Κόκκινα τριαντάφυλλα - µαύροι κρίνοι...

14:32 7/10/2013 - Πηγή: Παραπολιτικά

Η Χρυσή Αυγή συνελήφθη, τουλάχιστον ως προς τα ηγετικά της κλιµάκια, την ίδια στιγµή περίπου που η Μουσουλµανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο ετίθετο εκτός νόµου και ο πρωθυπουργός Αντ. Σαµαράς αναχωρούσε για δεύτερη φορά, µέσα σε έναν µήνα, για τις ΗΠΑ,

όπου σύµφωνα µε το πρόγραµµά του συνάντησε όχι µόνον την επικεφαλής του ∆ΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και τον αντιπρόεδρο της αµερικανικής κυβέρνησης, Μπάιντεν, καθώς και τα «ρετιρέ» από τα «µεγάλα σπίτια» της Γουόλ Στριτ.Η επίσκεψη στο Ισραήλ και η διακυβερνητική, µε το κοινό υπουργικό συµβούλιο, κλείνει τον κύκλο.

Προαπαιτούµενο για καλές συνεννοήσεις στους τοµείς της οικονοµίας και όχι µόνον µε τις ΗΠΑ και το Ισραήλ µπορεί και να ήταν η διάλυση της ελληνικής «Χεζµπολάχ», µε τους αγκυλωτούς σταυρούς, τη στρατιωτική δοµή, το κυνήγι των λαθροµεταναστών, τα συσσίτια σε Ελληνες, τους ύµνους και τις δάδες, την έντονη σχέση µε το Ποινικό, τα γυµναστήρια και τους µπράβους. Υπάρχει µια σχέση της Ελλάδας µε την Αίγυπτο που αναπτύσσεται όχι µόνον στο επίπεδο των ΑΟΖ, αλλά και σε εκείνο της αντιµετώπισης του ισλαµισµού στην Ανατολή και τον Νότο και του ναζισµού στη ∆ύση και τον Βορρά.

Ο εντυπωσιασµός από τη σύλληψη των ηγετικών κλιµακίων µε τα αναρίθµητα πλάνα από τα ελληνικά µίντια, ώστε να ταξιδέψουν και να αναπαραχθούν σε όλο τον κόσµο, µαζί µε τις δηλώσεις περί νόµου και τάξης ή θεωρίες όπως αυτή των δύο άκρων από το κυβερνείο της Ηρώδου του Αττικού, ελληνική καγκελαρία κατ’ άλλους, και την υπόσχεση να πληγεί µε ανάλογη βιαιότητα τις αµέσως επόµενες εβδοµάδες και ο αριστερός εξτρεµισµός, από το indymedia και τις παραφυάδες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ µέχρι και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποτελέσουν κάτι σαν «θυσία του Αβραάµ» προκειµένου να µην υπάρξει πλατεία Ταχρίρ της Ελλάδας.

Μια πρόκληση προς όλους αυτούς που µαζί µε τα κόµµατα, τα συνδικάτα, τους απεργούς, τα Εξάρχεια τόσα χρόνια τώρα ενοχλούσαν, µε τις πληκτικές τους ταραχές, την πορεία της χώρας προς τις αγορές και τις µεταρρυθµίσεις, διαχέοντας επιδόµατα, προνόµια και καταναλωτισµό στην ευρεία µάζα, οπότε τελικά χρεοκοπήσαµε. Αυτό τουλάχιστον δηλώνουν οι γκουρού του καθεστωτικού αυταρχισµού, που κυριαρχεί πλέον στο επονοµαζόµενο πολιτικό ή ευρωπαϊκό κέντρο της συγκυβέρνησης Ν.∆- ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι κανένας από τους έξω δεν είπε στους µέσα ότι στην προσπάθειά τους να πλήξουν µέχρι διαλύσεως την εξτρεµιστική Ακροδεξιά θα έπρεπε να ακολουθήσουν τη συγκεκριµένη µεθοδολογία, να αποδοµήσουν µαζί την Αστυνοµία, να προβάλουν τους «κοριούς» των µυστικών υπηρεσιών, να αφήσουν σαφή υπονοούµενα για «σταγονίδια» στις Ενοπλες ∆υνάµεις.

