"Με φθαρμένα υλικά";

Του Νίκου Σίμου

Στο χθεσινό σχόλιο έκανα αναφορά στις ξεπερασμένες ιδεολογικές εμμονές, με αφορμή κάποιες πληροφορίες για τη δημιουργία ενός ακραιφνώς δεξιού κόμματος στα δεξιά της ΝΔ. Για να απορροφά όσους ψηφοφόρους της διέρρευσαν προς τη Χρυσή Αυγή, παραδείγματος χάριν.

Πριν αλέκτοραι φωνήσαι τρις, κάποια πρόσωπα με συγκεκριμένη αναγνωρισιμότητα στον χώρο τους, αλλά και

γενικώς στην κοινωνία, εμφανίστηκαν με υπογραφές σε ένα κείμενο προκειμένου να δημιουργήσουν, υποτίθεται, το πλαίσιο μιάς κεντροαριστεράς συσπείρωσης που θα αναδείξει μία νέα κομματική οντότητα στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Και στην περίπτωσή τους –επειδή τοποθετούν την προσπάθειά τους σε συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο- ισχύει όσα έγραφα χθες. Ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για ιδεολογίες αλλά για κόμματα που θα αντιπαρατάσσουν την λογική και τον ρεαλισμό στον λαϊκισμό και στον πολιτικό οππορτουνισμό, στο όνομα των οποίων ομνύει ακόμη, μεγάλη μερίδα του πολιτικού συστήματος.

Οι στόχοι της Διακήρυξης των νέων «σοσιαλδημοκρατών» της κοινωνίας μας, ιδανικοί. Μόνο που καλούνται -από τα εκλεκτά αυτά μέλη της κοινωνίας μας που υπογράφουν την Διακήρυξη- να πραγματοποιήσουν αυτούς τους στόχους φθαρμένα υλικά μιας πολιτικής που έχει εκλογικώς καταδικασθεί και δημοσκοπικώς δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Επειδή αυτά τα πολιτικά «υλικά» ανήκουν στην μετά Ανδρέα ΠΑΣΟΚική περίοδο, είναι προφανές ότι η προσπάθεια θα βασισθεί στην συνήθως ρηχή μνήμη των Ελλήνων. Η οποία, μετά από τόσα δεινά έχει παύσει να είναι τόσο δεινή. Άλλωστε ποιος θα ξαναπήγαινε, για να τον γιάνει, στον χειρουργό που σε προηγούμενη επέμβαση θα του είχε αφήσει κοτζάμ ψαλλίδι στην κοιλιά του;;;

Keywords
Τυχαία Θέματα