Σοφία Φιλιππίδου: «Είναι αφελές στο χρηματιστήριο της Τέχνης να λες «α, έκανα επιτυχία!»»

09:28 9/9/2019 - Πηγή: People

Αν την έχεις δει έστω μία φορά στο θέατρο, την αγαπάς. Κατά τα άλλα, δεν ξέρεις πολλά για εκείνη. Ούτε φτάνει μία συνάντηση για να γνωρίσεις τη Σοφία Φιλιππίδου. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων που εμπιστεύονται δύσκολα –δεν είναι τυχαίο πως ο καλύτερός της φίλος είναι ο επί 30 χρόνια σύντροφός της–, αλλά συγχωρούν εύκολα. Στον χώρο, έχει τη φήμη της γυναίκας που κρατάει τον λόγο της. Όταν δεν βρίσκεται στη σκηνή, γράφει έργα, μελετά αστροφυσικούς,

μεταφυτεύει λουλούδια, μαγειρεύει με ό,τι βρίσκει μέσα στο ψυγείο, ρίχνει τα ταρό, μεταποιεί παλιά ρούχα και το φετινό καλοκαίρι παρακολουθούσε από το μπαλκόνι του σπιτιού της στα Εξάρχεια τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι στις κλασικές του περιπέτειες.

Τι άποψη πιστεύετε πως έχει ο κόσμος για εσάς;

Από τις κουβέντες στον δρόμο, στις ταβέρνες, στα ζαχαροπλαστεία και από την ανταπόκριση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ιδίως στο Facebook, καταλαβαίνω πως μάλλον με αγαπούν. Υπάρχει μια αόριστη αγάπη, ένα «αυτή είναι έντιμη, δεν μας έχει εξαπατήσει». Όσοι με έχουν δει στο θέατρο, εκτιμούν μάλλον κάποια χαρίσματά μου και μετά πάμε πιο βαθιά, σε αυτούς που εκτιμούν το περιεχόμενο, δηλαδή αυτά που γράφω και έχω στο μυαλό μου. Άρα, υπάρχουν διαβαθμίσεις. Πάντως, παρότι έχω «ανοιχτά» τα social media, δεν μπαίνουν να γράψουν σαχλαμάρες. Φαίνεται, έχω βάλει κάποιο αόρατο τείχος.

Έχετε δημιουργήσει και λογαριασμό στο Instagram…

Kαιρό τώρα, αλλά δεν έχω καταλάβει τι ζητούν από μένα. Eκεί ενθουσιάζονται περισσότερο με πρόσωπα τα οποία είναι κάθε μέρα κάπου. Στο Facebook τα πάω καλύτερα, μπορώ να γράφω κιόλας τα κείμενά μου. Το Instagram θέλει να είσαι διάσημη, εγώ δεν είμαι τόσο…

Με την επιτυχία πώς τα πάτε;

Επικοινωνιακά, δεν τη διαχειρίστηκα. Δεν μπορείς να βγαίνεις με ντουντούκα και να λες «έκανα επιτυχία». Είναι αφελές στο χρηματιστήριο της τέχνης. Πρέπει κάποιος άλλος να μιλάει για την επιτυχία σου. Εγώ αυτόν τον «κάποιον άλλον» δεν τον βρήκα. Τον «επαγγελματία» που πουλάει επιτυχίες. Σκεφτόμουν πάντα ότι «δεν είναι δυνατόν να πληρώνω κάποιον για να λέει ότι έκανα επιτυχία». Αφού έκανα, το ξέρω. «Μυρίζει» η Αλεξάνδρας ολόκληρη. Φτάνει αυτό. Τελικά δεν έφτανε… Θα μπορούσα, με όσα κάνω, να έχω φτιάξει εκατό καριέρες, αλλά θέλω να πάω όλο και πιο μέσα, πιο βαθιά, πιο ψηλά. Πνευματικά εννοώ.

Νιώθετε πως δεν έχετε κάνει καριέρα;

Δεν έχω κάνει καριέρα, έχω κάνει τη δουλειά μου. Δεν με πειράζει να το λέμε «καριέρα», αλλά το ένα τρίτο από αυτά που έχω κάνει στο θέατρο, αν τα ξέρατε και αν τα ψάχνατε καλύτερα, θα είχε τελειώσει το θέμα μαζί μου και θα είχαμε αποφασίσει όλοι μαζί τι έχω κάνει και τι είμαι. Αλλά μάλλον ούτε εγώ το αφήνω αυτό να συμβεί, παίζω συνεχώς ένα κρυφτό, γιατί, αν στα 30 ή 40 είχα φτάσει κάπου, θα είχα τρομάξει. Ο Θεός να με ’χει καλά, να συνεχίζω να δημιουργώ μέσα από το θέατρο. Δεν είναι πολύ καθαρά και για μένα αυτά τα πράγματα, προσπαθώ να πω ακριβώς πώς νιώθω. Το σίγουρο είναι πως θέλω να συνεχίσω να συνομιλώ με τους συναδέλφους μου και τον κόσμο. Θέλω τα καλύτερα. Οι άνθρωποι πάντα θέλουν τα καλύτερα, αλλά είναι ανώριμο να τα επιδιώκεις από μικρός. Δεν είναι εύκολο στα 20 σου, να κάνεις την Ιουλιέτα στο Εθνικό. Αν μπορείς, ΟΚ, μαγκιά σου.

Η ζωή τι ευελπιστείτε να σας φέρει παρακάτω;

Τώρα που, ας το πούμε, μεγάλωσα, θα ’θελα να μπορώ να σχεδιάζω ήσυχα κάποια πράγματα γύρω από το θέατρο, γιατί μάλλον οριστικά με έχει πάρει το θέατρο, παρόλο που αντιστάθηκα πολλές φορές. Εδώ υπάρχει μια μοιραιότητα! Γιατί πολλές φορές προσπάθησα να ξεφύγω από αυτό και πάλι με καλούσε πίσω. Ήθελα να σταματήσω και να πάω κάπου αλλού. Με απογοήτευε το θέατρο, γιατί είχα μεγάλες προσδοκίες, όπως έχεις από μία σχέση. Και επειδή δεν ήμουν πολύ ώριμη, έφευγα. Άμα ξέρεις τι θέλεις, μένεις. Και προσπαθείς. Ευτυχώς, το θέατρο με καλούσε πίσω διά των αντιπροσώπων του. (γέλια)

Το γέλιο τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Μεγάλο και σπουδαίο, αλλά δεν θέλω να το προκαλώ εύκολα και γαργαλιστικά, με ανέκδοτα για παράδειγμα. Όχι ότι δεν αγαπώ τη σαχλαμάρα σε χαλαρές στιγμές της ζωής μου, με τα αδέρφια μου, με τους φίλους μου κ.ο.κ., αλλά έχω αδυναμία στην εξυπνάδα. Αντιπαθώ τη βλακεία και τη χαζομάρα.

Με τον εαυτό σας πώς τα πάτε;

Νομίζω τα τελευταία δέκα χρόνια τον αγάπησα. Ήμουν τιμωρητική, όλα τα λάθη τα έπαιρνα πάνω μου. Θύμωνα, δεν μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου, να πω «Εντάξει, δικαιούμαι κι εγώ να κάνω λάθη». Δεν τον αγάπησα τον εαυτό μου, είναι η αλήθεια. Δεν τον προστάτεψα, δεν τον περιποιήθηκα. Αντιθέτως, τον αδίκησα και τον ταλαιπώρησα. Ακόμη δεν έκανα αυτά που κάνουν όλες οι γυναίκες, την περιποίηση του δέρματος, τις κρέμες που βάζουμε στο σώμα μετά το μπάνιο κι όλα αυτά τα ωραία που προσφέρουν. Τη φρεσκάδα και την απαλότητα.

Τιμωρητικά το κάνατε αυτό;

Όχι, δεν έδινα καμιά σημασία στον εαυτό μου. Ήταν δευτερεύοντα αυτά τα θέματα για μένα, είχα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, κοιτούσα μόνο τη δουλειά και πώς θα δημιουργήσω τις προϋποθέσεις να πάω πιο πέρα. Επειδή τα έκανα όλα μόνη μου, δεν πρόσεξα τον εαυτό μου. Αργότερα, λοιπόν, κατάλαβα ότι δεν είμαι υπεύθυνη μόνο εγώ για τα λάθη μου. Κάποια είναι καθαρά δικά μου και είναι ασυγχώρητα και κάποια άλλα έγιναν γιατί φταίνε και οι άλλοι. Εντέλει, σταδιακά τους συγχώρησα όλους. Και όταν αγάπησα τον εαυτό μου, σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω πράγματα που αγαπώ πολύ. Έτσι, πριν από δέκα χρόνια, αποφάσισα να φύγω από τα μεγάλα θέατρα και να κάνω τις δικές μου δουλειές. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δεν σημαίνει ότι άρχισα την περιποίηση προσώπου, αλλά άρχισα να περιποιούμαι την ψυχή μου. Και για να περιποιηθείς την ψυχή σου, πρέπει να ξέρεις τι θέλεις και να επιδιώξεις να το κάνεις. Να κουραστείς πολύ γι’ αυτό που επιθυμείς. Επιχορήγησα, λοιπόν, τον εαυτό μου και άρχισα να κάνω τις δικές μου δουλειές.

Τι σημαίνει αυτό;

Έβαλα τα λεφτά και τη δουλειά. (γέλια)

Πιστεύετε πως είστε ένας άνθρωπος που μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε;

Δεν ξέρω, αλλά είναι αυτό για το οποίο προσπαθώ πάρα πολύ, από παιδί ακόμα. Γιατί ένιωθα ότι δεν με καταλάβαιναν. Έβλεπα τους γύρω μου να λένε ψέματα. Για κάποιους λόγους, η κοινωνική μας ζωή μάς αναγκάζει να λέμε ψέματα. Εγώ ήμουν εναντίον. Δηλαδή, αν δεν ήξερα το μάθημα, έλεγα «Δεν διάβασα». Δεν έλεγα «Πονάει η κοιλιά μου». Οι δάσκαλοι έμεναν άφωνοι με αυτό και με συγχωρούσαν γιατί τους έφερνα σε δύσκολη θέση. Δεν ήξεραν τι να το κάνουν αυτό το «δεν διάβασα». Θα ήθελαν να ακούσουν ίσως για μια γιαγιά που πεθαίνει. Αυτή η μανία μου με την αλήθεια, η οποία μου βγήκε σε πολύ κακό, ήταν μάλλον μια ανάγκη να συνεννοηθούμε. «Εγώ δεν διάβασα, εσύ είσαι δάσκαλος, αποφάσισε τι θα με κάνεις». Αποφάσισε, για να μη με αναγκάσεις να εφεύρω μια γιαγιά που πεθαίνει κάθε εβδομάδα. Ίσως αυτό είναι το κουσούρι μου. Ας μην το πούμε χάρισμα. Με τα χρόνια, βρήκα μια δική μου μέθοδο για να επικοινωνώ επί της ουσίας. Βρήκα τρόπους να μιλάω λίγο σαν Πυθία, σαν προφήτισσα, με σύμβολα, ή να κρύβω μέσα στα κείμενά μου πράγματα που θέλω να πω.

Αυτή η μανία με τη αλήθεια ξεκινούσε από το σπίτι σας;

Ναι, είχαμε μια μανία στο σπίτι μας να λέμε την αλήθεια. Δεν ξέρω γιατί. Ας μην το αναλύσουμε περαιτέρω. Μέχρι τα 13, ήμουν ένα χαρούμενο παιδί. Δεν έβλεπα το «μαύρο». Όλα για μένα ήταν φως. Ήμουν ένα αφελές παιδί, στην κυριολεξία.

Μετά τα 13, τι άλλαξε;

Πέρασα στην πραγματικότητα.

Και η πραγματικότητα είναι μαύρη;

Όχι μόνο μαύρη! Αλλά είναι και μαύρη! Μερικά παιδιά βλέπουν το μαύρο γρηγορότερα από άλλα και γι’ αυτό δεν έχουν καλή παιδική ηλικία. Εγώ ευτυχώς δεν το έβλεπα. Κάποια καλή τύχη με προστάτεψε. Από αυτό το χαρούμενο, στρουμπουλό παιδί, μπορώ ακόμη να αντλώ την τελευταία μου χαρά. Το κρατάω ζωντανό αυτό το μωράκι μέσα μου, να μην πάθει τίποτα. Και αντιστοίχως, μου δίνει πολλές χαρές και η ζωή ακόμη. Μπορώ να είμαι μια ολόκληρη μέρα χαρούμενη, ας πούμε. Αλλά όχι χαζοχαρούμενη. Κατάφερα να νιώσω και αυτό που λέμε «ευτυχία». Μπορεί να υπάρχει και κάτι άλλο που δεν ένιωσα ακόμα, πιο υψηλό και άυλο, η ευδαιμονία. Μπορεί αυτό να συμβαίνει μετά θάνατον, δεν ξέρω.

Πιστεύετε στη μετά θάνατον ζωή;

Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε εκκρεμότητες και μετά θάνατον, τις οποίες θα λύσουμε. Δεν θέλω να είναι όλα ένα «τίποτα». Παίρνω αυτήν την άποψη γιατί η άλλη άποψη είναι απελπιστική. Δεν την αντέχω.

Έχετε αναρωτηθεί ποιες εκκρεμότητες μπορεί να είχατε από άλλη ζωή και ήρθατε να τις εκπληρώσετε σ’ αυτήν;

Ωραία ερώτηση, αλλά δεν το έχω σκεφτεί. Δεν ξέρω, θεωρώ ότι είμαι πολύ μικρή για να έχω έρθει να κάνω το οτιδήποτε. Δηλαδή όταν υπάρχει ο Ιησούς Χριστός ως προσωπικότητα, τι να πούμε ότι ήρθαμε εμείς να κάνουμε; Είμαι πολύ ασήμαντη για να ήρθα να κάνω κάτι σημαντικό.

Και σε αυτό που λέμε ο προσωπικός άγγελος του καθενός;

Νομίζω ότι κατασκευάζουμε αυτούς τους καλούς αγγέλους για να μας προστατεύουν. Όπως κάνουμε και με την τύχη. Ωραία δεν είναι όμως όλα αυτά; Οι άγγελοι, ο Παράδεισος, τα όνειρα, η εμπιστοσύνη. Ο φίλος που εμπιστεύεσαι…

Θεατρικά, τι ετοιμάζετε;

Θα παίξω στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη, στον ρόλο της Πραξαγόρας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με το συγκεκριμένο έργο, είναι όμως η πιο δυναμική, διότι για την παράσταση αυτή έχουν συνενωθεί  πολλές δυνάμεις, η Εθνική Λυρική Σκηνή με τον Γιώργο Κουμεντάκη, το Θέατρο Τέχνης με τη Μαριάννα Κάλμπαρη και όλη την παράδοση που κουβαλάει, ο Σταμάτης Κραουνάκης με το χαρισματικό του ταλέντο, ο διεθνούς φήμης βαρύτονος Χριστόφορος Καμπόγλης, η ομάδα «Σπείρα – Σπείρα» και ένας θίασος ταλαντούχων ηθοποιών. Είμαι πολύ τυχερή που θα συνεργαστώ με αυτούς τους ανθρώπους και κατά κάποιον τρόπο σχεδίασα την τύχη μου, γιατί για το φετινό καλοκαίρι είχα δύο προτάσεις για μεγάλες παραστάσεις ως πρωταγωνίστρια, με 50 πιάτσες η καθεμία, και είπα «Όχι, ευχαριστώ, θέλω να ξεκουραστώ». Σχεδίαζα ένα ταξίδι στη Γερμανία και ίσως μεγάλες διακοπές και αιφνίδια έγινε αυτή η πρόταση για τις Εκκλησιάζουσες. Η παράσταση θα ανέβει πρώτα στο Ηρώδειο στις 9-9-2019 και ώρα 9.00 το βράδυ. Πιστεύω ότι αυτή η σύμπτωση θα μας φέρει τύχη και γούρι. Θα κάνουμε επιτυχία!

INFO

Η παράσταση θα παιχθεί στο Ηρώδειο στις 9 Σεπτέμβρη, σε μετάφραση-λιμπρέτο-μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η Σοφία Φιλιππίδου. Πρόκειται για μια πρωτότυπη διασκευή της γνωστής κωμωδίας του Αριστοφάνη, Εκκλησιάζουσες, στο πλαίσιο του κύκλου «Operetta restart» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Εν συνεχεία, θα περιοδεύσει σε Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη και άλλους σταθμούς, ενώ θα ανέβει για μικρό διάστημα στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, στην οδό Φρυνίχου.

Όλα τα νέα, πλούσιο ρεπορτάζ, καθημερινές στιγμές διασήμων και ξεχωριστές στιγμές καθημερινών ανθρώπων στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Έθνος.