκέφτομαι καμιά φορά τι θα είχε συμβεί και με μένα, αν εκείνη τη νύχτα δεν είχε «κερδίσει» η κούραση μου. Τι θα είχε συμβεί αν είχα ξυπνήσει, ή αν είχα υποκύψει στα «παρακάλια» των σκύλων μου και είχα ξεκινήσει; Θα ήμουν από αυτούς που σώθηκαν, ή από αυτούς που πνίγηκαν μέσα στο σκοτάδι;

Δεν θα το μάθω ποτέ, φυσικά. Όμως, δεν μπορείς να αποφύγεις τους συνειρμούς. Σαν να συνάντησες έναν μαυροφορεμένο τύπο με κουκούλα και δρεπάνι στα χέρια, που σου… έκλεισε το μάτι και συνέχισε το δρόμο του.

Στο κισμέτ, ή στις μοίρες που γράφουν νεράιδες και μάγισσες στα προσκέφαλα των νεογέννητων παιδιών, ούτε ποτέ πίστεψα, ούτε τώρα πιστεύω.

Οι συνομωσίες των στιγμών και το «πεπρωμένο» των δευτερολέπτων, όμως, είναι ένα άλλο πράγμα…

Το άρθρο Το πεπρωμένο των στιγμών εμφανίστηκε πρώτα στο iHunt.