Δέσποινα Βανδή: '' Mα πόσο τέρας φαντάζονταν ότι είμαι''

18:10 17/3/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

Ένα από τα πρόσωπα που είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο press junket που διοργάνωσε ο ΑΝΤ1 για το The Voice, ήταν η Δέσποινα Βανδή. Η δημοφιλής τραγουδίστρια, αναφερόμενη στην εικόνα που είχε ο κόσμος για αυτήν πριν και μετά από την παρουσίαση της Eurovision και τη συμμετοχή

της στο The Voice, προχώρησε σε μια ειλικρινή εξομολόγηση.

Από τη Eurovision, αλλά ειδικά με το Voice, όπου ο κόσμος σε έχει μάθει και σε έχει δει πιο καλά, νομίζω ότι έχει αλλάξει και η γνώμη του για σένα...

Ναι, το ακούω από πάρα πολύ κόσμο και με αιφνιδιάζει και ευχάριστα και δυσάρεστα. Ευχάριστα γιατί, μα έτσι ήμουν πάντα γιατί δεν το έβλεπε κανείς αυτό; Και δυσάρεστα γιατί σκέφτομαι μα πόσο τέρας μπορεί να φαντάζονταν ότι ήμουνα.

Λέω... πέρασαν είκοσι χρόνια σε μια διαδρομή μέσα από το τραγούδι και ήτανε τόσο λάθος η εικόνα αυτή, αυτού που πίστευε ο άλλος για μένα. Βέβαια πολλές φορές, κατά καιρούς, πολλοί όταν με γνώριζαν μου λέγανε αχ είσαι πιο γλυκιά από ότι είσαι… αλλά αυτό το άκουγα σε πολύ μικρές δοσολογίες, μέχρι που ήρθε το Voice και το άκουσα από παντού, ξέρεις, dolby ήτανε από παντού.

Έφταιγε κάτι, ή είναι η μοίρα των καλλιτεχνών που είναι στην πρώτη γραμμή πολλά χρόνια και λογικά ο κόσμος ο πολύς δεν μπορεί να τους πλησιάσει...

Δεν ξέρω πραγματικά τι έφταιγε, σίγουρα θα έχω φταίξει και γω σε όλο αυτό, έχω ευθύνες, αλλά δεν μπορώ ακόμη, δεν το έχω αξιολογήσει, πόσο μπορεί να έφταιγα εγώ. Κοίταξε να δείς, η τηλεόραση είναι το πιο άμεσο μέσο επικοινωνίας, σε βάζει κατευθείαν μες στα σπίτια των άλλων και δείχνει ποιο είναι το πρόσωπό σου. Οι τραγουδιστές δεν το έχουν αυτό ιδιαίτερα και μπορείς να πέσεις σε ατοπήματα και να γίνουνε λάθη που μπορεί να σου στοιχίσουνε. Εμένα ας πούμε το Discovery τότε που είχε γίνει με είχε διαλύσει. Έλεγα ας πούμε τότε στο Ντέμη ότι έπρεπε να κινηθούμε νομικά απέναντι σε αυτό, γιατί αυτό το πράγμα το οποίο παρουσίαζα και είδα στην τηλεόραση δεν ήμουν εγώ. Εκεί αισθάνθηκα για πρώτη φορά ότι παίζεται ένα άδικο παιχνίδι στο οποίο είσαι έρμαιο μοντάζ, παραφιλολογίας, στο οποίο ούτε ήμουν ο άνθρωπος που θα έπρεπε να βγαίνω συνέχεια, δεν αισθανόμουν ότι πρέπει να βγαίνω και να μιλάω και να...για να το ανατρέψω όλο αυτό το οποίο συνέβαινε, ίσως δεν κατάλάβαινα και στο μέγεθος το οποίο συνέβαινε στις συνειδήσεις των άλλων.