Η ιστορία της οδού Ρηγίλλης 18! (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)

18:19 11/2/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

Του Σταύρου Παπαντωνίου, Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Οδός Ρηγίλλης 18. Λίγο πιο κάτω από το βουητό της Βασιλίσσης Σοφίας και ακριβώς απέναντι από το αρχαίο Λύκειο του Αριστοτέλη, ένα παλιό, νεοκλασικό κτίριο έµελλε για σχεδόν 40 χρόνια να στεγάσει ολόκληρη την ιστορία της ελληνικής Κεντροδεξιάς, από τη µεταπολίτευση και έπειτα. Ηταν εκείνο που το 1975 επέλεξε ο ιδρυτής της Νέας ∆ηµοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραµανλής, για να γίνει το «γαλάζιο» ορµητήριο, στους δαιδαλώδεις διαδρόµους του οποίου γράφτηκε

ένα µεγάλο κοµµάτι της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, και που έκλεισε οριστικά τις πόρτες του στις αρχές του 2011, µετά την απόφαση του Αντώνη Σαµαρά για µετακόµιση στο σύγχρονο και ευρύχωρο κτίριο της Συγγρού.

Στη Ρηγίλλης χτυπούσε η καρδιά της Κεντροδεξιάς σε όλα τα µεγάλα γεγονότα, σε τέτοιο σηµείο ώστε αν οι τοίχοι του ιστορικού νεοκλασικού είχαν… στόµα, θα µπορούσαν να αποτελέσουν το πιο χρήσιµο εργαλείο για τον ιστορικό του µέλλοντος, αφού «άκουγαν» για τέσσερις δεκαετίες ό,τι συνέβαινε στα παρασκήνια της παράταξης.

Πριν στεγαστεί εκεί η Ν.∆., το κτίριο ήταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 έδρα της Βασιλικής Χωροφυλακής και ανήκε στο Γεωπονικό Πανεπιστήµιο. Στην κατοχή του κεντροδεξιού κόµµατος πέρασε µε πρωτοβουλία του τότε γενικού διευθυντή Τιµολέοντα Λούη, σε µια εποχή που η Ν.∆. δεν είχε ακόµη τη δοµή ενός σύγχρονου κόµµατος και οι ανάγκες της εξυπηρετούνταν από το κτίριο µε τα πολλά και µικρά δωµάτια. Το σηµείο όπου βρισκόταν ωστόσο θεωρούνταν ιδανικό, καθώς η πρόσβαση ήταν εύκολη, και πολύ γρήγορα έγινε σηµείο συνάντησης, όχι µόνο για τα πρωτοκλασάτα στελέχη, αλλά και για τα µέλη του κόµµατος.

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Οι µεγάλες εποχές δόξας ξεκίνησαν επί Αβέρωφ και κυρίως τις περιόδους που η Ν.∆. βρισκόταν στην αντιπολίτευση, αφού όλο το βάρος µεταφερόταν στο κόµµα.
Εκεί, στην Αίθουσα Κήπων, εξελέγη τον ∆εκέµβριο του 1981 πρόεδρος του κόµµατος ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Στην ίδια αίθουσα, το 1984, εξελέγη αρχηγός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έναντι του Κωστή Στεφανόπουλου και, αργότερα, το 1993, ο Μιλτιάδης Εβερτ έναντι του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, όπως και το 1996, µε αντίπαλό του αυτή τη φορά τον Γιώργο Σουφλιά. Ο αείµνηστος Εβερτ µάλιστα λίγο µετά την εκλογή του µετονόµασε την Αίθουσα Κήπου σε αίθουσα «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».

Για τους… µυηµένους, ωστόσο, ήταν πάντα το «κλουβί των… Βιετκόνγκ», καθώς ο τσίγκος που είχε από πάνω την έκανε να έχει πολλή ζέστη το καλοκαίρι και πολύ κρύο τον χειµώνα, θυµίζοντας τα… κοµάντο του Βιετνάµ, µε τις ατελείωτες ώρες των συνεδριάσεων να γίνονται αφόρητες από ένα σηµείο και µετά.

