Κυριάκος Κυριάκος: «Είμαι ρομαντικός και αισιόδοξος»

15:33 10/6/2019 - Πηγή: People

Ο Κυριάκος Κυριάκος πήγε στον ΠΑΟΚ αμούστακο αγόρι και έπειτα από είκοσι χρόνια αγώνων και εξαντλητικής προσπάθειας είδε τους κόπους του να ανταμείβονται με την κατάκτηση ενός ιστορικού Πρωταθλήματος και το πρώτο double στην ιστορία του club. Το προφανές θα ήταν να παραμείνει και να γευτεί τους καρπούς των κόπων του. Το ρομαντικό θα ήταν να τα παρατήσει όλα και να κατέβει για πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής.

Μαντέψτε τι αποφάσισε.

Επί μια εικοσαετία η πρωινή διαδρομή είχε τον ίδιο προορισμό: το γήπεδο της Τούμπας. Είδε το παιδικό του όνειρο, να δουλέψει στον ΠΑΟΚ, να εκπληρώνεται ήδη από τα 20 του. Μέσω μιας αλληλουχίας προκλήσεων γεύτηκε επώδυνες ήττες, παροδικούς θριάμβους, πικρές νύχτες και πρωινά «πάμε-πάλι-από-την-αρχή». Η καθημερινότητα περιείχε ένταση, επιθετικά δελτία Τύπου, συνεντεύξεις Τύπου, παρασκήνιο, προσκήνιο, επικοινωνιακές τακτικές, μακρόχρονες στρατηγικές, παιχνίδι με τις λέξεις, με τα νεύρα, με τα μυαλά… Είκοσι χρόνια μετά, είδε την αγαπημένη του ομάδα να κατακτά το Πρωτάθλημα, είδε το club στο οποίο ηγούνταν της επικοινωνιακής πολιτικής να κάνει ένα ιστορικό double.

Το πρωινό μετά τη γιορτή δεν είχε χαλάρωση, ούτε καν απολογισμό. Μια νέα πρόκληση του τριβέλιζε το μυαλό. Απάντησε θετικά στην πρόταση της Φώφης Γεννηματά να είναι υποψήφιος με το ΚΙΝΑΛ στην Α’ Θεσσαλονίκης. Η κούτα από το γραφείο γέμισε με τρία Κύπελλα, ένα Πρωτάθλημα και φυσικά τον Μικρό Πρίγκιπα, το αγαπημένο του βιβλίο – κι ας έχει διαβάσει εκατοντάδες άλλα στη ζωή του.

Πώς είσαι αυτό τον καιρό;

Ενθουσιασμένος, χαρούμενος και δημιουργικός. Πολλοί νομίζουν πως η πολιτική αποπνέει μια μιζέρια, για εμένα μοιάζει με ωκεανός στον οποίον κολυμπάς και ψάχνεις να βρεις το σωστό νησί, εκείνο που προσφέρει ευκαιρίες να αναπτυχθείς. Η πολιτική ήταν πάντοτε μέσα μου, μεγάλωσα σε ένα σπίτι που κυριαρχούσαν οι πολιτικές συζητήσεις, διάβαζα και ενημερωνόμουν από μικρός. Ακόμη και από τη θέση μου στον ΠΑΟΚ έκανα football politics. Ήμουν πάντοτε πολιτικοποιημένος και πλέον τώρα είμαι υποψήφιος.

