Κώστα Μαλιάτση, μίλα μας για το Λοσάντζελε και πες μας πώς θα φτάσουμε εκεί!

13:12 4/10/2019 - Πηγή: People

«Χρειάστηκε δύο χρόνια για να βρούμε αυτόν τον χώρο που να έχει όλα όσα θέλουμε. Να είναι κοντά σε μετρό, να μας προσφέρει την ευκαιρία για προσαρμογές, να το κάνουμε απόλυτα προσβάσιμο και εύχρηστο σε άτομα με ειδικές ανάγκες». Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που ο Κώστας Μαλιάτσης λέει με περηφάνια για το στέκι της κωμωδίας που έφτιαξε στο Κουκάκι.

Μαζί με τον Κυριάκο των Dark Side Tattoo, που του αρέσει να συστήνεται ως «ο άντρας της Λυδίας Παπαϊωάννου», έφεραν

την κωμωδία στο επόμενο στάδιο. Εκεί όπου οι stand up κωμικοί δεν είναι περιφερόμενος θίασος. Εκεί όπου η κωμωδία είναι εύκολη και για τα άτομα σε αναπηρικό αμαξίδιο. Εκεί όπου αν έχεις ανάγκη την καλή, την ποιοτική κωμωδία, ξέρεις ότι θα την βρεις στο Λοσάντζελε .

Όχι στο Λος Άντζελες. Στο Λοσάντζελε . Αυτό είναι το όνομα του μαγαζιού. Ένα όνομα που ξεκίνησε ως αστείο και καθιερώθηκε.

Μπαίνοντας μέσα θα δεις τοίχους γεμάτους με κάδρα. Ένας Έντι Μέρφι. Ένας Τσάκωνας. Μια Έλεν Ντετζένερις. Ένας Βέγγος στο Πράκτωρ ΘουΒου. Είναι όλοι αυτοί που έστρωσαν το δρόμο για να αναδυθούν σήμερα παιδιά όπως αυτός. Κι αυτό μου το τονίζει.

Μου μιλάει για τον Ψάλτη, τον Μουστάκα, τον Βέγγο που ήταν ο Έλληνας Τσάρλι Τσάπλιν και κάνει τη γέφυρα απ΄αυτούς στον φανταχτερό κόσμο της αμερικάνικης κωμωδίας και του Comedy Central.

Στο μαγαζί θα δεις και δύο arcade games. Είναι κι αυτά μέρος μιας γενιάς από την οποία παράχθηκε ο Κώστας Μαλιάτσης. Και όλοι γύρω από την ηλικία του. Είναι ένα σημείο αναφοράς στον χώρο.

Πώς έφτασε όμως ο Κώστας Μαλιάτσης στο σήμερα που είναι ένας καταξιωμένος κωμικός, Youtuber και πλέον με το δικό του Comedy Club;

Κεφάλαιο «Λοσάντζελε»:

«Το ονειρεύομαι από την ημέρα που ξεκίνησα. Είναι 8 χρόνια τώρα. Ήθελα πάντοτε να έχω τον δικό μου χώρο, αλλά όχι μόνο ως δικό μου. Ήθελα το stand up comedy να έχει τον δικό του χώρο κι ας ήξερα ότι στην Ελλάδα που η επαφή με το αντικείμενο είναι, ή τουλάχιστον ήταν τότε, περιστασιακή, συγκυριακή, θα ήταν δύσκολο να κρατήσει. Όλα αυτά τα χρόνια περιφερόμασταν σε σκηνές, σε κλαμπ, σε μπαρ, οτιδήποτε έχει σκηνή.

Πηγαίναμε στο εξωτερικό, μπαίναμε στα comedy clubs και αναρωτιόμασταν όλοι οι κωμικοί μέσα μας γιατί να μην υπάρχει κι εδώ κάτι τέτοιο. Να ξέρει ο άλλος ότι όποια μέρα και να μπει στο μαγαζί, θα δει μια κωμωδία. Ήταν κομβικό και για μας τους κωμικούς να γίνει.

Πλέον υπάρχουν πάρα πολλές κωμικές παραστάσεις στην Αθήνα που γεμίζουν. Ο Θωμάς ο Ζάμπρας, ο Μαθιουδάκης και ο Θεοδωρόπουλος, ο Φισφής. Γενικότερα είναι πολλές οι παραστάσεις που το κοινό ανταποκρίνεται. Ζούμε σε μια εποχή που, με τη βοήθεια και του Netflix που αγόρασε τα specials διάφορων κωμικών (Σαζέλ, Ντετζένερις) το stand up έχει ανέβει πάρα πολύ. Το επιλέγει ως μια μορφή διασκέδασης.

Ήταν κάτι που το έχουμε συζητήσει άπειρες φορές οι κωμικοί μεταξύ μας. Όχι μόνο ως ένα όνειρο, αλλά και για την πρακτική πλευρά του πράγματος. Όλα αυτά τα χρόνια που κάνουμε και περιοδείες και εκτός Αθήνας, έχουμε φάει «πιστόλια», έχουμε φάει εκμετάλλευση. Γιατί μας καλούν καταστηματάρχες και δεν τους νοιάζει τι προσφέρουμε. Θέλουν να δουν το μαγαζί τους γεμάτο. Αν δεν το δουν, δε μας πληρώνουν. Μας χρωστάνε πάρα πολλοί λεφτά.

Δεν είναι κίνηση εγωισμού. Ευγνώμονες είμαστε για τις ευκαιρίες που μας έδωσαν κάποια μαγαζιά. Αλλά όταν δεν έρχοντα τα έσοδα, την πληρώνουμε εμείς. Έχουν χαρεί πάρα πολύ οι υπόλοιποι κωμικοί, γιατί βλέπουν να γίνονται πράγματα όπως στο εξωτερικό. Το promo, οι αφίσες, όλη η επικοινωνία. Όλοι έχουν έρθει εδώ να πουν τις ιδέες τους, να μας δώσουν ένα feedback που το έχουμε εφαρμόσει. Είναι ένας χώρος φτιαγμένος από κωμικούς».

Κεφάλαιο «Κώστας Μαλιάτσης και Youtube»:

«Το Youtube με την κωμωδία είναι μια περίεργη μίξη. Γι΄αυτό, αν παρατηρήσεις, πάρα πολλοί κωμικοί δεν έχουν γιουτιουμπικό ίχνος. Δεν έχουν κάποιο κανάλι ή ανεβασμένα βίντεο. Δεν τους ανακαλύπτεις στο Youtube. Κι αν πας σε μια παράσταση και τους δεις τυχαία, θα πεθάνεις στο γέλιο. Κι αντιστρόφως. Οπότε δεν είναι απαραίτητα δύο παράλληλοι κόσμοι η παραγωγή περιεχομένου στο Youtube και το stand up. Εγώ έχω μπλέξει με αυτά τα δύο, αλλά τα χειρίζομαι και τελείως διαφορετικά. Εγώ είμαι πρώτα κωμικός και μετά youtuber.

Είναι πολύ ωραίο μέσο το Youtube, να δημιουργείς  κάτι και να το φτιάχνεις στα στάνταρ σου και στα στάνταρ του, αλλά είναι άλλη φάση να σολάρεις στη σκηνή, να τους βλέπεις να γελάνε, να σου λένε κάτι καλό ή κακό. Σου δίνει πολλά περισσότερα από κοντά».

«Αν παρατηρήσεις όλα τα «προϊόντα» που συμμετέχω στο Youtube, είναι πολύ διαφορετικά. Το Cooking απευθύνεται σε μια ομάδα κοινού, το Θάψε το Σενάριο σε άλλη κοκ. Αυτό επαφίεται στον κωμικό, στον content creator που καλείται να ξέρει τι παράγει. Τώρα θα κάνω μια παράσταση για τις ηλικίες 17-24, τώρα θα φτιάξω ένα βίντεο για τους 30άρηδες. Πρέπει να είσαι εσύ πολύ καλά σμιλεμένος στο τι φτιάχνεις, γιατί κάποιος μπορεί να σε δει μόνο στο Youtube. Δηλαδή κάποιος που θα με δει σε αυτά στο Youtube μπορεί να μην του αρέσω, μπορεί και να τρομάξει επειδή βρίζω αρκετά. Αν έρθει όμως να με δει από κοντά, θα δει άλλα κείμενα και θα ξαφνιαστεί. Είναι όλα ζήτημα του καλλιτέχνη και της ωριμότητας του να αντιληφθεί τι και πού το δίνει».

