Γιατί οι πυρηνικοί επιστήμονες της Ινδίας πεθαίνουν μυστηριωδώς;

10:12 27/11/2013 - Πηγή: Παραπολιτικά

Θορυβημένη είναι η επιστημονική κοινότητα της Ινδίας από τους ανεξήγητους θανάτους πυρηνικών επιστημόνων, οι οποίοι αποδίδονται μυστηριωδώς είτε σε αυτοκτονίες είτε σε σαμποτάζ. Αχλή μυστηρίου όμως σκεπάζει και τις έρευνες που έχουν διεξαχθεί για τη διαλεύκανση των περιστατικών: ασαφής καταγραφή, ελλιπείς πληροφορίες, αποσιώπησή τους από τα ΜΜΕ και αρχειοθέτησή τους με συνοπτικές διαδικασίες από την κυβέρνηση.

Σύμφωνα με το Vice.com, τον προηγούμενο μήνα δύο υψηλά ιστάμενοι μηχανικοί (οι KK. Josh

και Abhish Shivam), που εργάζονταν στο πρώτο πυρηνικό υποβρύχιο της Ινδίας, βρέθηκαν νεκροί σε γραμμές τρένου. Τα νεκρά τους σώματα απομακρύνθηκαν από περαστικούς εργάτες του σιδηρόδρομου, λίγο πριν διαμελιστούν από διερχόμενη αμαξοστοιχία. Πάνω τους δεν έφεραν κανένα σημάδι που να υποδεικνύει σωματική κακοποίηση, ενώ πηγές αναφέρουν ότι δηλητηριάστηκαν προτού τοποθετηθούν στο σημείο όπου βρέθηκαν, προκειμένου οι θάνατοί τους να μοιάζουν είτε ως ατυχήματα είτε ως αυτοκτονίες.

Μάλιστα, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης περιέγραψαν το συμβάν ως υπόθεση ρουτίνας και δεν προχώρησαν σε περαιτέρω διερεύνησή του.

Πρόκειται για τον τελευταίο μιας μακράς λίστας ύποπτων θανάτων: όταν το πτώμα του πυρηνικού επιστήμονα Lokanathan Mahalingham ανακαλύφθηκε τον Ιούνιο του 2009, καταχωρίσθηκε με συνοπτικές διαδικασίες ως υπόθεση αυτοκτονίας και αποσιωπήθηκε από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ.

Πέντε χρόνια νωρίτερα, στο ίδιο δάσος όπου είχε βρεθεί το πτώμα του Mahalingham, ομάδα ενόπλων φέρεται να επιχείρησε να απαγάγει υψηλόβαθμο στέλεχος της NPC (Nuclear Power Corporation), δίχως όμως αποτέλεσμα.

Μερικές εβδομάδες πριν την επιχείρηση απαγωγής, ένας άλλος εργαζόμενος της NPC, ο Ravi Mule, είχε πέσει θύμα δολοφονίας, με την αστυνομία να μην προχωρά στη διερεύνηση της υπόθεσης, αφήνοντας ουσιαστικά στην οικογένειά του τη διαλεύκανση του εγκλήματος.

Τον Απρίλιο του 2011, όταν βρέθηκε ένα άλλο πτώμα, εκείνο του επιστήμονα Uma Rao, οι ειδικοί επιθεωρητές και οι αρχές απέδωσαν το θάνατό του σε αυτοκτονία, με την οικογένειά του όμως να εγείρει ενστάσεις για την αιτιολόγηση.

Όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος Madhav Nalapat, ένας από τους ελάχιστους στην Ινδία που διερευνούν τις μυστηριώδεις συνθήκες θανάτων πυρηνικών επιστημόνων, το θέμα στοιχειώνει την ινδική κοινωνία εδώ και μία δεκαετία και καμία επίσημη αρχή δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της εις βάθος διερεύνησης.

Πράγματι, μία υπόθεση που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων, εκτενείς καλύψεις των συμβάντων από τα ΜΜΕ και υποχρεωτική κινητοποίηση των αρχών, στην Ινδία αποσιωπάται εξακολουθητικά.

Αυτή η στάση αδράνειας του επίσημου κράτους και της αστυνομίας έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης: κάποιοι κάνουν λόγο ακόμη και για συνωμοσιακές πρακτικές που στόχο έχουν την αποσταθεροποίηση και την υπονόμευση την ανοδικής πορείας της Ινδίας στον τομέα της πυρηνικής τεχνολογίας.

Σε τέτοιου είδους κίνητρα αποδίδουν και τη βύθιση του INS Sindhurakshak – υποβρυχίου σταθμευμένου στη Βομβάη – τον περασμένο Αύγουστο, ενώ ολοένα και εντονότερα προβάλλεται το επιχείρημα ότι πίσω από αυτές τις ενέργειες κρύβεται η CIA.

Το πιο σκανδαλώδες στοιχείο όμως στην υπόθεση είναι η ομοιότητά της με ανάλογα περιστατικά που σημειώθηκαν στους κόλπους της κοινότητας πυρηνικών επιστημόνων του Ιράν: πέντε άνθρωποι άμεσα συνδεδεμένοι με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έχουν αποτελέσει στόχους βομβιστικών επιθέσεων που επέφεραν το θάνατό τους.

Αν υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ των δύο περιπτώσεων – της Ινδίας και του Ιράν – αυτή αφορά στη στάση των κρατών: σε αντίθεση με τους Ινδούς, οι Ιρανοί καταλογίζουν ανοικτά ευθύνες στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ενώ παρουσιάζονται περισσότερο κινητικοί ως προς την διεξαγωγή ερευνών διαλεύκανσης των συνθηκών και κινήτρων των δολοφονικών αποπειρών.

Κάποιοι βλέπουν πίσω από τις υποθέσεις στην Ινδία κινεζικούς δακτύλους: είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι η Κίνα βρίσκεται σε ευθύ ανταγωνισμό με την Ινδία.

Το πιο σκανδαλώδες όμως είναι η στάση της Ινδικής κυβέρνησης, η οποία όχι μόνο ακολουθεί μία πολιτική της αποσιώπησης, αλλά δεν έχει λάβει ακόμη κανένα μέτρο προστασίας των εργαζομένων σε ευαίσθητα πόστα στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας.