Άκης Δήμας: Ο ηθοποιός που ξέφυγε από τη φρίκη της ενδοοικογενειακής βίας

19:41 31/10/2019 - Πηγή: People

Η μητέρα του έχει διαγνωσμένη νοητική στέρηση. Η μικρή του αδελφή το ίδιο. Στην οικογένεια υπάρχουν και άλλα τρία αδέλφια. Ο Άκης Δήμας έζησε πραγματικά οικτρά χρόνια στην παιδική του ηλικία και έπρεπε να φτάσει 15 ετών για να μπορέσει να διαφύγει από τη φρίκη.

Ο πατέρας του έχει αναφερθεί κατά καιρούς στα μέσα ως «το κτήνος της Λαμίας».  Πέρασαν πολλά χρόνια κακοποίησης μέχρι να τον καταγγείλουν και να συλληφθεί. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται προφυλακισμένος και εκκρεμμούν οι δίκες.

Ο Άκης Δήμας έσβησε το παλιό του όνομα, μηδένισε στη ζωή του

και θέλησε να την πάρει στα χέρια του. Κάπως έτσι ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών και κατάφερε να γίνει ηθοποιός και να διαγράφει ανοδική πορεία στα θεατρικά πράγματα.

Είναι ενδεικτικά όσα είχε πει πριν ένα μήνα στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου.

«Η μητέρα μου ήταν ευαίσθητη και δε μπορούσε να αντεπεξέλθει στο βουνό που ερχόταν. Είχαμε και τον πατέρα μου που ήταν δύσκολος και είχαμε διάφορες εκρήξεις. Υπήρχε βία μες στο σπίτι. Υπήρχαν μέρες που μας ξυπνούσε 6 το πρωί και ήταν βίαιος. Ήμασταν 5-6 χρονών και μας χτυπούσε για να πάμε το πρωί στον στάβλο. Όταν δεν κάναμε καλά τις δουλειές, πάλι υπήρχε ξύλο.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν χειμώνα, που είχαμε ξυπνήσει πρωί και έπρεπε να καθαρίσουμε τα ζώα. Είχε ρίξει χιόνι κι εμείς κρυώναμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να με χαστουκίζει και να με κλωτσάει. Πήρε μια βέργα και με χτυπούσε, ενώ εγώ κρύωνα. Μετά με έβαλε να κουβαλήσω κάτι πλίνθες για να χτίσουμε. Μας έδενε και με αλυσίδες, με σχοινιά, ώστε να μη φεύγουμε από το χοιροστάσιο».

Λίγο καιρό νωρίτερα ο Άκης Δήμας είχε δώσει μια εκτενή συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα και είχε κάνει πάλι σοκαριστικές περιγραφές για το πως τον αντιμετώπιζαν τα άλλα παιδιά, αλλά και για τον παππού του που επίσης ήταν θύμα του πατέρα του. Ο παππούς του μάλιστα, όπως λέει και στο βίντεο παραπάνω, ήταν απόστρατος πολέμου και το μόνο τείχος προστασίας των παιδιών στο σπίτι.

«Δεν ξέρω αν υπάρχει παιδί που έχει δεχτεί που να έχει δεχτεί τόσο bullying και να έχει αντέξει. Δεν είχα ποτέ φίλους. Στο Δημοτικό ήμουν βρώμικος, ατημέλητος, ντυμένος με κουρέλια. Βρωμούσα. Ήμουν πάντα στο τελευταίο θρανίο και το έχω σαν πίκρα αυτό μέσα μου. Έχω στο μυαλό μου εικόνες τρομερά άσχημες και άρρωστες.

Οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν, ήμουν πάντα εκτός παιχνιδιού. Ένα παιδάκι καθισμένο ολομόναχο στο τελευταίο θρανίο της τάξης. Ο μόνο που του εναντιωνόταν, ο φύλακας άγγελός μου, ήταν ο παππούς μου. Τον χτυπούσε όμως κι εκείνον, και ύστερα φασαρίες, Αστυνομία, ντροπή, κενό και πάλι από την αρχή… έχεις δει – φαντάζομαι – σε ειδήσεις και σε ταινίες στυγνούς δολοφόνους ή «γονείς» που βασανίζουν τα παιδιά τους σε υπόγεια… Κάπως έτσι ήταν και αυτός, ίσως και χειρότερα.

Έχω δει με τα μάτια μου τον πατέρα μου να δένει με αλυσίδα από το λαιμό την αδελφή μου την Μαρία σε ηλικία 4 ετών. Σαν να ήταν σκυλί. Δεν ξέρω αν το πρόβλημα που έχει η Μαρία είναι αποτέλεσμα του προβλήματος που έχει η μητέρα μου ή είναι από τα δεσίματα του πάτερα μου και το ξύλο που της έριχνε…»