Ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτε....

20:38 17/5/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, ακούσαμε τόσες νέες λέξεις σχετικά με τα ευρωπαϊκά όργανα και τις λειτουργίες της Ε.Ε., όσες δεν είχαμε ενδιαφερθεί να μάθουμε επι τρεις και πλέον δεκαετίες. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι βέβαιο ότι καταλάβαμε την ουσία των θεμάτων και του τρόπου λειτουργίας των ευρωπαικών θεσμών, ενώ δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι προκλήθηκε ακόμα και σύγχιση και παρανοήσεις. Ίσως η πιο σημαντική από αυτές και η πλέον δικαιολογημένη από τα όσα συνέβησαν, από τα τραύματα που δέχτηκε το σώμα της εθνικής μας υπερηφάνειας, είναι ότι μπορούμε να είμαστε

υπέρ της Ευρώπης αλλά και ταυτόχρονα να θεωρούμε ότι είναι πάντα μια επιλογή, αν πιεστούμε πολύ, να φύγουμε από αυτή, χωρίς «να πάθουμε και τίποτε».

Αυτό που ακούστηκε σε όλους τους τόνους είναι ότι για κράτη- μέλη, όπως εμείς, που βρίσκονται σε δυσμενέστερη κατάσταση και έχουν μεγάλες διαφορές από άλλα οικονομικά ισχυρά, ίσως να μην ήταν καταστροφή, αλλά αντιθέτως ένα είδος «λύτρωσης» από αυτή την συγκεκαλυμένη «υποδούλωση», αν αποφασίσουν να τραβήξουν το μοναχικό τους δρόμο. Άποψη, η οποία σε μια τραυματισμένη κοινωνία πολύ εύκολα μπορεί να διαφύγει από το πλαίσιο του γόνιμου προβληματισμού και να περάσει στη χώρα της άρνησης και του μηδενισμού. Ευνοώντας τα σχέδια ενός επικίνδυνου αντιευρωπαικού λαικισμού, ο οποίος προφανώς και θα αποκρύπτει, για αυτό είναι λαικισμό άλλωστε- ότι είναι και «επικίνδυνος» και «αντιευρωπαικός». Οι συνεχείς μετακινήσεις στην στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεικτικές αυτού του κρυφτού.

Σ' αυτές τις εκλογές λοιπόν έχει μεγάλη σημασία να θυμόμαστε ότι μιλάμε για μια κρίσιμη αναμέτρηση για το που θα πάει η Ε.Ε και όχι για ένα ανώδυνο παιγνίδι αποστολής πολιτικών μηνυμάτων. Πηγαίνοντας προς τις κάλπες στις 25 Μαίου ας θυμηθούμε ότι υπήρξαμε πολύ κοντά σε μια εθνική τραγωδία και χρωστάμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να θυμόμαστε ότι εξαιτίας της επιμονής μας στην ευρωπαική προοπτική έχουμε την πολυτέλεια του σκεπτικισμού Το Ευρωπαικό Κοινοβούλο μπορεί να έχει την έδρα του πολύ μακριά, οι αποφάσεις και οι κατευθύνσεις που δίνει όμως είναι κάθε μέρα έξω από την πόρτα μας.. Αυτό λοιπόν για το οποίο έχουμε καλώς εννοούμενο συμφέρον να αγωνιστούμε δεν είναι η αμφισβήτηση της αξίας του και μαζί του όλου ευρωπαικού εγχειρήματος, στο οποίο η χώρα μας χρωστάει την ύπαρξή της και την προοπτική της, αλλά η επαναφορά του προς την αρχική ιδεολογική σύλληψη, που ήταν η κοινή σύμπλευση 500 εκατομμυρίων πολιτών στη βάση κοινών αρχών. Είναι ο μόνος δρόμος για να μπορούμε μετά από δύσκολες περιόδους να λέμε... «ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτε».