Michelle Obama: «Δεν ζω πιστεύοντας ότι έχω αγγίξει την κορυφή»

08:28 28/12/2019 - Πηγή: People

Ήταν μια ασυμβίβαστη και θαρραλέα πρώτη κυρία, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στην ιστορία. Σήμερα, με την επιτυχημένη βιογραφία Becoming, που άγγιξε τα 11,7 εκατομμύρια δολάρια στις πωλήσεις, μια περιοδεία που κατάφερε να προσεγγίσει πληθώρα κόσμου γεμίζοντας 33 γήπεδα παγκοσμίως αλλά και τις φιλανθρωπικές προσεγγίσεις σε θέματα που αφορούν την εκπαίδευση των κοριτσιών και τη συμμετοχή τους στις εκλογικές διαδικασίες, η Michelle Obama απολαμβάνει τη ζωή μετά το τέλος των

καθηκόντων της στον Λευκό Οίκο.

Από τη Sandra Sobieraj Westfall
Απόδοση: Μαρία Παπαϊωάννου

Σε τι διαφέρει η ροκ σταρ συγγραφέας Michelle Obama με την πρώην πρώτη κυρία;

Αν με δεις όπως είμαι τις περισσότερες μέρες, με τις φόρμες μου, δεν θα σου θυμίσω σε τίποτα μια ροκ σταρ. Φυσικά η ζωή μοιάζει λιγάκι διαφορετική τώρα σε σχέση με την περίοδο που ζούσαμε στον Λευκό Οίκο. Σίγουρα τα φώτα της δημοσιότητας είναι λιγότερο ενοχλητικά και οι ρυθμοί της καθημερινότητας πιο χαλαροί. Απολαμβάνω το ότι έχω περισσότερο χρόνο για να σκεφτώ όσα με προβληματίζουν αλλά και να ανανεωθώ. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι όταν ζούσα στον Λευκό Οίκο ήμουν ο εαυτός μου. Δεν είμαι κάποια που μπορεί να κάνει τα πάντα, ούτε επιτρέπω να μου επιβάλλουν οι άλλοι τον τρόπο που θα φέρομαι ή θα εκφράζομαι, καθώς αυτό είναι κάτι που με κάνει να νιώθω άβολα. Είναι πιο εύκολο να είμαι ο εαυτός μου.

Αγχώθηκες καθόλου για την ανταπόκριση που θα έχει το βιβλίο και η περιοδεία σου στο κοινό;

Εννοείται! Πάντα έχεις ένα άγχος όταν ανοίγεσαι μπροστά στον κόσμο και σκέφτεσαι «Τώρα αυτοί πώς θα με αντιμετωπίσουν;». Ακόμα θυμάμαι το βράδυ πριν από την πρώτη εμφάνιση της περιοδείας για το βιβλίο στο γήπεδο μπάσκετ στο Σικάγο. Είχα πεταχτεί πανικόβλητη μέσα στον ύπνο μου και ανησυχούσα για όλα. Αυτή η στιγμή ήταν δύο χρόνια περίπου αφότου αποχωρήσαμε από τον Λευκό Οίκο.

Τα οκτώ χρόνια που ήμουν πρώτη κυρία είχα μιλήσει αρκετές φορές μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο αλλά στη συγκεκριμένη ομιλία ένιωθα τόσο περίεργα. Σηκώθηκα λοιπόν από το κρεβάτι, πήγα να βρω τον Barack, που πάντα μένει ξύπνιος μέχρι αργά, και του μίλησα για τις ανησυχίες μου λέγοντάς του πως μάλλον η περιοδεία δεν ήταν μια έξυπνη ιδέα ή ότι το βιβλίο δεν ήταν αρκετά καλό. Με αγκάλιασε και ξαφνικά το άγχος μου άρχισε να υποχωρεί. «Είναι καλό, Miche» μου είπε. «Αλήθεια είναι». Τώρα πλέον συνειδητοποιώ ότι το βιβλίο και η περιοδεία ήταν πραγματικά κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με όσα είχα κάνει στη ζωή μου. Δεν προωθούσα μια συγκεκριμένη πολιτική ούτε κυνηγούσα ψήφους αλλά ήμουν εκεί έξω, στον κόσμο, μόνη μου και τους μιλούσα για τα συναισθήματα και τις ευαισθησίες μου. Αξίζει, λοιπόν, για κάτι τέτοιο να χάσεις και λίγο από τον ύπνο σου.

Ποια είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή της περιοδείας σου;

Σκέφτομαι συχνά το ξεκίνημα αυτού του ταξιδιού. Περνούσα πολύ χρόνο στο Whitney Young Magnet High School, στο σχολείο όπου γαλουχήθηκα στο Σικάγο. Καθόμουν σε μια από τις παλιές αίθουσες στις οποίες βρισκόμουν όταν φοιτούσα εκεί και ρωτούσα πόσα από τα κορίτσια ένιωθαν ότι δεν έχουν κοινά με εμένα. Οι περισσότερες σήκωσαν το χέρι τους. Σκεφτόμουν ότι στην ηλικία τους θα σήκωνα κι εγώ το χέρι μου. Αυτό, ωστόσο, ήταν το κομμάτι του ταξιδιού μου που με επηρέασε περισσότερο από όλα – η επικοινωνία με τόσους νέους ανθρώπους και η συζήτηση γύρω από όλα αυτά που θεωρούμε αδυναμίες και που στην τελική είναι η δύναμή μας. Το να μοιράζεσαι τις φοβίες και τις ευαισθησίες σου με τους άλλους σε βοηθάει να αποδεχτείς την ιστορία σου και να αναγνωρίσεις πόσα πολλά έχεις να μοιραστείς με τους γύρω σου. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε γίνονται όλα. Όπου κι αν πήγα αντιλήφθηκα τη γενναιοδωρία του κόσμου: Οι άνθρωποι μοιράζονται την αλήθεια για τη ζωή τους όσο μπερδεμένη ή ελαττωματική κι αν είναι αυτή, προκειμένου να κάνουν τους υπόλοιπους να νιώσουν καλά.

Ήταν ανταγωνιστικός ο επίσης συγγραφέας σύντροφός σου, δεδομένου ότι τώρα είσαι εσύ που καλείσαι να βοηθήσεις τον κόσμο να ξεπεράσει τις δυσκολίες του;

Χα! Δεν νομίζω ότι ο Barack έχει να ανησυχεί για κάτι. Ξέρει πολύ καλά τι κάνει όταν έρχεται η στιγμή να γράψει βιβλία. Ακόμα κι αν η διαδικασία που ακολουθεί είναι πιο αργή από τη δική μου. Αλλά αυτό είναι καλό. Είναι σκεπτικός και βαθυστόχαστος όταν έρχεται η ώρα να τελειώσει κάτι που γράφει.

Άφησες λίγο πίσω την καριέρα σου για χάρη του. Αυτό σε έχει κάνει να νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να στραφείς στα δικά σου οράματα;

Δεν σκεφτόμαστε με αυτό τον τρόπο για τη σχέση μας. Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι το να περιμένεις να πάρεις σειρά ή να απαριθμείς τα επιτεύγματά σου θέτει στερεά θεμέλια σε μια σχέση. Αν μη τι άλλο, θεωρώ πως ο Λευκός Οίκος μού έδωσε μια ευκαιρία ζωής προκειμένου να ασχοληθώ και να υπερασπιστώ όλα αυτά που πιστεύω. Ως πρώτη κυρία βοήθησα 45 εκατομμύρια παιδιά να αποκτήσουν πιο υγιεινά πρωινά και μεσημεριανά γεύματα στο σχολείο, τους έπεισα να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση, ενώ συνέβαλα στο να σπουδάσουν 1,5 εκατομμύριο γυναίκες βετεράνων και στρατιωτικών. Αυτά είναι κάποια από τα κατορθώματα για τα οποία νιώθω περήφανη. Σε αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής μας, ο Barack κι εγώ κάνουμε όλα όσα μας ενδιαφέρουν ως ξεχωριστές οντότητες αλλά και πολλά πράγματα από κοινού.