«Στην αρχή έκανα το λάθος να αντιμετωπίσω το Youtube όπως μια σκηνή stand up. Και προφανώς δεν πέτυχε η συνταγή. Ήταν πολύ δύσκολο μέχρι να το μάθω, να καταλάβω το impact. Και ο καιρός μέχρι να το καταλάβεις περνάει με σκέψεις του στυλ «εγώ δεν είμαι καλός, εγώ δεν κάνω κάτι σωστά». Ε, κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα δεν είναι το υλικό σου. Είναι το κανάλι στο οποίο το καταθέτεις».

Κεφάλαιο «Κώστας Μαλιάτσης και Κωμωδία»:

«Εγώ γούσταρα τόσο πολύ το stand up από την πρώτη στιγμή. Μόλις είχα πάρει το πτυχίο μου, είχα κατασταλάξει στο τι θέλω. Δεν είναι ότι παράτησα κάποιες σπουδές. Πολύ ώριμα πήγα προς την κωμωδία με γκάζια. Δεν τέθηκε ποτέ δίλημμα μέσα μου. Θα μπορούσα άνετα να δουλέψω σε κάτι άλλο. Όχι. Παράτησα τη δουλειά μου και αφοσιώθηκα. Για δύο χρόνια ζούσα κυριολεκτικά με 5 ευρώ τη βδομάδα. Το εννοώ. Φαντάσου ότι ήταν η περίοδος που ήμουν πιο αδύνατος από ποτέ, γιατί δεν χρησιμοποιούσα το αμάξι. Ήμουν με το ποδήλατο συνέχεια.

Δεν είχα λεφτά για βενζίνες. Κάθε φορά που έσκαγε το λάστιχο έτρεμε η ψυχούλα μου. Έκανα όμως αυτό που ήθελα. Ήταν πολύ δύσκολα. Έκανα stand up σε καφετέριες κτλ μόνο για να με μάθει ο κόσμος. Μέχρι που σιγά σιγά ξεκίνησα να βγάζω λεφτά από τη σκηνή και το Youtube, ώστε να μην εξαρτώμαι από άλλη δουλειά.

Σε αυτό το διάστημα εννοείται πως υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα να τα παρατήσω. Είναι κι οι γονείς κατ΄αρχάς που σε πιάνουν και σε ταρακουνάνε. Σου λένε ότι δεν έχεις δουλέψει δύο χρόνια, πρέπει να κάνεις κάτι, να βρεις μια δουλειά, έχεις ένα πτυχίο…Ήταν πολλές φορές που είπα μέσα μου αυτό το γαμώτο. Όχι γιατί δεν πίστευα σε μένα, αλλά δεν πίστευα ότι θα ανέβει τόσο πολύ ο χώρος».

«Δε μου ήταν καθόλου δύσκολο να σταθώ απέναντι στο κοινό γιατί στις παρέες μου ήμουν πάντα αυτός. Όλοι με θυμούνται ως τον τύπο που έκανε πλάκα. Απλώς διαφοροποιήθηκε ο αριθμός κι οι 5 έγιναν 10, 20 κι εκθετικά 100 και παραπάνω. Οπότε μέσα μου πήγε μόνο του προς την κωμωδία. Δεν το τοποθέτησα ποτέ ως στόχο».

«Βοηθάει πάρα πολύ να έχεις κωμικούς γύρω σου όταν σκέφτεσαι να τα παρατήσεις. Κι αυτό όχι γιατί θα σου κάνουν τον καραγκιόζη για να σου προκαλέσουν καλή διάθεση. Αλλά γιατί κανείς δεν θα έρθει να σου πει καλό λόγο χωρίς να τον εννοεί. Αν δουν κάτι στο κείμενό σου που δεν τους αρέσει θα στο πουν. Κι αυτό σε οδηγεί στο να καλυτερεύσεις το κείμενό σου. Εμένα η Κατερίνα η Βρανά ερχόταν κι έβλεπε την παράσταση μου κάθε φορά και μου έλεγε τι δεν της κάθεται καλά.

