Σπύρος Χατζηαγγελάκης: «Έχω φωτογραφίσει την ώρα που έπεφταν δίπλα μου μολότοφ και δακρυγόνα»

10:02 5/11/2019 - Πηγή: People

Μολονότι ξεκίνησε να σπουδάζει Φυσικός στο Πανεπιστήμιο, ξαφνικά ανακάλυψε την καλλιτεχνική του φλέβα και έκτοτε ενσαρκώνει με πάθος ρόλους στο θεατρικό σανίδι και στην τηλεόραση. Ο 34χρονος ηθοποιός από την Ορεστιάδα μιλά για τη ζωή στα Εξάρχεια, την αγάπη του για τη φωτογραφία, τη φετινή σεζόν που τον βρίσκει σε τρεις παραστάσεις, ένα σίριαλ, αλλά και όλα όσα τον ενοχλούν.

Από τη Γεωργία Χαλκιά

Φέτος είναι τρίτη σεζόν που υποδύεται τον Άγγελο στην τηλεοπτική σειρά Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα στον Alpha,

ενώ από τις 23 Οκτωβρίου τον συναντάμε στην πολιτική σάτιρα Του Κουτρούλη ο Γάμος, που σκηνοθετεί η Σμαράγδα Καρύδη στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου.

«Παίζω τον Ξανθούλη, έναν αστυνομικό ερωτευμένο με την Ανθούσα, η οποία τον παρατάει για να παντρευτεί τον Κουτρούλη, έναν ράφτη που φημολογείται ότι θα γίνει υπουργός. Ακόμη, συμμετέχω στο Δαχτυλίδι της Μάνας στο Tempus Verum – Εν Αθήναις με τη θεατρική ομάδα C. for Circus. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Κώστα Κρυστάλλη, ποιητή της Ηπείρου. Η ομάδα, θέλοντας να ξορκίσει την πίκρα του θανάτου, στήνει μια τελετή αποχαιρετισμού, σε ένα έργο που εκτυλίσσεται στην ελληνική ύπαιθρο. Επίσης, από 29 Σεπτεμβρίου η C. for Circus ενώνει τη φαντασία της με τη συγγραφέα Μαρία Παπαγιάννη και τον συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο σε μια πειρατική θεατρική περιπέτεια με τίτλο Ως την Άκρη του Κόσμου, που περιγράφει το ταξίδι δύο προσφυγόπουλων μέχρι να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο. Όπως καταλαβαίνεις, δεν μου περισσεύει χρόνος, αλλά κάνω αυτό που αγαπώ και νιώθω πολύ καλά» εξομολογείται στο People.

– Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου;

Η υποκριτική ήρθε ξαφνικά στη ζωή μου το 2006. Ενώ σπούδαζα Φυσική στο ΑΠΘ, πήγα με έναν φίλο μου στη θεατρική ομάδα για πλάκα, για κορίτσια, ποιος ξέρει. Κάτι μου συνέβη. Είπα «Ωχ, εδώ είμαστε!». Πριν από δώδεκα χρόνια φτιάξαμε με την ομάδα μου τους C. for Circus, που αποτελεί μέχρι και σήμερα τη βασική θεατρική μου έκφραση.

Σε δραματική σχολή δυστυχώς δεν πήγα. Είχα παρωπίδες, νόμιζα ότι κάναμε το σπουδαιότερο πράγμα. Έτσι, έφτασα στα 25 για να θέλω να δώσω εξετάσεις, αλλά ήταν δύσκολο, δεδομένου ότι υπάρχει όριο ηλικίας. Έδωσα εντέλει εξετάσεις, δεν πέρασα, αλλά δούλευα ήδη σε θεατρικές παραγωγές. Κάθε σκηνοθέτης είναι μια νέα γνώση, μια εμπειρία. Εκείνοι είναι το σχολείο για εμένα.

– Τελικά θεωρείς πως η απόφασή σου να γίνεις ηθοποιός σού βγήκε σε καλό;

Συνειδητά έχω επιλέξει να ασχολούμαι με πράγματα τα οποία δεν έχω σπουδάσει. Ίσως από αντίδραση για αυτό τον κόσμο. Είναι κρίμα να κόβεις τα φτερά κάποιου. Θεωρώ ότι στο θέατρο υπάρχει αξιοκρατία οπότε εάν δεν κάνεις είτε θα το καταλάβεις και θα αποχωρήσεις είτε θα σε ξεράσει εκείνο. Σκέψου κάποιον που ζει σχεδόν επιφανειακά να μπει σε μια διαδικασία να μελετήσει ένα κείμενο. Αυτομάτως ανακαλύπτει έναν άνθρωπο μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι υπέροχο το συναίσθημα και όσα εισπράττεις έστω με πρόβες λίγων μηνών.

