"Η ζωή μου με τη Χριστίνα Ωνάση"

11:06 11/1/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

Μια περσόνα που ακόμα φέρει την αχλή του μυστηρίου. Μια δραματική φιγούρα ή αλλιώς το «φτωχό, μικρό, πλούσιο κορίτσι» όπως την είχε χαρακτηρίσει το 1975 το αμερικανικό περιοδικό Newsweek. Αγνωστες πτυχές της πολυτάραχης ζωής της Χριστίνας Ωνάση έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Οπως αναφέρουν τα Νέα σε σχετικό ρεπορτάζ, η επιστήθια φίλη της Μαρίνα Δοδέρο, αναμένεται να εκδώσει ένα βιβλίο με τον εύγλωττο

τίτλο «Η ζωή μου με τη Χριστίνα» (θα κυκλοφορήσει στον προσεχή Μάρτιο στην Αργεντινή από τις εκδόσεις Random) και στο οποίο θα αναφέρονται άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα της και της πολυτάραχης ζωής της.
Με τη χρονική απόσταση να βοηθάει, έχουν περάσει 25 χρόνια από τον θάνατο της Χριστίνας Ωνάση, η φίλη της καταβυθίζεται σε εκείνα τα χρόνια της ανεμελιάς, του πόνου, του εσωτερικού κενού, του γλεντιού και των ερώτων που δεν ευοδώθηκαν.
Αν και έχουν γραφτεί πάρα πολλά για τις συνθήκες θανάτου της Χριστίνας Ωνάση, επισήμως πέθανε από πνευμονικό οίδημα, η εκδοχή της αυτοκτονίας εμφανίζεται από καιρού εις καιρόν σε ξένα δημοσιεύματα.
Η Δοδερό συνέγραψε το βιβλίο, όπως λέει η ίδια, γιατί θέλει «η Αθηνά να μάθει πως η μητέρα της δεν ήταν μια τρελή που έπαιρνε βαρβιτουρικά, αλλά ένας καταπληκτικός άνθρωπος». Στα 24 κεφάλαια του βιβλίου, η συγγραφέας μιλάει για όλους και για όλα.
Για την κοριτσίστικη πτυχή του χαρακτήρα της Χριστίνας, για τον πλεϊμπόι και σύζυγός της Τιερί Ρουσέλ, τις παραξενιές της, τις σπατάλες της, του έρωτές της και φυσικά για τις δραματικές στιγμές πριν από το τέλος της ζωής της.
Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά «εκείνο το βράδυ μιλούσε για τον πατέρα και τον αδερφό της, θέματα που δεν τα άγγιζε. Ηταν σαν κάθαρση γι' αυτή. Γελώντας μου είπε πως είναι κουρασμένη και πως ήθελε να πάει για ύπνο. Μου έδωσε ένα φιλί στον αέρα και με καληνύχτισε στα ελληνικά. Οταν αργότερα χτύπησα την πόρτα της, δεν πήρα απάντηση. Ανοιξα και τη βρήκα κοιμισμένη στην μπανιέρα. Κάλεσα τους γιατρούς, τον αδερφό μου, την αστυνομία, αλλά ήταν ήδη αργά. Θυμάμαι τα μάτια της Χριστίνας ανοιχτά να κοιτάνε το άπειρο...» γράφει μεταξύ άλλων.