Γόνιµο χωράφι

11:37 28/10/2013 - Πηγή: Παραπολιτικά

Από τη στιγµή που ήρθε στο φως η συγκλονιστική ιστορία της µικρής Μαρίας, αρχίσαµε να ξαναµετράµε πτώσεις «ανυποψίαστων» από τα σύννεφα. ∆ιόλου αιφνιδιαστικό και απρόσµενο. Αποτελεί πλέον κανόνα να σοκάρεται η κοινωνία µε τις αντανακλάσεις της στις τηλεοπτικές οθόνες των δελτίων ειδήσεων. Να διαπιστώνει «έκπληκτη» αλήθειες που είχε ξεχάσει και παθογένειες που είχε κουκουλώσει µε το τέλειο άλλοθι των αναγκών της καθηµερινότητας. Πολύ βολικό άλλοθι.

Οχι µόνο για την κοινωνία, αλλά και το πολιτικό µας σύστηµα. Το σύστηµα που ανακάλυψε

όψιµα ότι υπάρχουν κυκλώµατα παραγωγής ψευδών πιστοποιητικών µέσα στους δήµους και τα ληξιαρχεία. Επί τουλάχιστον µία δεκαετία φωνάζουν Γενικός Επιθεωρητής ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης, αλλά και η ∆ιεθνής ∆ιαφάνεια ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι βουτηγµένη στη διαφθορά. Μια διαφθορά που εκτρέφουν νοµικά και διοικητικά κενά, παράθυρα και παραλείψεις.

Το θέµα παρουσιάζεται µε τυµπανοκρουσίες. Με διαβεβαιώσεις ότι το µαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο. Και µε τη συνείδησή µας αναπαυµένη, γυρίζουµε πλευρό. Μέχρι το επόµενο συµβάν, που θα προκαλέσει διοικητική και δικαστική παρέµβαση, για να ξανα-αφυπνιστούµε. Οµως πραγµατικά αναρωτιέµαι. Θέλουµε να ξυπνήσουµε; Αναλαµβάνουµε τις ευθύνες µας ως πολίτες; Ή περιµένουµε τα πάντα από µια… αόρατη Αρχή; Στην προσπάθειά τους να εκδώσουν πλαστά χαρτιά για το παιδί, η Μαρία τριγύριζε µε τους «γονείς» της ακόµη και µέσα σε δικαστικά µέγαρα. Ουδείς παρατήρησε ότι το κοριτσάκι δεν ήταν και… ολόφτυστο ούτε µε τον πατέρα ούτε µε τη µητέρα του. Επρεπε να το διαπιστώσει το… παρατηρητικό (όπως ειπώθηκε κατά κόρον) µάτι ενός αστυνοµικού σε έναν τυχαίο έλεγχο στον τσιγγάνικο καταυλισµό; Μια διαδικτυακή µου φίλη περιέγραψε πρόσφατα δηµοσίως την περιπέτεια που έζησε στη γειτονιά της, όταν διαπίστωσε ότι ένα από τα «παιδιά» πολυµελούς οικογένειας Ροµά που ζητιάνευαν κοντά στο σπίτι της δεν είχε καµία οµοιότητα µε τους γονείς και τ’ αδέλφια του. Απευθύνθηκε στους πάντες. Στους γείτονες και στις Αρχές. Ακόµα περιµένει να την πάρει κάποιος στα σοβαρά. Αφού, ως γνωστόν, µόλις τώρα ανακαλύπτουµε ότι το εµπόριο βρεφών ζει και βασιλεύει εδώ και πάρα πολλά χρόνια στη χώρα µας! Με βασικούς πρωταγωνιστές τις περισσότερες φορές, δυστυχώς, διαφόρους Ροµά. Μπορεί η πραγµατικότητα να ενοχλεί τους λάτρεις του politically correct, αλλά τι να κάνουµε; Αυτό συµβαίνει.

Γιατί πρέπει ν’ αποτελεί ταµπού να το παραδεχτούµε; Γιατί να θεωρείται ισοπεδωτικό προς όλους τους Ροµά; Ως πότε πρέπει να είµαστε αγκυλωµένοι σε στερεότυπα, µπροστά στον φόβο της ρετσινιάς του κοινωνικού ρατσισµού; Ας µη γελιόµαστε. Η υπόθεση της µικρής Μαρίας και αρκετές άλλες τέτοιες περιπτώσεις που έµειναν στην αφάνεια βρήκαν πολύ γόνιµο χωράφι για να αναπτυχθούν. Το χωράφι της ανευθυνότητας των κάθε λογής Αρχών και της κοινωνικής αδιαφορίας. Τα υπόλοιπα απλώς εκτρέφουν την τηλεθέαση των δελτίων και τη βουλιµία της υποκρισίας µας.