Χριστίνα Πάζιου: Το όνειρο ζωής, η βουλιμία και η κουβέντα ενός ψυχολόγου που της άλλαξε τη ζωή

21:35 11/8/2019 - Πηγή: People

Με την πρώτη ματιά σε εντυπωσιάζει το καλλίγραμμο κορμί και το λαμπερό χαμόγελό της. Στη δεύτερη όμως στέκεσαι στον δυναμισμό της και την πεποίθηση που σου μεταδίδει ότι όλα μπορεί να τα καταφέρει κανείς, αρκεί να έχει θέληση, υπομονή και επιμονή. Όλα αυτά δεν είναι θεωρητικά, καθώς η Χριστίνα Πάζιου, έχοντας μοναδικό όνειρο ζωής από μικρό κορίτσι να γίνει μια επιτυχημένη γυμνάστρια, κλήθηκε στα 18 της χρόνια να έρθει αντιμέτωπη με τη βουλιμία.Πάλεψε, το ξεπέρασε και πλέον είναι η ιδανική για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο που την επισκέπτεται φοβούμενος ότι δεν θα τα καταφέρει.«Από

τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να γίνω γυμνάστρια. Η μητέρα μου θυμάται ότι της το έλεγα από τότε που ήμουν 5 ετών. Ποτέ δεν αμφιταλαντεύτηκα» εξομολογείται και συνεχίζει: «Ήμουν ένα πολύ ενεργητικό παιδί. Οι θείες μου ασχολούνταν με τον αθλητισμό. Οι γονείς μου, από την άλλη, δεν είναι fitness freak αλλά είναι πολύ δραστήριοι άνθρωποι. Νομίζω βέβαια ότι στην περίπτωσή μου η ενασχόληση με τη γυμναστική ήταν σαν να λέμε “γονιδιακή”, γιατί το έλεγα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.Στο μεταξύ, η γυμναστική σού φτιάχνει ένα ωραίο σώμα. Μεγαλώνοντας λοιπόν και έχοντας επεξεργαστεί όλες τις πληροφορίες πιστεύω ότι επηρεάστηκα και από τη μητέρα μου, που ήταν σχεδιάστρια μόδας και με είχε πάντα καλοντυμένη, οπότε φρόντιζα ανάλογα και το κορμί μου. Μάλιστα, θέλω να σου πω ότι έχοντας αυτό ως έναυσμα ξεκίνησα και τη δική μου συλλογή αθλητικών ρούχων και μαγιό, Christina Paziou Collection (CP Collection)».Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη μεγάλη επιρροή των προτύπων που πρόβαλλαν τα media και το Ίντερνετ στους ανθρώπους τις τελευταίες δεκαετίες, την έκαναν να θέλει ακόμα περισσότερο να μεταδώσει τον υγιεινό τρόπο ζωής. Ο πρώτος στόχος της επετεύχθη και η Χριστίνα βρέθηκε στα 18 της χρόνια να σπουδάζει στο ΤΕΦΑΑ Αθήνας. Ωστόσο, οι πρώτοι μήνες στην πρωτεύουσα δεν ήταν σίγουρα αυτοί που ονειρευόταν.«Τους πρώτους μήνες δεν ήμουν καλά ψυχολογικά, λόγω του ότι έφυγα μακριά από τον τόπο μου (ζούσε στην Αμφιλοχία) και έμενα σε ένα συγγενικό σπίτι, μέχρι να εγκατασταθώ μόνη μου σε ένα διαμέρισμα. Στο σπίτι δεν μαγειρεύαμε συχνά και τρώγαμε πολύ απέξω. Στο μεταξύ, εκείνη την περίοδο οι σχολές είχαν απεργίες, με αποτέλεσμα να μην κάνω τίποτα σε επίπεδο αθλητισμού. Ξαφνικά λοιπόν βρίσκομαι στην Αθήνα χωρίς να έχει ξεκινήσει η σχολή μου, δεν έχω δικό μου σπίτι και εκεί που βρίσκομαι δεν τρώω υγιεινά. Δεν είχα ποτέ στη ζωή μου πρόβλημα όσον αφορά το φαγητό και το αν θα πάρω κιλά, οπότε έτρωγα πιστεύοντας ότι δεν θα παχύνω. Πήρα λοιπόν 15 κιλά μέσα σε δύο μήνες, και μάλιστα χωρίς να το καταλάβω» εξηγεί.Όταν ήρθε η στιγμή να ξεκινήσει τα μαθήματα στη σχολή, ήρθε αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη κατάσταση για εκείνη: «Βρήκα το σπίτι όπου θα έμενα και όταν ήρθε η στιγμή να φορέσω τα ρούχα μου –μέχρι τότε δεν είχα βγει καθόλου, οπότε ήμουν με φόρμες και πιτζάμες μέσα στο σπίτι– συνειδητοποίησα ότι το παντελόνι δεν ανέβαινε πάνω από το γόνατο. Έπαθα μεγάλο σοκ. Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Προσπαθούσα να χάσω τα κιλά. Για μία ή δύο μέρες έπινα μόνο νερό και την επομένη έτρωγα τα πάντα. Είχα καταστρέψει τον μεταβολισμό μου. Αισθανόμουν ότι δεν μπορώ να σπουδάσω και ότι δεν έχω ωραίο σώμα.Ξέρω πλέον πως τίποτε από αυτά δεν ισχύει και προσπαθώ να το εξηγήσω και στα παιδιά που έχουν κάποια παραπάνω κιλά όταν με επισκέπτονται. Όμως είναι δύσκολο να το καταλάβουν, γιατί στέκονται στα αδύνατα πρότυπα που προβάλλονται».Η οικογένειά της δεν είχε εικόνα της κατάστασης τους πρώτους μήνες, καθώς δεν την είχαν δει από κοντά, ωστόσο άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά από τη φωνή της στο τηλέφωνο.«Ουσιαστικά το κατάλαβαν όταν πήγα στην Αμφιλοχία για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Είδαν ότι πήρα 15 κιλά. Νόμιζαν ότι κάπου έχω μπλέξει, ότι μου έδιναν αναβολικά. Στην πορεία άρχισαν να βλέπουν ότι έχω μια καταθλιπτική διάθεση. Όταν πας στην πόλη σου μετά από καιρό, θέλεις να βγεις έξω, να συναντήσεις τους φίλους σου… Εγώ δεν ήθελα να κάνω τίποτα».Οι διακοπές τελείωσαν και η Χριστίνα επιστρέφοντας στην Αθήνα είχε στο πλευρό τη μητέρα της. «Ήρθε μαζί μου και επισκέφτηκε έναν ψυχολόγο προκειμένου να τον συμβουλευτεί για το πώς να το χειριστεί. Για δύο-τρεις μήνες δεν άλλαξε τίποτα, εγώ συνέχισα να κάνω το ίδιο πράγμα».Κάποια στιγμή, η μητέρα της της μετέφερε την κουβέντα ενός ψυχολόγου, η οποία υπήρξε το εφαλτήριο για να ξεκινήσει τον αγώνα της και να επανέλθει: «“Πώς γίνεται να θέλει να γίνει γυμνάστρια για να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν αυτό που λέγεται ‘παχυσαρκία, περιττά κιλά, βουλιμία’ και τώρα που περνάει αυτό το μικρό πρόβλημα να τα παρατάει;”. Αυτή η ερώτηση μου έκανε το “κλικ”. Και τώρα που σ’ το λέω, ανατριχιάζω, γιατί ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Εκεί είπα “Δεν υπάρχει περίπτωση να το βάλω κάτω, θα τα καταφέρω”. Ηρέμησα, πήγα ξανά στις προπονήσεις, ενώ ξεκίνησα να κάνω μαθήματα γιόγκα για την εσωτερική μου ισορροπία. Τη μια τα κατάφερνα, την άλλη έπεφτα ξανά. Τελικά βρήκα τον δρόμο μου. Ουσιαστικά, το αντιμετώπισα πλήρως και σταμάτησε να με απασχολεί έπειτα από τέσσερα χρόνια. Αυτή ήταν η πιο τραγική κατάσταση που πέρασα ποτέ. Στο τέλος βέβαια αυτή η εμπειρία με βοήθησε πολύ στο επάγγελμά μου».

Η πιο συχνή ερώτηση που της κάνουν όσοι την επισκέπτονται και έχουν παρακολουθήσει τη δουλειά της είναι «Πώς καταφέρνεις μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα να αλλάζεις το σώμα κάποιου;». Η Χριστίνα μοιράζεται την απάντηση: «Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και έχεις τη γνώση για το τι χρειάζεται ο κάθε σωματότυπος, τα αποτελέσματα δεν αργούν να φανούν. Συναντάμε συχνά ανθρώπους με δουλειές που δεν τους αρέσουν. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αν δεν σου αρέσει αυτό που κάνεις, δεν μπορείς να δώσεις λύση σε αυτόν που έρχεται σε εσένα, είτε είσαι γυμναστής είτε γιατρός είτε κομμωτής.

Εγώ προσπαθώ να μπω στο σώμα και στην ιδιοσυγκρασία αυτού που με επισκέπτεται. Σκέφτομαι τι του αρέσει να κάνει στη γυμναστική από τα τόσα είδη που υπάρχουν. Βέβαια, είναι σημαντικό να έχει και ο ίδιος θέληση, υπομονή και επιμονή για την επίτευξη του στόχου».

Στην ερώτηση πότε άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι έχει επιτύχει επαγγελματικά στη ζωή της απαντάει: «Ο άνθρωπος που θέλει διαρκώς να εξελίσσεται δεν θα πει ποτέ “Τα κατάφερα”. Θα πει απλά ότι νιώθει ευλογημένος που έφτασε έως εδώ και “πάμε παρακάτω”. Ωστόσο, μπορώ να σου πω ότι επαγγελματικά με βοήθησε πολύ η τηλεοπτική μου συνεργασία με την Ελένη Μενεγάκη το 2009. Εκεί αισθάνθηκα ότι μου δίνονται ευκαιρίες που, αν τις αξιοποιήσω κατάλληλα, μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα. Θέλω στη ζωή μου να κάνω αυτό που αγαπώ, να μου δίνει τα προς το ζην και τα προς το ευ ζην και να μπορώ μέσα από αυτό να βοηθάω τον κόσμο».

Φωτογραφίες: Νίκος ΜαλιάκοςΠηγή: People