– Μπορεί πλέον να ζήσει κάποιος αξιοπρεπώς ως ηθοποιός, δεδομένης της κρίσης που γνώρισε το επάγγελμα τα τελευταία χρόνια;

Αν θέλεις να λέγεσαι 100% καλλιτέχνης, δεν μπορείς να ζήσεις με την τέχνη. Έχω ζήσει με μισθό κάτω του κατώτατου για χρόνια. Έπαιρνα 200 ευρώ τον μήνα. Θέλει επιμονή και υπομονή για να μπορέσεις ίσως να αντεπεξέλθεις. Ποτέ, όμως, δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω. Έχω μάθει με τα λίγα. Κριτήριό μου ήταν η ψυχική και όχι η οικονομική αποκατάσταση.

– Εκτός όμως από ηθοποιός, ασχολείσαι και με τη φωτογραφία.

Πριν από τρία χρόνια και ενώ φωτογράφιζα την τότε κοπέλα μου συνειδητοποίησα ότι το μάτι μου κάτι πιάνει. Ήταν ο συνδυασμός του θεάτρου που μελετά πολύ τον άνθρωπο. Μαθαίνεις να εντοπίζεις τα βλέμματα και μεγεθύνεις τις στιγμές. Με τον φακό στα χέρια νιώθω σαν σκηνοθέτης, ζητώ από το μοντέλο να ενσαρκώσει έναν ρόλο. «Θα φωτογραφίσω μια γυναίκα η οποία από εσένα θα πάρει σάρκα και οστά. Θα πρέπει δηλαδή να την πιστέψεις» της λέω. Όταν υποδύεσαι κάτι άλλο, εμφανίζεται περισσότερο ο πραγματικός εαυτός σου. Φεύγουν οι ανασφάλειές σου».

– Πώς αντιδρούν τα μοντέλα σου κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης; Σε εμπιστεύονται;

Ο τρόπος που φωτογραφίζω και οι εικόνες που αποτυπώνω είναι μέρος της προσωπικότητάς μου. Μια πολύ γνωστή ηθοποιός, μάλιστα, μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν έχει ξανανιώσει έτσι σε φωτογράφιση. Όταν ψαχουλεύεις την ψυχή του ανθρώπου, αποτυπώνεται στο βλέμμα του, ελευθερώνεται. Αισθάνομαι υπερήφανος που το πετυχαίνω.

– Ένας ρόλος σε φωτογράφιση που δεν θα ξεχάσεις;

Η γυναίκα που στέκεται στο παράθυρο και σκέφτεται τον άντρα της που είναι στα καράβια. Δεν ξέρει πότε και αν θα γυρίσει. Όμως προσμένει. Η σκέψη αποτυπώνεται στο βλέμμα. Ο φακός έχει το μεγαλείο να αποτυπώνει το βλέμμα σου. Τη ζωντάνια.

– Πώς επιλέγεις τα μοντέλα σου;

Ενστικτωδώς λέω «αυτόν θέλω να τον φωτογραφίσω». Περνούν καθημερινά γύρω μας πολλοί άνθρωποι, όμως ένας σου κάνει το «κλικ». Ασχολούμαι με το γυμνό, διότι το γυμνό είναι πιο κοντά στη φύση μας. Τα ρούχα φέρουν χαρακτήρα. Απεκδύεσαι το φαίνεσθαι, μπαίνεις στην ψυχή. Θέλω να το κρατήσω αγνό και γι’ αυτό δεν πληρώνομαι. Εάν η καλλιτεχνική αξία γίνει χαρτονόμισμα, τότε χάνεται η ουσία. Σαν το παστίτσιο της μαμάς, που είναι το αγαπημένο μου. Αν μου πει δώσε μου 5 ευρώ, θα νιώσω σαν σε ταβέρνα. Δεν θα είναι το ίδιο.

– Πρόσφατα ανέβασες στον προσωπικό σου λογαριασμό στο Instagram μια φωτογραφία της πρώην συντρόφου σου Μαίρης Συνατσάκη. Αυτομάτως αυτή η κίνηση δημιούργησε σχόλια. Σε ενόχλησε;

Δεν έχω ανεβάσει μόνο τη Μαίρη. Έχω και άλλες πρώην σχέσεις μου, απλώς εσείς δεν το ξέρετε. Έχω φωτογραφίσει πολύ κόσμο. Δεν με πνίγει, αλλά με ενοχλεί να ασχολούνται με τα ερωτικά μου.

– Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στα επόμενα πέντε χρόνια θα ήθελα να μην πεθάνω. Υπάρχει μέσα μου ένας τεράστιος φόβος θανάτου. Κινούμαι αδιάκοπα για να ζήσω περισσότερο. Η ακινησία είναι ένας μικρός θάνατος. Είμαι τελειομανής και παθιάζομαι έντονα. Αυτή η σπίθα με οδηγεί σε μια εγρήγορση.

– Βρίσκεις κοινά με τον Άγγελο, τον χαρακτήρα που υποδύεσαι στη σειρά Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα;

Θεωρώ πως το μοναδικό μας κοινό είναι η συνεχής εγρήγορση. Ο Άγγελος είναι ένας αγχώδης τύπος που τρέχει ώστε να προλάβει τα πάντα.

– Στη σειρά είστε ένα ασυμβίβαστο ζευγάρι με την ηθοποιό Μαρία Χάνου. Υπάρχουν άραγε ρόλοι ανάμεσα στα ζευγάρια;

Η μυθοπλασία είναι κάτι τραβηγμένο από τα μαλλιά. Τα ζευγάρια της σειράς στην πραγματικότητα δεν θα ήταν μαζί. Δεν ξέρω αν υπάρχει πρότυπο πώς πρέπει να είναι ο άντρας η ή γυναίκα. Οι ανασφάλειές μας είναι αυτές που μας κάνουν να δημιουργούμε ανισορροπία και λέμε «Εγώ είμαι ο άντρας, άρα εσύ θα πλένεις πιάτα κι εγώ θα βάζω τα πόδια στο τραπέζι».

– Γεννήθηκες στα Εξάρχεια. Η συγκεκριμένη γειτονιά γίνεται πολλές φορές επίκεντρο επεισοδίων και αναταραχών. Ποια είναι τα βιώματά σου;

Τα Εξάρχεια είναι μια πολυπολιτισμική γειτονιά, στην οποία αισθάνομαι ελεύθερος. Είναι τόπος ανταλλαγής ιδεών και ισότητας. Προσπαθώ να ζω με τον τρόπο που ζούσα, ανεξαρτήτως καταστολής. Η καταστολή στα Εξάρχεια είναι κρατική αλλά και καταστολή μέσω μαφιών. Οφείλουμε ως πολίτες να αντιδρούμε σε αυτό. Κάτω από το μπαλκόνι μου περιπολούν ΜΑΤ. Σε αντίθεση με άλλους ανθρώπους, νιώθω ανασφάλεια.

Για να ξεκλειδώσω την είσοδο, περνώ αναγκαστικά ανάμεσά τους. Τους κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω και λέω «Πω-πω! Αυτός έχει καλαμίδες και όπλο». Όσο κατάματα μπορείς να τους κοιτάξεις, τους βάζεις λίγο στη διαδικασία να σκεφτούν πόσο έξω από το φυσιολογικό είναι να βρίσκονται είκοσι ΜΑΤ κάτω από το σπίτι σου με ημιαυτόματο. Θυμάμαι τα χαράματα να γελούν μεταξύ τους κι εγώ να βγαίνω στο μπαλκόνι για να τους πω να κάνουν ησυχία. Αν επικοινωνήσεις ουσιαστικά μαζί τους, ίσως αντιληφθούν ότι ενοχλείσαι.

– Πόσο εύκολο είναι να απαθανατίσεις μια στιγμή με τη φωτογραφική σου μηχανή στα Εξάρχεια;

Έχω φωτογραφίσει την ώρα που έπεφταν δίπλα μου μολότοφ και δακρυγόνα. Οι πιο σπουδαίες φωτογραφίες έχουν βγει χωρίς άδεια. Αυτό είναι το τίμημα. Ενώ σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου υπάρχουν περιπτώσεις που χάνεις τη στιγμή εάν ρωτήσεις. Όπως σε πολέμους, όταν οι ανταποκριτές περνούν δίπλα από μια οικογένεια που τρώει ανάμεσα στα χαλάσματα και τραβούν φωτογραφία. Ζητούν «συγγνώμη», αλλά τους εξηγούν πως έπρεπε να το κάνουν.

– Υπάρχουν πράγματα που σε ενοχλούν γενικά εκεί έξω;

Ζούμε σε έναν μικρόκοσμο. Ο κόσμος ενδιαφέρεται να μαθαίνει για την προσωπική ζωή του άλλου. Ζει μέσα από αυτό. Έτσι είναι ο κόσμος. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τη διαφορά.

Φωτογραφίες: Στέφανος Παπαδόπουλος

Πηγή: People