Ο διαρκής θάνατος των ΑΕΙ

13:56 5/12/2013 - Πηγή: Παραπολιτικά

Του Νίκου Σίμου

Η κατάσταση στα ΑΕΙ έχει φτάσει στο απροχώρητο με κυρίαρχη την σύγκρουση του πρύτανη του Καποδιστριακού με τον υπουργό Παιδείας. Ξεκινώντας από την άχαρη αιτία της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα την οποία επιβάλλουν οι δανειστές και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την παραδοχή ότι οι δαπάνες στην Παιδεία είναι επένδυση στο μέλλον και γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα έπρεπε να περιλαμβάνονται στις δαπάνες του κρατικού Προϋπολογισμού που θα έπρεπε να κοπούν, θα μπορούσε κανείς να πει ότι το αδιέξοδο είναι δεδομένο.

Πρώτον διότι η χρηματοδότηση της λειτουργίας των Πανεπιστημίων στο εξωτερικό γίνεται με άλλο τρόπο οπότε οι δανειστές έχουν κάθε λόγο να μη καταλαβαίνουν την παραδοχή ότι η κρατική επένδυση στην Παιδεία και ειδικώς στα ΑΕΙ είναι επένδυση. Λ.χ. το Καίμπριτζ στηρίζεται σε χορηγίες. Ακόμη και σε συνδρομές απόφοίτων του. Δεύτερον διότι η μέχρι σήμερα λειτουργία των ΑΕΙ στα χρόνια της Μεταπολίτευσης δεν έχει να επιδείξει μία ιδανική κατάσταση, με ευθύνη και των πανεπιστημιακών, πολλοί εκ των οποίων «πολιτεύθηκαν» είτε για να έχουν πολιτική στήριξη είτε για να διατηρήσουν τη θέση τους. Στην τελευταία περίπτωση «πολιτεύτηκαν» έναντι των φοιτητών.

Αυτή τη στιγμή το βασικό ζήτημα είναι ότι οι φοιτητές χάνουν χρόνο και μαθήματα. Χάνουν χρόνο από τη ζωή τους. Υπό την έννοια δε αυτή ο κλαυθμός της πανεπιστημιακής κοινότητας για την κινητικότητα των διοικητικών –όσο και αν είναι σκληρό, έως και απάνθρωπο, να κινδυνεύει να χάσει κανείς τη δουλειά του- εμπεριέχει και στοιχεία υποκρισίας, στο μέτρο που η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα επί σειράν ετών δεν φρόντισε για την αναβάθμιση του Πανεπιστημίου, για την υποβάθμιση του οποίου τώρα ολοφύρεται. Διότι μία τέτοια αναβάθμιση δεν είναι μόνο καθήκον της Πολιτείας αλλά και εκείνων που υπηρετούν το Πανεπιστήμιο.

Ας υπενθυμίσω ορισμένα στοιχεία που αφορούν στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην Ελλάδα:

-Την σταδιακή απαξίωση των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων την προκάλεσε ο σοσιαλιστικός λαϊκισμός στην Παιδεία που θέλησε να εισαγάγει τη δημοκρατία (!) στην Εκπαίδευση, συμπεριλαμβάνοντας ακόμη και το ...Δημοτικό Σχολείο.

-Mεγάλη συμβολή, στη γενική διάλυσή της Aνωτάτης Παιδείας έχουν και οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί. Είτε με πράξεις είτε με εμπρηστικές δηλώσεις στις οποίες «πατούσαν» οι χούλιγκανς των πανεπιστημιακών χώρων για να κάνουν όσα έχουν κάνει στα πανεπιστήμια καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Παραδείγματα; Να αρχίσουμε από τον αλήστου μνήμης πρύτανη του Πολυτεχνείου κ. Μαρκάτο, που επί των ημερών του κάηκε η ίδια η ιστορία του Ιδρύματος; Επειδή προφανώς τις δημοκρατικές του περγαμηνές έκρινε ότι έπρεπε να τις περάσει από την κρίση των

χουλιγκάνων και όχι της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου που έβλεπε με αγανάκτηση να καίγεται το Πολυτεχνείο και μέρος της μεταπολεμικής ιστορίας της Ελλάδος;

-Να θυμηθώ την πλεονάζουσα αφέλεια κοσμήτορος και καθηγητών της Θεολογικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη πριν από χρόνια που διευκόλυναν βανδάλους να καταστρέψουν ιερά σύμβολα, που ενδεχομένως να τα σέβονταν ακόμη και αλλόθρησκοι σε καιρό πολέμου;

-Να θυμηθώ δηλώσεις του πρώην προέδρου των πανεπιστημιακών κ. Απέκη ο οποίος θεωρούσε ότι όλα αυτά τα έκτροπα που συνέβαιναν στα ΑΕΙ επί υπουργίας Γαννάκου δεν υφίσταντο, αλλά η κυβέρνηση ήταν που δημιουργούσε γεγονότα, «σενάρια για βιασμούς και ναρκωτικά στα πανεπιστήμια» για να πλήξει τους πανεπιστημιακούς;;

-Σε ποια προηγμένη χώρα παρατηρείται τέτοια έλλειψη σεβασμού της φοιτώσης νεολαίας προς το καθηγητικό περιβάλλον; Κυρίως διότι το πολιτικό σύστημα και πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ ανήγαγε τις φοιτητικές νεολαίες –που κατευθύνονται όχι από τα σπουδαστικά συμφέροντα αλλά από τις πολιτικές παρατάξεις- σε κυρίαρχο παράγοντα των πανεπιστημίων. Με αποτέλεσμα να συμβιβαστούν, με τις νεολαίες αυτές, εν πολλοίς και οι καθηγητές, για τα δικά τους ακαδημαϊκά συμφέροντα. Φυσιολογική λοιπόν συνέπεια είτε οι συχνοί προπηλακισμοί όσων καθηγητών επιχειρούν να επιβάλλουν στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας των Σχολών, είτε, ακόμη και το ...κτίσιμο των γραφείων των καθηγητών. Κάτι ξέρει ο Πάγκαλος που έχει προτείνει την διάλυση των πολιτικών νεολαιών.

- Aπουσιάζει ή όχι το ελληνικό Πανεπιστήμιο από τις καταστάσεις των καλών πανεπιστημίων, διεθνώς, και βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις, ως μη αξιολογούμενο, μεταξύ όλων των πανεπιστημίων που λειτουργούν; Αυτήν την πραγματικότητα μεγάλη δυστυχώς μερίδα του πανεπιστημιακού κατεστημένου επιμένει να μη θέλει να την δει. Διότι αν ομολογούσαν, οι εθελοτυφλούντες, την πραγματικότητα αυτή, θα ήταν ως και να έθεταν το ελληνικό Πανεπιστήμιο, σε αξιολόγηση, κάτω ακόμη και από πανεπιστήμια τα οποία εκπροσωπούν στην Ελλάδα Σχολές Ελευθέρων Σπουδών, τα πτυχία των οποίων είναι υποχρεωμένη και η χώρα μας να αναγνωρίσει.

-Κάτι τελευταίο.Τις σπουδές σε πανεπιστημιακές Σχολές του εξωτερικού δεν επιλέγουν μόνον όσοι δεν κατορθώνουν να εισαχθούν στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Αλλά, ενσυνειδήτως και όλοι όσοι ξέρουν –με όσα συμβαίνουν- ότι απρόσκοπτες σπουδές θα κάνουν και επαγγελματικές προοπτικές, με βάση το πτυχίο που παίρνουν, έχουν στο εξωτερικό.