Πώς έγινε η πρόταση να περάσεις από τη νευραλγική θέση του διευθυντή Επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ στην πολιτική;

Εντελώς συγκυριακά. Στη διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ γνώρισα κάποιους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή, μεταξύ αυτών και τον Γιώργο Καμίνη. Μας σύστησε ένας κοινός γνωστός μας και έτσι άνοιξε ένας κύκλος συζητήσεων με ενδιαφέροντα πρόσωπα. Χωρίς να το γνωρίζω, σε μια σύσκεψη με παρούσα τη Φώφη Γεννηματά το όνομά μου έπεσε στο τραπέζι ως μια εξαιρετική υποψηφιότητα για την Α’ Θεσσαλονίκης. Στις συζητήσεις που ακολούθησαν ανέλυσα την ιδεολογική μου ταυτότητα και τις πολιτικές πεποιθήσεις μου. Εκείνη την περίοδο ήμασταν στη φάση που προσπαθούσαμε να κλειδώσουμε το Πρωτάθλημα. Δεν απάντησα αμέσως στην πρόταση, αν και τα βράδια αυτή η πρόκληση δεν με άφηνε να κλείσω μάτι. Όταν το ανέφερα ανιχνευτικά σε πρόσωπο εμπιστοσύνης που έχει γνώση του χώρου, μου απάντησε «Οχ, έμπλεξες!». Είχε καταλάβει πως θα το τολμούσα.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο το συζήτησες;

Ο πρώτος στον οποίο το εκμυστηρεύτηκα ήταν ο πατέρας μου, του οποίου η γνώση και ο ρομαντισμός με τον οποίο αντιμετώπισε στη ζωή του την πολιτική με έχουν σημαδέψει. Στη συνέχεια αυτή η προοπτική έγινε αντικείμενο συζήτησης με όλη την οικογένειά μου και φυσικά με τον Ιβάν Σαββίδη.

Πώς τους είδες;

Επιφυλακτικούς στην αρχή. Η επιφύλαξή τους δεν ήταν για το βήμα που πάω να κάνω και την επάρκειά μου, αλλά για αυτά που αφήνω. Έχουμε ζήσει δεκαετίες ολόκληρες, ειδικά την τελευταία της κρίσης, με κορυφαίο θέμα στην ατζέντα μας το βόλεμα: Να βρούμε μια καλή δουλειά, μια καλή ρουτίνα, να εξασφαλίζουμε το περισσότερο δυνατό με τον λιγότερο κόπο. Εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι, είμαι αλλεργικός σε αυτή την οπτική των πραγμάτων και της ζωής. Και όσο έβλεπα κάποιους να στέκονται στο «ξεβόλεμά» μου τόσο επιβεβαιωνόταν η απόφασή μου. Φυσικά τώρα, οι ίδιοι είναι πιο ενθουσιώδεις από εμένα.

Για κάποιον που πορεύεται με γνώμο να το βόλεμα, είναι αυτοκαταστροφική η απόφαση να παραιτηθείς. Έπειτα από είκοσι χρόνια σκληρής δουλειάς, που ανταμείβεται με ένα ιστορικό Πρωτάθλημα, εσύ επιλέγεις να παραιτηθείς και να κατέβεις στον πολιτικό στίβο…

Δεν το βλέπω έτσι. Έχω δει πώς φεύγουν άνθρωποι από τον ΠΑΟΚ, όταν ήταν αναγκασμένοι να φύγουν και όχι από επιλογή. Συνειδητά, ήθελα όταν φύγω να αισθάνομαι αποδεκτός και αγαπητός. Οπότε ο στόχος επετεύχθη. Ποιος ξέρει τι θα γινόταν του χρόνου και του παραχρόνου, όταν τα Πρωταθλήματα θα γίνονταν συνήθεια, πώς θα σε έκρινε ο κόσμος… Γιατί κακά τα ψέματα, και η δική μας η δουλειά κρίνεται εν πολλοίς με το αν θα σκοράρει ο Akpom ή αν θα βγάλει ασίστ ο Πέλκας (σ.σ. ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ). Άρα το timing της αποχώρησης ήταν το κατάλληλο. Αν την είχα φανταστεί ποτέ, δεν θα την είχα στο μυαλό μου τόσο ιδανικά. Τίποτε δεν είναι αυτοκαταστροφικό όταν υπάρχει εξέλιξη.

Πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν και την καλύτερη γνώμη για την πολιτική και τους πολιτικούς… Σε προβληματίζει αυτό;

Θεωρώ πως είμαι τυχερός, γιατί το πανεπιστήμιο που έβγαλα, αυτό του ΠΑΟΚ, είχε τις ίδιες ανάγκες και απαιτήσεις με αυτές που έχει η πολιτική και ενδεχομένως να μπορώ να βοηθήσω. Η πολιτική, αν τη δούμε ως brand, θα πρέπει να φτιάξει το όνομά της. Το ίδιο συνέβαινε και με τον ΠΑΟΚ. Όταν ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια, ο ΠΑΟΚ ήταν μεταξύ τρίτης και τέταρτης θέσης, απλά συμπαθής από όλους. Αντίστοιχα, το ΚΙΝΑΛ τώρα βρίσκεται στην τρίτη θέση και δεν είναι τόσο αιχμηρό απέναντι στους αντιπάλους του. Ο στόχος που έχω στην πολιτική γενικότερα και στο ΚΙΝΑΛ ειδικότερα μοιάζει με αυτόν που είχα και στον ΠΑΟΚ. Η πολιτική αδίκως έχει κακό όνομα. Η πολιτική είναι τέχνη, η τέχνη του εφικτού. Είναι η τέχνη όπου ζωγραφίζεις οράματα και πρέπει να βρίσκεις τους τρόπους για να οδηγείς τους πολίτες προς το όραμα αυτό. Έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και δεν πρέπει να υποτάσσεται σε αριθμούς. Αν εμφανίζονται κατά καιρούς ως εκτελεστές της πολιτικής πρόσωπα ανίκανα ή διεφθαρμένα, δεν μπορούμε να ζητάμε τα ρέστα από την πολιτική. Όπως αν κάποιοι ιερείς είναι αντίστοιχα το ίδιο, δεν τα βάζει κανείς με τη θρησκεία που υπηρετούν.

Η πολιτική είναι μια έννοια που υπηρετείται από ανθρώπους. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στον εαυτό μου ακόμη μεγαλύτερη.

Πώς ήταν ο 10χρονος Κυριάκος στον Βόλο; Τι παιδί ήταν;

Ήμουν ήδη μεγάλος, για να λέω πως κάποια στιγμή θα δουλέψω στον ΠΑΟΚ.

Ήταν και ο πατέρας σου ΠΑΟΚ;

Όχι.

Πώς έγινες ΠΑΟΚ;

Όταν ήμουν 3 ετών μου έφεραν μια ασπρόμαυρη φόρμα ποδοσφαίρου που τη λάτρευα. Δεν είχε το έμβλημα του ΠΑΟΚ. Κάποια στιγμή συνέδεσα πως τα ασπρόμαυρα τα φοράει ο ΠΑΟΚ – πάλι καλά που δεν είχα δει ότι τα φοράει και η Δόξα Δράμας! (γέλια) Έτσι, στην ηλικία των 5-6 ετών, που τα παιδάκια διαλέγουν ομάδα, εγώ είπα «ΠΑΟΚ». Το φρόνημά μου ενισχύθηκε με την κόντρα στο μπάσκετ ανάμεσα στον Άρη και τον ΠΑΟΚ. Εγώ δεν πήγαινα ποτέ με τον πρώτο, αλλά με εκείνον που προσπαθούσε να κερδίσει την πρωτιά. Ήρθε και ο Μπάνε (σ.σ. Πρέλεβιτς) με την κοιλίτσα του και το πιο μποέμ στιλ και τότε έγινα πραγματικός οπαδός της ομάδας.

Η επιλογή της ομάδας που θα υποστηρίζεις είναι πολλές φορές συγκυριακή. Έτσι, απορώ που υπάρχουν άνθρωποι που πλακώνονται μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Δεν το αποδέχομαι.

Στον ΠΑΟΚ πώς βρέθηκες;

Ήταν αποτέλεσμα σχεδίου. Πέρασα στη Φιλοσοφική Κρήτης και, παρότι ήταν μια καλή σχολή, έδωσα ξανά Πανελλήνιες βάζοντας στο μηχανογραφικό μόνο σχολές της Θεσσαλονίκης. Πέρασα στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης, αλλά εκεί γεννήθηκε μια αντιπάθεια με την πρώτη ματιά. (γέλια) Παρόλο που μου αρέσει να διαβάζω, δεν μπορούσα τα πρακτικά κομμάτια των μαθημάτων. Εκείνη την εποχή άνοιγε ξανά η εφημερίδα Μακεδονία και έψαχναν για «πρακτικάριους» στο αθλητικό τμήμα. Είχα μεγαλώσει με αθλητικές εφημερίδες, οπότε είδα την ευκαιρία και τα κατάφερα. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, είχα δική μου σελίδα με την υπογραφή «Κυρ Κυρ» –από εκεί βγήκε και μετά μου έμεινε– και έκανα το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ.

Οι διοικούντες του club είχαν τότε την πρωτοποριακή ιδέα να βγάλουν το πρώτο επίσημο περιοδικό ομάδας στην Ελλάδα. Τα περιοδικά ήταν η μεγάλη μου αγάπη, είχα χιλιάδες τεύχη στο σπίτι μου. Τους είπα τις ιδέες μου, τους άρεσαν και μου πρότειναν να αναλάβω αρχισυντάκτης, παρόλο που ήμουν 20 ετών. Πήγα και έμεινα για τα υπόλοιπα είκοσι χρόνια. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που η οικογένειά μου μου είπε «Γιατί ρισκάρεις όλα όσα έχτισες;». Έβλεπαν ότι τα πήγαινα θαυμασία, ήμουν καλά αμειβόμενος κι εγώ έφευγα για να πάω χωρίς χρήματα να δουλέψω στον ΠΑΟΚ… Πού να ήξεραν πως θα γινόταν ξανά; Αλλά, όπως αποδεικνύεται, αυτό λειτούργησε εξαιρετικά.

Πόσο έχεις αλλάξει από την ημέρα που μπήκες στον ΠΑΟΚ;

Μπήκα στα 20 κι είχα αγαπημένο μου βιβλίο τον Μικρό Πρίγκιπα και βγήκα είκοσι χρόνια μετά εξακολουθώντας να είναι το αγαπημένο μου, αν και έχω εκατοντάδες βιβλία από τότε. Είμαι έτσι ως άνθρωπος, τα βλέπω όλα ρομαντικά και αισιόδοξα. Τρώω τα μούτρα μου, στενοχωριέμαι και έπειτα από ένα χρονικό διάστημα επανέρχομαι ακόμη πιο αισιόδοξος.

Από τον ΠΑΟΚ έφυγα πολύ πιο καταρτισμένος επαγγελματικά, πιο πολύ ανθεκτικός κοινωνικά, αλλά το ίδιο ρομαντικός.

Υπήρξε κάποια απόφαση που σε καθόρισε, που σε έκανε τον άνθρωπο που είσαι σήμερα;

Ναι. Απαντώ αμέσως «ναι», χωρίς σκέψη, γιατί το έχω αναλύσει. Η πρόταση για να αναλάβω το γραφείο Τύπου του ΠΑΟΚ μου έγινε από τον Γιάννη Γούμενο, έναν μισητό πρόεδρο από τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ. Χωρίς να έχω κάποιον ιδιαίτερο λόγο να αποδεχτώ την πρόταση, γιατί η δική μου δουλειά ήταν τότε στο περιοδικό της ομάδας. Ήταν αρχές του 2004 και η διοίκηση έπρεπε να βρει έναν διευθυντή Επικοινωνίας, όπως ονομάζονται σήμερα. Η θέση αυτή σε συνδέει άμεσα με τον πρόεδρο της ομάδας. Τότε ήταν που έγινε ένας μεγάλος αγώνας μέσα μου, για το αν έπρεπε να κάνω αυτό το τεράστιο βήμα, που θα έχει τη σφραγίδα ενός προέδρου που δεν ήταν αγαπητός από τους φιλάθλους μας. Σκέφτηκα πως τέτοια κύματα στη ζωή έρχονται λίγες φορές. Ή το αρπάζεις και προσπαθείς να το φέρεις στα μέτρα σου ή το χάνεις. Αποφάσισα να το τολμήσω και αισθάνομαι δικαιωμένος. Αυτή η εμπειρία με έκανε να αποδεχτώ και την πρόκληση να κατέβω στην πολιτική τώρα.

