"Μαθήματα δημοκρατίας"

11:57 6/7/2013 - Πηγή: Παραπολιτικά

Πριν από μερικούς μήνες, στη διάρκεια μιας προγραμματισμένης εκδήλωσης στην αίθουσα του Εμπορικού Συλλόγου Πατρών για τα τεκταινόμενα στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δέχθηκα μια απρόκλητη επίθεση, που έφτασε στα όρια του προπηλακισμού, από αριστεριστές φοιτητές οι οποίοι δεν μου επέτρεψαν να καταθέσω τις απόψεις μου. Έτσι, τόσο απλά, τόσο… δημοκρατικά.Ωστόσο, εκείνο που με λύπησε, πέραν του ότι δεν μου επετράπη να μιλήσω, ήταν πώς παριστάμενοι συνάδελφοί μου βουλευτές από το χώρο της Αριστεράς δεν υπερασπίστηκαν, όχι τον Νταβλούρο, αλλά το δικαίωμα ενός εκπροσώπου του ελληνικού κοινοβουλίου

και κατ’ επέκταση ενός πολίτη να εκφράσει την άποψή του. Μόνο και μόνο επειδή ήταν αντίθετη από αυτήν της… δημοκρατικής στην αίθουσα πλειοψηφίας.Οι συνάδελφοί μου βουλευτές αποδέχθηκαν σιωπηρά την επίθεση που δέχθηκα και το γεγονός ότι οι αριστεριστές φοιτητές με εξανάγκασαν να αποχωρήσω από την αίθουσα και παρέμειναν σ’ αυτήν προκειμένου να καταθέσουν τις δικές τους αρεστές με αυτές των φοιτητών απόψεις και θέσεις.Το γεγονός καταγράφηκε από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης με πηχιαίους τίτλους του τύπου: «Φοιτητές έδιωξαν τον βουλευτή της ΝΔ Νταβλούρο από εκδήλωση».Αυτό ήταν ένα από τα πολλά «μαθήματα δημοκρατίας» που έχω πάρει τον τελευταίο καιρό από τον ευρύτερο αριστερό χώρο, αναγνωρίζοντας βέβαια ότι δεν ήμουν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.Στον αντίποδα, «μαθήματα δημοκρατίας» παραδίδει ασμένως και η φασιστική «Χρυσή Αυγή», με θύματα όσους δεν υπάγονται στην -κατά την ίδια- καθαρότητα της φυλής.Καθημερινά είναι πλέον τα κρούσματα πολιτικής βίας που εκπορεύονται από τα άκρα και οι τραμπουκισμοί δίνουν και παίρνουν, σε μια προφανή ένδειξη κατάλυσης της δημοκρατικής νομιμότητας, η οποία συνδυάζεται με μια προφανή παρακμή αξιών και αρχών.Και είναι συχνές οι περιπτώσεις που τα δύο άκρα έρχονται σε μετωπική σύγκρουση, με απροσδιόριστες πολλές φορές συνέπειες. Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα, στην οποία πρωτοτυπεί η πατρίδα μας.Σε καμία ευνομούμενη ευρωπαϊκή κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ταλανίζονται από την οικονομική κρίση, δεν συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα.Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει στις τάξεις της ένα ναζιστικό κόμμα με τόσο μεγάλη απήχηση, σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος ο λεγόμενος αντιεξουσιαστικός χώρος δεν χαίρει τέτοιας ασυλίας και ανοχής, που εστιάζεται σε μακροχρόνιες καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, τα οποία λειτουργούν ως άντρα ανομίας, υποθαλπόμενος μάλιστα από κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι όμως, όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Αυτό και αν είναι εξόχως ειρωνικό και παράδοξο. Η δημοκρατία να περνάει τις χειρότερες μέρες της στην κοιτίδα της!Για να αναστραφεί η δυσμενής αυτή πορεία, πριν αποδειχθεί καταστροφική και μη αναστρέψιμη, θα πρέπει όλες οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις του τόπου να συγκλίνουν στις αυτονόητες αρχές της δημοκρατικής νομιμότητας και ομαλότητας.Μια βασική αρχή είναι ότι η οργανωμένη επίθεση εναντίον κάποιου εξαιτίας των θέσεων και των ιδεών του, όσο ακραίες κι αν είναι αυτές, είναι μια παράνομη πράξη που πρέπει να τιμωρείται και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιβραβεύεται.Και επιτέλους, αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν οι πάντες, κυρίως στην Αριστερά – η προπαγάνδα της οποίας κυριάρχησε τη μεταπολιτευτική περίοδο - είναι ότι ο φασισμός δεν έχει χρώμα. Είτε κόκκινος είναι είτε μαύρος, είναι φασισμός.Ως εκ τούτου, θα πρέπει να συμφωνήσουμε στο προφανές και αυτονόητο: ότι η δημοκρατία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιγράφει τα όπλα εκείνων που επιδιώκουν την κατάλυσή της.Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, το χάος και η αναρχία παραμονεύουν.