Η εμμονή στην αριστεροφροσύνη

12:51 10/3/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

του Νίκου Σίμου
Όλες οι προσπάθειες που γίνονται τελευταίως για την δημιουργία κάποιων πολιτικών μορφωμάτων έχουν μία εμμονή. Να συνορεύουν με την Αριστερά. Γι’ αυτό και τον χώρο στον οποίον προσδιορίζουν ότι κινούνται τον χαρακτηρίζουν κεντροαριστερά.
Γι αυτούς ο δεξιότερα αυτών χώρος προσδιορίζεται ως πολιτικό μίασμα, με μεγάλη συμβολή σε αυτό της πολύ επιτήδειας και αποτελεσματικής αριστερής και κυρίως κομμουνιστικής προπαγάνδας, μολονότι αρκετοί αυτοαποκαλούμενοι «δημοκράτες», συνεργάσθηκαν για λόγους πολιτικής επιβιώσεως ή έστω όσφρησης της εξουσίας, με τα πολιτικά «μιάσματα» της

δεξιάς. Το έκανε για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα ο Γεώργιος Παπανδρέου, παππούς του πρώην πρωθυπουργού και, για να μη ξεχνιόμαστε ο Φώτης Κουβέλης και συνεχίζει ο...σοσιαλιστής Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ας παραβλέψουμε τις συνεργασίες, για να μη χαρακτηριστούμε και προβοκάτορες, μια και για τις χώρες που έχουν φτάσει μέχρι και σε εμφύλιο για τα πολιτικά, τέτοιου είδους κυβερνητικές συνεργασίες, αποτελούν δείγμα πολιτικού πολιτισμού. Όμως το ερώτημα παραμένει, τι το θελκτικό νομίζουν όλοι αυτοί έχει η προσθήκη στην ταυτότητά τους του συνθετικού «αριστερά».
Ενδεχομένως το «αριστερά» να το έχουν ταυτίσει, κακώς βεβαίως, με την κοινωνική ευαισθησία και πιστεύουν ότι και ο κόσμος κάνει τους ίδιους συνειρμούς. Απλώς θα υπενθυμίσουμε ποιο εργασιακό καθεστώς ίσχυε σε επιχειρήσεις του αυθεντικού εκφραστή της Αριστεράς, του ΚΚΕ, το οποίο χωρίς εξηγήσεις έκλεισε επιχειρήσεις έκοψε, πρόσφατα μισθούς και απέλυσε υπαλλήλους. Αλλά και ιστορικά, την επάρατη δεξιά, κεντροδεξιά ή οτιδήποτε άλλο ιδεολογικό πρόσημο της έβαζαν την καλούσε ο λαός να «βγάλει το φίδι από την τρύπα» όταν τα λεφτά που μάζευε το κράτος από το οικονομικό νοικοκύρεμα που αυτή έκανε, τα ξόδευαν ως γαλαντόμοι οι αριστερίζοντες στο όνομα της κοινωνικής πρόνοιας του προγράμματός τους. Άλλωστε γνωρίσαμε και σε τι βράχια μας έριξε ο ελληνικού τύπου σοσιαλισμός.
Σήμερα όλο και περισσότεροι συνωστίζονται στον χωρίς, προφανώς, όρια χώρο μιας κιτς αριστεροφροσύνης, που μοιάζει πλέον με «τυράκι στη φάκα» για αφελείς. Άλλωστε για να μη το ξεχνάμε όλοι αυτοί στα λόγια είναι αριστεροί διότι, όταν αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα καταφεύγουν, οι πλέον υποκριτές στις λύσεις της...επάρατης, οι δε πιο συνεπείς απλώς «τα κάνουν σαλάτα»...