Υπάρχει μια πολωμένη ατμόσφαιρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στην οποία εσύ…

Καλά, είχα ξεφύγει κι εγώ ορισμένες φορές. Υπήρξαν φορές που, με κρύο το κεφάλι, μετάνιωσα για το ύφος μου. Όχι για το μήνυμα, όμως, μόνο για το ύφος. Ήταν μια πολωμένη περίοδος, με το παραποδόσφαιρο να είναι «μπετόν». Αυτό είναι ό,τι πιο επικίνδυνο, σε περιόδους καθεστώτων: Όταν η κόπωση των «υποδουλομένων» είναι τόσο μεγάλη, που αρνούνται να το καταπολεμήσουν. Εμείς, ευτυχώς, βρήκαμε τις συνθήκες και την αφορμή που χρειαζόμασταν για να πάμε με το κεφάλι και να τρακάρουμε στον τοίχο, γνωρίζοντας πως μπορούμε να σπάσουμε το κεφάλι μας. Τελικά τα καταφέραμε, μαζί με άλλους κανονικούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Και βλέποντας ότι αυτό αφορά όλο και περισσότερο κόσμο, καταλάβαμε πως και η ευθύνη μεγαλώνει. Για αυτό τον λόγο εγώ και οι υπερπολύτιμοι συνεργάτες μου, όπως ο Παναγιώτης Αρωνιάδης, προσπαθούσαμε να κρατάμε τα γκέμια και δεν επιτρέπαμε το συναίσθημά μας να βγει on camera. Θεωρώ πως τα πράγματα θα γίνονται όλο και καλύτερα από εδώ και πέρα.

Στην πολιτική υπάρχει αντίστοιχα πολωμένο κλίμα. Πιστεύεις πως μπορεί ένας πολιτικός να μιλά και να ακούγεται χωρίς να χρησιμοποιεί λαϊκιστικές μεθόδους, κορόνες και ακραίο λόγο;

Ναι, το πιστεύω. Υπάρχει μια σιωπηλή πλειοψηφία κανονικών ανθρώπων. Οι άνθρωποι που αρέσκονται στον ακραίο λόγο, τις φωνές και τις τεντωμένες φλέβες είναι μια ηχηρή μειοψηφία. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κανονικοί, αντιμετωπίζουν προβλήματα στην καθημερινότητά τους, η νέα γενιά διαθέτει γνώσεις και μόρφωση, οπότε βρίσκουν τις συγκεκριμένες μεθόδους απωθητικές. Όταν βλέπουν κανονικούς ανθρώπους στην κεντρική πολιτική σκηνή, με όραμα, διάθεση, ιδέες, ενέργεια, ένσημα, αντοχές και ικανότητες διαχείρισης, ο κόσμος θα στραφεί και πάλι στην πολιτική.

H αντίδραση του Ιβάν Σαββίδη στην παραίτηση

«Δυσκολεύτηκε να το αποδεχτεί. Στην αρχή νόμιζε πως του έκανα ναζάκια. Η σχέση μας ύστερα από τόσα χρόνια είναι ανθρώπινη, υπάρχει κατανόηση, άλλωστε δεν έχει τόσο πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα να τον καταλαβαίνουν και να τους καταλαβαίνει. Μόλις του εξήγησα τους λόγους της απόφασής μου, μου ευχήθηκε “καλή επιτυχία”. Εξακολουθούμε να έχουμε μια πολύ ζεστή σχέση».

Πηγή: People