Ο σηµερινός διευθυντής της Ν.∆., Κώστας Τσιµάρας, γυρνώντας τη µνήµη του 39 χρόνια πίσω, θυµάται όταν ως νεαρός ΟΝΝΕ∆ίτης είδε για πρώτη φορά τον Κωνσταντίνο Καραµανλή στον εξωτερικό κήπο να χαιρετάει τη Νεολαία του κόµµατος σε µία από τις επισκέψεις του στη Ρηγίλλης. Στον ίδιο χώρο ενηµερώθηκε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1985, κατά τη διάρκεια σύσκεψης µε το Εκτελεστικό της ΟΝΝΕ∆, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα στήριζε για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραµανλή, αλλά τον Χρήστο Σαρτζετάκη, γεγονός που προκάλεσε τότε τους ανάλογους «µετασεισµούς» και έγραψε ακόµα µία σελίδα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Στην κεντρική αίθουσα του κτιρίου της Ρηγίλλης, ακριβώς µπροστά από την κεντρική είσοδο, έγιναν µερικές από τις πιο ιστορικές συσκέψεις που έχουν λάβει χώρα µεταξύ των κορυφαίων του κόµµατος. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ήταν εκείνη µετά την εισβολή των Αµερικανών στο Ιράκ το 2003, όπου γύρω από το µεγάλο στρογγυλό τραπέζι κάθησαν ο τότε πρόεδρος της Ν.∆., Κώστας Καραµανλής, ο επίτιµος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Τζαννής Τζαννετάκης, ο Μιλτιάδης Εβερτ, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης και ο πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης.

Οι αναλύσεις έδιναν κι έπαιρναν και στο τέλος ο Κ. Καραµανλής έβγαλε την «ετυµηγορία» του, λέγοντας πως «σέβοµαι τις απόψεις όλων σας, αλλά συµφωνώ µε τον κύριο πρέσβη».

Το στρογγυλό τραπέζι το χρησιµοποιούσαν όχι µόνο για τις επίσηµες συναντήσεις, αλλά και για πάσης φύσεως ζυµώσεις όλες τις ώρες, µε τα κορυφαία στελέχη να συγκεντρώνονται εκεί µέχρι αργά αναλύοντας στρατηγικές. Ειδικά τις ηµέρες των εκλογών, στη Ρηγίλλης τα πάντα άλλαζαν. Το ξενύχτι χτυπούσε κόκκινο και τα παλιά παντζούρια έµεναν σηκωµένα µέχρι αργά τα ξηµερώµατα. Ειδικά την περίοδο 2000-2004, όταν ετοιµαζόταν η επάνοδος της Ν.∆. στην εξουσία, η Ρηγίλλης έζησε µεγάλες στιγµές. Τότε ο Κώστας Καραµανλής έµενε µέχρι πολύ αργά στο γραφείο του στον πρώτο όροφο και ο µεγάλος χώρος µε το που ανέβαινε ο επισκέπτης τη σκάλα είχε πάντα κόσµο για ένα ραντεβού µε τον πρόεδρο.

Οι ώρες που περνούσε ο µετέπειτα πρωθυπουργός στα γραφεία της Ρηγίλλης ήταν ατελείωτες και όλοι θυµούνται πως το µόνο διάλειµµα ήταν µια βόλτα µε τα πόδια απέναντι στο ﾙδείο και κάποιες φορές ένα φαγητό στην ταβέρνα του Καραβίτη, στο Παγκράτι. Στα ίδια σκαλιά καθιερώθηκε να γίνονται δηλώσεις και στις κάµερες.

Στον επάνω όροφο γράφτηκε µία ακόµα σελίδα στην ιστορία του κόµµατος, ενώ δύο ορόφους πιο πάνω βρισκόταν το γραφείο Τύπου, όπου κατοικοέδρευε ο εκπρόσωπος Αρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος εν µέσω κρίσης παρέδωσε την «ηλεκτρική καρέκλα» στο µετέπειτα δεξί χέρι του πρωθυπουργού, Θόδωρο Ρουσόπουλο.

Μεγάλες στιγµές στο µπαλκόνι

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγµές που έζησε η Ρηγίλλης ήταν το βράδυ της 7ης Μαρτίου 2004. Η Ν.∆. είχε ανεβεί ξανά στην εξουσία, ύστερα από 11 χρόνια κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Σε µια Ρηγίλλης που από τα τσιγάρα και τους καφέδες θύµιζε βοµβαρδισµένο τοπίο, ο Κώστας Καραµανλής ετοιµαζόταν να βγει στο µπαλκόνι του πρώτου ορόφου να χαιρετίσει τον κόσµο, που περίµενε αυτή τη στιγµή από το 2000, όταν η Ν.∆. είχε χάσει στο νήµα. Η ιστορική φωτογραφία του Κώστα Καραµαλή µε τη Νατάσα να βγαίνει στο µπαλκόνι για να χαιρετίσει τον κόσµο, που φώναζε από κάτω «να τος, να τος ο πρωθυπουργός», είναι µέχρι και σήµερα από τις πιο χαρακτηριστικές που αποτυπώνουν τα περασµένα µεγαλεία της Ρηγίλλης. Παρόµοιες στιγµές «έζησε» το κτίριο και το βράδυ της εκλογής του Αντώνη Σαµαρά, που µετά την ανοιχτή διαδικασία έγινε ο ένατος πρόεδρος στο τιµόνι του φιλελεύθερου κόµµατος. Ο πληγωµένος τότε κόσµος της Ν.∆. µετά τη βαριά ήττα από το ΠΑΣΟΚ, παρά το κρύο, συγκεντρώθηκε στο ιστορικό νεοκλασικό την 29η Νοεµβρίου για να καλωσορίσει τον νέο ηγέτη της Κεντροδεξιάς. Το ευτράπελο που σηµειώθηκε εκείνη την ηµέρα ήταν πως το γραφείο του προέδρου ήταν κλειδωµένο και τελικά ο νέος πρόεδρος κάθησε σε εκείνο του γραµµατέα της Κ.Ε., Λευτέρη Ζαγορίτη, δεξιά από τη σκάλα. Εκεί έγινε και η ιστορική δήλωση του Αντώνη Σαµαρά για το «σφουγγάρι». Μία ηµέρα µετά έγινε η επίσηµη παράδοση της Ρηγίλλης από τον Κώστα Καραµανλή στον νέο αρχηγό του κόµµατος.

Τα 27 σκαλοπάτια της εξουσίας

Παροιµιώδης έχει µείνει η φράση στους Νεοδηµοκράτες για τα σκαλιά της Ρηγίλλης. Τα 27 σκαλοπάτια δηµιουργούσαν πάντα και το ανάλογο… δέος, αφού στο τέλος τους και ακριβώς αριστερά ήταν η είσοδος για να µπεις στο γραφείο του προέδρου. Η φράση «µέχρι πού φτάνεις στα σκαλιά» αποτύπωνε τη δύναµη που είχαν τα «γαλάζια» στελέχη και πόσο κοντά βρίσκονταν στον πρόεδρο.

Στον ακριβώς από πάνω όροφο, εκτός από το γραφείο Τύπου (διασκορπισµένο σε δωµατιάκια), ήταν και το γραφείο του διευθυντή. Σήµερα, στο άδειο δωµάτιο υπάρχει ακόµα το σηµάδι στον τοίχο από µια µεγάλη ταπετσαρία και οι προβολείς στο ταβάνι. Τα ανοιχτά ντουλάπια µε παλιά φυλλάδια του κόµµατος και πεταµένα ντελίβερι θυµίζουν πως η Ρηγίλλης έσφυζε κάποτε από ζωή. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι και η ντουλάπα ακριβώς απέναντι από το γραφείο του προέδρου, που λειτουργούσε σαν πρόχειρη γκαρνταρόµπα, κάτι που µαρτυρά ο καθρέφτης που υπάρχει στο εσωτερικό φύλλο της.

Ιδιαίτερες αναµνήσεις ανακαλεί και το κουζινάκι του κυρίου Γιάννη, του πασίγνωστου καφετζή, που µετακόµισε στη Συγγρού µαζί µε το κόµµα το 2011. Το χαµηλοτάβανο δωµατιάκι έπαιρνε φωτιά από τις παραγγελίες και οι… φήµες λένε πως ο κυρ-Γιάννης τις καλές εποχές έβγαζε τα διπλά από τον µισθό του από τα φιλοδωρήµατα.

Σύµφωνα µε πληροφορίες σήµερα, «Ο Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. ∆ιοµήδους», στον οποίο ανήκει το κτίριο, βρίσκεται σε προχωρηµένες συζητήσεις µε πρεσβεία για την ενοικίασή του, ώστε να ανοίξει ξανά τις πόρτες του. Μέχρι τότε, ένα παλιό κάδρο του Κωνσταντίνου Καραµανλή δεξιά από την κεντρική είσοδο θα θυµίζει πως σχεδόν ολόκληρη η ιστορία της νεότερης ελληνικής Κεντροδεξιάς γράφτηκε σε αυτό το κτίριο. Στη Ρηγίλλης 18.