Πώς ένιωσες φέτος που η μικρότερη κόρη σου μπήκε στο πανεπιστήμιο;

Ήταν αρκετά συγκινητικό να βλέπω τη Sasha να ανοίγει τα φτερά της. Αλλά, όπως και πολλές άλλες εμπειρίες των τελευταίων δέκα χρόνων, το αντιμετωπίσαμε ως κάτι φυσιολογικό. Συμπεριφερθήκαμε λοιπόν όπως όλοι οι γονείς, βοηθώντας τη να πακετάρει τα πράγματά της και να φτιάξει το φοιτητικό της σπίτι. Σε γενικές γραμμές, όμως, την αφήνουμε να λειτουργήσει μόνη της. Πιστεύω ότι ως γονείς το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας είναι η ελευθερία προκειμένου να βρουν μόνα τους τον δρόμο τους στη ζωή. Προσπαθούμε να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα της Sasha και της Malia. Είναι ξεχωριστοί άνθρωποι και αυτό είναι κάτι που αγαπώ. Πρέπει λοιπόν να έχουν τον χώρο και τον χρόνο προκειμένου να αναπνεύσουν ελεύθερα.

Υπάρχει κάτι που σας φαίνεται διασκεδαστικό τώρα που βιώνετε το σύνδρομο της «άδειας φωλιάς»;

Ανακαλύπτουμε ξανά όλα αυτά που μπορούμε να κάνουμε μαζί στον ελεύθερο χρόνο και που παλιά καλύπτονταν από μαθητικές και αθλητικές εκδηλώσεις. Περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και θυμόμαστε όλα αυτά που μας έδεσαν. Καμιά φορά τον κοιτάζω κλεφτά λέγοντάς του «Ε, εσύ, πού ήσουν 21 χρόνια;». Είναι αστείο. Το δύσκολο κομμάτι, βέβαια, είναι ότι μας λείπουν πολύ τα κορίτσια. Παρ’ όλα αυτά, προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα. Τις βλέπουμε τα Σαββατοκύριακα, στις γιορτές και, πίστεψέ με, ο χρόνος που περνάμε πλέον όλοι μαζί είναι πολύ ξεχωριστός.

Έχεις βρεθεί στην κορυφή ως πρώτη κυρία καθώς και με το βιβλίο σου, που έγινε bestseller. Τι άλλο να περιμένουμε;

Δεν ζω πιστεύοντας ότι έχω αγγίξει την κορυφή και πραγματικά εύχομαι αυτό να μη συμβεί ποτέ. H αναγνώριση και τα βραβεία είναι καλοδεχούμενα αλλά δεν αποτελούν το μέτρο της επιτυχίας. Αυτά έχουν να κάνουν με τα δεδομένα της ζωής – σε ποιο κολέγιο πήγαμε, τι βαθμούς πήραμε, τι δουλειά κάνουμε. Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι οι προσωπικές ιστορίες όλων που σχετίζονται με τις μεγάλες αποφάσεις, τις στιγμές που πήραμε έναν διαφορετικό δρόμο και τις μικρές λεπτομέρειες που συνθέτουν τη ζωή. Τώρα περισσότερο από ποτέ συνειδητοποιώ ότι τα μικρά πράγματα στη ζωή είναι που κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Η επιτυχία είναι αποτέλεσμα μιας διά βίου εξέλιξης και προσωπικά δεν θέλω να φτάσει η στιγμή που θα πω ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνω. Αν συμβεί αυτό, ποια θα είναι η απόλαυση;

Όλα τα νέα, πλούσιο ρεπορτάζ, καθημερινές στιγμές διασήμων και ξεχωριστές στιγμές καθημερινών ανθρώπων στο People, που κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής