Γράφει ποίηση ο Γιοβανόπουλος των ΑΝΕΛ: "Και μισοί, και σπαράγματα να μείνουμε, θ´ ατενίζουν οι ψυχές μας νικηφόρα"

13:32 21/1/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

Έναν άλλο τρόπο βρήκε ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Γιοβανόπουλος, να χτυπήσει το κατεστημένο. Με δύο δελτία τύπου διαφορετικά από το συνηθισμένο, ο βουλευτής, κάνει καλλιτεχνικές αναφορές στον El Greco και απαντά στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή με "μόχθο κια φιλία" . Παράλληλα αποστέλλει

και ένα ποίημα, που μεταξύ άλλων αναφέρει

"Ακριβώς τέσσερις (4) αιώνες μετά το θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου η Ισπανία θυμήθηκε και τιμά τον El Greco. Κήρυξε το 2014 ως έτος προς τιμήν του, ενώ στην ξεχασιάρα Ελλάδα, ακόμη νομίζουμε πως η κρίση είναι τάχα οικονομική. Στον αφανισμό χάσαμε την ελευθερία της Αγάπης και αναζητούμε τη λύση στο μίσος: "Χωρίς περίσκεψι, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μας έκτισαν τείχη.Μέχρι και το τελευταίο μας κύτταρο, δεν απαρνιόμαστε μνημούρια, αμπελάκια, φιλίες, ελπίδες, κάστρα.

Αναλυτικά τα δελτία τύπου:

Σχωρέστε με, δεν υπάρχει.

Στην παγίδα ευρώ ή δραχμή απαντώ Φιλία, Μόχθος, Συνέργεια. Στο οργισμένο αίτημα εκδίκησης προτείνω Δικαιοσύνη, Εντιμότητα, Αξιοπρέπεια. Τη λύσσα της ακροδεξιάς να σπαράξει την ακροαριστερά και τούμπαλιν θεραπεύω με Αξιοκρατία, Ευγένεια, Διδαχή. Στην απόγνωση επιστρέφω στην Οικογένεια, την ανεργία την παλεύω με Πίστη, τη μετανάστευση νικώ με τολμηρή Εφευρετικότητα. Σε καιρούς απόλυτης καταστροφής η σωτήρια λέμβος έχει κουπιά την Ειρήνη και την Εργασία, τιμόνι δε την ΠΑΙΔΕΙΑ.

Κρατείστε από τον κρήτα μανιεριστή Greco τα αγιασμένα δάχτυλα. Λιγνά και κοντυλένια, μακριά και κρινένια, δείχνουν το υπερκόσμιο, το πνευματικό, το καθήκον της αποστολής. Διάφανα σχεδόν της αγνότητας, λιπόσαρκα της ασκήσεως, σεπτά της ευλαβείας, προσανατολίζουν το ιερατείο, το κυβερνείο, το λαό στη μόνη οδό : την υψίκορμη εξαϋλωμένη φιγούρα ενός χοϊκού ανθρώπου που αναζητά ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΙ αξίες. Τώρα, ναι ΤΩΡΑ, προφταίνουμε!

"Χωρίς περίσκεψι, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μας έκτισαν τείχη.Μέχρι και το τελευταίο μας κύτταρο, δεν απαρνιόμαστε μνημούρια, αμπελάκια, φιλίες, ελπίδες, κάστρα.Έχουμε απώλειες ζωτικές, μα όταν κανείς ορκίστηκε στο γαλάζιο, ποτέ δεν ξορκίζεται. Και μισοί, και σπαράγματα να μείνουμε, θ´ ατενίζουν οι ψυχές μας νικηφόρα μπρος, μια τη Σημαία και μία τα παιδιά"