Αντί οι κωμικοί να σου πουν ψεύτικα ενθαρρυντικά λόγια, σε μπουστάρουν με την οπτική τους. Κι η οπτική τους είναι πολύ κοντά σε αυτό που ζητάει το κοινό. Στηριζόμαστε γιατί είμαστε πραγματικά πολύ λίγοι. 25 άτομα στην Αθήνα, 35 με τους Θεσσαλονικείς. Εδώ είναι μικρή η κοινότητα, οπότε δεν υπάρχει αντιπαλότητα. Στον πυρήνα μιλάμε για μια καλή κοινότητα.

Γι΄αυτό και νιώθουμε πολύ καλύτερα όταν έχουμε συναδέλφους στο κοινό μας. Ξέρουμε ότι θα έχει να μας πει κάποιες παρατηρήσεις, είτε καλές είτε κακές».

Υποενότητα «Τι κάνουν δύο κωμικοί όταν τα κείμενά τους ταυτίζονται;»:

«Πολλές φορές τυχαίνει τα κείμενα κάποιων κωμικών να ταυτίζονται. Συνήθως γίνεται το εξής. Λέμε ένα κείμενο, μας αρέσει, το κρατάμε. Μπορεί αυτό το κείμενο να το έχει πει ένας άλλος δυο μήνες πριν με διαφορετικό τρόπο. Αλλά εσύ πραγματικά να μην το γνωρίζεις. Εμένα ας πούμε μου έτυχε με ένα κείμενο ή του Φισφή ή του Χριστοφορίδη. Το έλεγα εγώ με ακριβώς ίδιο τρόπο και δεν είχα δει την παράστασή του. Κι ευτυχώς ο Βύρωνας ο Θεοδωρόπουλος είχε δει και τις δύο παραστάσεις και μου το είπε. Τότε προφανώς αλλάζεις το κείμενό σου, γιατί το κοινό δεν ξέρει ποιος έχει αντιγράψει ποιον.

Ακόμα και το λεγόμενο premise, το πώς χτίζεις δηλαδή το bit σου, αν είναι ίδιο το αλλάζεις. Κι ας το τελειώνεις αλλιώς το stand up σου. Στον τομέα της observational comedy, της κωμωδίας παρατήρησης, είναι το πιο εύκολο να συμπέσουν οι ιδέες των κωμικών. Όλοι έχουν παρατηρήσει πώς κάνουν οι γάτες όταν φλερτάρουν. Το θέμα είναι πώς θα το δώσεις εσύ. Μπορεί να πιάσεις στοιχεία που δεν τα βλέπει άλλος. Είναι λεπτές οι διαφοροποιήσεις, αλλά υπάρχουν. Προφανώς και υπάρχει κατανόηση ανάμεσα μας, γιατί όλοι βρεθήκαμε ή θα βρεθούμε σε μια από τις δύο θέσεις».

Υποενότητα «Γιατί είναι τόσο περιζήτητοι οι stand up κωμικοί;»:

«Αν παρατηρήσεις τους Αμερικάνους κωμικούς τους επιλέγουν πάντοτε για να παρουσιάσουν τα βραβεία τους. Αυτό γιατί συμβαίνει; Γιατί ο κωμικός σε σχέση με έναν celebrity, ο κωμικός μπορεί να γράψει κάτι για σένα. Είσαι ένα προϊόν και υπάρχει μια marketing team που σου γράφει τα promo. Η διαφορά με το marketing team είναι ότι ο κωμικός έχει ένα δικό του κοινό και μπορεί να απευθυνθεί άμεσα σε αυτό. Οπότε ο κωμικός μπορεί να γράψει κάτι για το προϊόν που να μην ενοχλήσει τον καταναλωτή.

Ίσα ίσα που θα του αρέσει, γιατί θα περάσει ωραία. Να σου πω ένα παράδειγμα. Όταν η παραγωγή των Όσκαρ επιλέγει τον Τζίμι Κίμελ για παρουσιαστή, ξέρει ότι θα τους γράψει και κάτι για να βοηθήσει την παραγωγή. Είναι διπλή δουλειά αυτή. Επιπλέον, οι κωμικοί έχουν συνδεθεί με ένα καλό συναίσθημα, οπότε δύσκολα τους απορρίπτει μια διαφήμιση που θα κάνουν».