Αυτενέργησαν και τώρα που θα πλήξουν το «κόκκινο φίδι», θα τα βρουν µπροστά τους, αφού µπορεί, αντί να «νικήσουν» ως δυνάµεις καταστολής αρχικά και σταθερότητας στη συνέχεια τον εξτρεµισµό, αυτός να γιγαντωθεί και να βρουν στην πόρτα τους «κόκκινα τριαντάφυλλα» και «µαύρους κρίνους», µε προσωπική αφιέρωση. Η Ελλάδα και η Αίγυπτος µπορεί να προσοµοιάζουν σε κάποια σηµεία, αλλά έχουν σηµαντικές διαφορές. Εκεί έγινε εξέγερση για να πέσει το καθεστώς, εδώ όχι.

Εκεί υπάρχει το στρατιωτικό συµβούλιο και ο στρατηγός Σίσι, που παίζουν κρίσιµο ρόλο στις εξελίξεις, εδώ οι στρατηγοί παίζουν πρέφα και πίνουν καφέ στου Παπάγου συζητώντας για Κινήµατα. Υπήρξε µια θεωρία, που καταδικάστηκε ως προτροπή πραξικοπήµατος, εκφρασµένη από µερίδα Εφέδρων. Λάθος! ∆εν ήταν κάτι τέτοιο, αλλά µια θεώρηση πραγµάτων για «έξοδο κινδύνου» σε περίπτωση που όλα πάνε στραβά. Ο δοµικός κίνδυνος για τη ∆ηµοκρατία παραµένει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κ. Βενιζέλος, ο οποίος είναι διατεθειµένος, προβάλλοντας το αλάθητο που τον χαρακτηρίζει, να ανεβοκατεβάζει τον αριθµό των βουλευτών µαζί µε τη δεδηλωµένη, µε απλούς νόµους κατά το δοκούν.

Μάλιστα, µπορεί, συνεπικουρούµενος και από άλλες «υγιείς δυνάµεις» της Μεταπολίτευσης, να ορίσει ως εγκληµατική οργάνωση και τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝ.ΕΛ. ή και το ΚΚΕ και να µείνουν στο Κοινοβούλιο Ν.∆. – ΠΑΣΟΚ, άντε και η θυγατρική, η ∆ΗΜ.ΑΡ., όπως άλλοτε τις «ευτυχισµένες» δεκαετίες, πριν από την κρίση. Αλλά τα πράγµατα δεν είναι τόσο απλά. Η Ελλάδα χρειάζεται για να λειτουργήσει συνολική, δηµιουργική αναδιοργάνωση.

Στις δοµές του κράτους, στην παραγωγική της βάση, στην εγκατάσταση του πληθυσµού της σε ολόκληρη την επικράτεια, στην αξιοποίηση των ιδιοκτησιών, στην παραγωγή πλούτου σε µικροκλίµακα και ταυτόχρονα στη λογική του κρατικού fund. Χρειάζεται παιδεία, πολιτισµό, επάρκεια. Χρειάζεται θεµελιώδεις στρατηγικές κεντρικές πολιτικές, όπως η αντίστροφη αντιπαροχή, το τέλος της υπαλληλοποίησης, η σύνδεση µέσω των δικτύων του αρχιπελάγους µε την ενδοχώρα. Αυτά δεν µπορούν να συµβούν µε τα Μνηµόνια και τη γερµανική ηγεµονία, που µετατρέπει την Ευρώπη σε µια νέα Σοβιετική Ενωση, µε καταστροφή της παραγωγικής βάσης των κρατών-περιοχών δορυφόρων και µόνη αναπτυξιακή διαδικασία µέσω κεντρικού σχεδιασµού και προγραµµάτων χρηµατοδότησης του Βερολίνου. Οσο για το µέλλον, κακά τα ψέµατα, δεν θα κριθεί στους δρόµους µε εξέγερση, αλλά στα «κλειστά δωµάτια»… µε υψηλούς συνοµιλητές, που δεν θα θέλουν δηµοσιότητα.