Κεφάλαιο «Κώστας Μαλιάτσης και Τηλεόραση»

«Μου γίνονται αρκετές προτάσεις για να βρεθώ στην τηλεόραση. Η εμπειρία που είχα όταν βγήκα στην εκπομπή του Κωστόπουλου με απώθησε από το μέσο. Υπήρχε μια ένταση χωρίς λόγο. Αν μπεις να δεις και το βίντεο στο Youtube, εκεί που είναι το δικό μας κοινό, είναι πολύ επιθετικά τα σχόλια από κάτω προς τον παρουσιαστή μόνο και μόνο επειδή τον βλέπουν να διαχειρίζεται μια κατάσταση που δεν είναι το δικό του πεδίο. Τότε είπα μέσα μου «η τηλεόραση είναι τηλεόραση, έχει τους δικούς της ανθρώπους, τα δικά της μυαλά, δεν υπάρχει λόγος να πείσεις παλιακά μέσα».

Αν κάνεις κάτι καλό, το κοινό στο οποίο θες να φτάσει, θα φτάσει και χωρίς την τηλεόραση. Άλλωστε, το 80% του κοινού μας δεν έχει καν τηλεόραση. Αυτό είναι fact. Για ποιο λόγο να πάω στον Αρναούτογλου για παράδειγμα; Αν θα το έκανα, θα το έκανα μόνο για να βοηθήσω το μαγαζί και τους κωμικούς. Αλλά σαν Κώστας να πάω να κάνω τι; Άσε που τις περισσότερες φορές η εκπομπή στην οποία θα πάω κι οι άνθρωποι της θα με προσβάλλουν με τον τρόπο τους, επειδή δεν αντιλαμβάνονται την απήχηση του Youtube. Αυτό βέβαια δεν θα μείνει σταθερό.

Η γενιά στην οποία απευθυνόμαστε εμείς τώρα, θα μεγαλώσει, θα πάρει τηλεόραση, θα δουλέψει στην τηλεόραση. Αυτό θα φέρει αναγκαστικά αλλαγή του περιεχομένου της. Η γενιά της καλωδιακής και του Netflix θα κάνει ένα οργανικό takeover στο μέσο».

Κεφάλαιο «Η εποχή της κορεκτίλας και ο θάνατος του Παύλου Φύσσα»

«Είμαστε στην πιο ευαίσθητη εποχή του κόσμου και της κοινωνίας μας. Αν παρατηρήσεις τα specials του Κρις Ροκ, του Αζίζ Ανσάρι, του Σαπέλ, τα χώνουν στο κοινό. Ο Ανσάρι είπε στο κοινό του μια ψεύτικη είδηση, τη χειροκρότησε όλο το κοινό και τους απέδειξε ότι αυτοί είναι το πρόβλημα. Δεν έχουν κριτική σκέψη και δεν αντιπαρατίθενται. Μιλάνε, αλλά δεν ακούνε την άποψη του άλλου. Πάντοτε πρέπει να υπάρχει διάλογος. Ο Σαπέλ που έφαγε κράξιμο πρόσφατα, έκανε αυτή την παράσταση επίτηδες. Δεν έχει ανάγκη ούτως ή άλλως. Ο Σαπέλ είχε το κορυφαίο σόου, ήταν το χρυσό παιδί της κωμωδίας και τα παράτησε για την ευθιξία του κοινού.

Στο κείμενό του λέει χαρακτηριστικά «Δε μπορείς να πεις τη λέξη αδερφάρα, γιατί δεν είσαι γκέι. Λέω τη λέξη νέγρος κάθε μέρα και δεν είμαι νέγρος». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τάπα απ΄αυτή προς τους λεγόμενους υπερασπιστές του politically correct και του social justice. Κάποια στιγμή πιστεύω θα σκοτωθούν μεταξύ τους για το ποιος είναι ο πιο καλός στην κοινωνία.

Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που έχασα τον φίλο μου από επίθεση Χρυσαυγίτη με μαχαίρι. Λέω για τον Παύλο τον Φύσσα. Άλλαξε πολλά πράγματα στην ιστορία της χώρας αυτός ο θάνατος. Εμείς όμως δεν βλέπαμε ένα σύμβολο που πέθανε. Βλέπαμε τον φίλο μας νεκρό. Το ζήσαμε πολύ σουρεάλ. Παρόλα αυτά, δεν κοίταξα να σφάξω κάποιον Χρυσαυγίτη. Προσπάθησα να καταλάβω γιατί έχει αυτή τη στάση. Αν παρατηρήσεις, όποιον έχει διαφορετική άποψη από εμάς, δεν τον ακούμε, τον απαξιώνουμε. Αυτομάτως θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο, ο άλλος αμύνεται και εξαιτίας αυτής της υπεροψίας φτάνουμε στο σημείο να σκοτωνόμαστε. Είτε είσαι με τους καλούς είτε με τους κακούς, με αυτή τη στάση θα είσαι πάντα χαμένος».

Κεφάλαιο Καταληκτικόν: Γιατί είναι τόσο μελαγχολικοί οι κωμικοί;

«Το πρώτο μου stand up ήταν μελαγχολικό. Ένιωθα ένα παιδί του υπογείου και ήθελα να το περάσω ως μήνυμα. Στην δεύτερη μου φορά συμμετείχα σε μια εκδήλωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα και είχα σοκαριστεί ευχάριστα από την ανθρώπινη προσφορά. Όταν κάνεις ένα stand up, έχεις ένα χρέος. Θα την δει κόσμος. Ο κόσμος θα δει τον εαυτο σου. Είναι άβολο να κλείσεις απότομα μια παράσταση κι είναι αλλιώς να πάρεις τον χώρο για να πεις αυτό που θες. Δεν έχεις άλλη ευκαιρία από το φινάλε. Δεν έχεις πουθενά να δείξεις τον εαυτό σου τόσο πολύ. Το κείμενο είναι αυστηρό και δεν μπορείς να παρέμβεις σε αυτό, κι ας το έχεις γράψει εσύ. Το τέλος κάθε παράστασης είναι η ευκαιρία μας να πούμε κάτι, όχι χιουμοριστικό.

Ο κωμικός, μπορεί να μην του φαίνεται, αλλά περνάει πολλές ώρες μόνος του. Να γράψει, να κάνει πρόβα, να τουράρει…Αυτό απαιτεί ώρα μοναξιάς. Κι η μοναξιά δε βοηθάει. Εμένα είχε πεθάνει ο θείος μου στα 38 του κι εγώ είχα παραστάσεις. Πήγα και τις έδωσα, αλλά μέσα μου ήμουν νεκρός. Όλο αυτό σε διαμορφώνει. Μπορεί να συμβούν χίλια δυο άσχημα, αλλά εσύ είσαι κωμικός, πρέπει να κάνεις κωμωδία. Αυτή η εναλλαγή είναι που μας κάνει να έχουμε περισσότερο σκοτάδι από φως μέσα μας. Γιατί ποτέ δεν έχουμε το δικαίωμα να ενδώσουμε στα συναισθήματα, να ξεσπάσουμε, να κλάψουμε. Όταν είσαι συνέχεια σε ένα mood κωμωδίας, ο ίδιος σου ο εαυτός ξεχνάει να βιώσει. Γι΄αυτό πολλές φορές πηγαίνουμε στο default».

Επίλογος

«Στην Ελλάδα η κωμωδία είναι προσωποκεντρική. Ο κόσμος ταυτίζεται με τους ανθρώπους που τους κάνουν να γελάνε. Αυτό δίνει στον κωμικό το έναυσμα να συνεχίσει τη δουλειά του. Αν παρατηρήσεις οι κωμικοί στην Ελλάδα δεν παύουν να είναι κωμικοί. Οπότε και να πεθάνει το stand up comedy αύριο, εγώ θα γράφω για σειρές, θα γράφω ταινία όπως κάνω τώρα. Η παραγωγική σου διαδικασία δεν θα σταματήσει. Εκεί σκέφτεσαι και την επιλογή ενός άλλου μέσου. Ένα μέσο που μπορεί και να μη φαίνεσαι καθόλου, μπορεί το κοινό να σε ξεχάσει. Εσύ όμως θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς. Ο πλανήτης είναι η κωμωδία. Αυτό που αλλάζει είναι το σημείο απ΄όπου την κοιτάζεις».

* Το Λοσάντζελε Comedy Club θα το βρεις στην οδό Κορύζη 4 στο Κουκάκι. Είναι προσβάσιμη από μετρό Ακρόπολης ή μετρό Συγγρού Φιξ. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.

** Φωτογραφίες: Τζένη Μπραχίμη