Ο Τσίπρας και η διαχείριση των (ακυρωμένων) προσδοκιών

13:50 5/6/2015 - Πηγή: Παραπολιτικά

Του Μάνου Οικονομίδη-Twitter@EmOikonomidis

Η ηλικία και οι ιδεολογικές καταβολές του Αλέξη Τσίπρα, προδίκαζαν ότι το “πολιτικό παιδί” του Αλέκου Αλαβάνου θα διαδραμάτιζε συγκρουσιακό ρόλο στην Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων, μετά τον εκλογικό θρίαμβό του στην αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου.

Χρειάστηκε να περάσουν μόλις 4 μήνες… ασάφειας σε επίπεδο άσκησης της εξουσίας και διαπραγμάτευσης με τους εταίρους-δανειστές, για να αποδειχθεί ότι

ο Αλέξης Τσίπρας διολίσθησε ήδη σε επίπεδο διαχειριστή.

Ο Πρωθυπουργός ξεκίνησε να διαχειρίζεται την πολιτική ηγεμονία του, χωρίς να έχει αντίπαλο από τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία δεν άλλαξε ηγεσία, και έχει πλέον “μολυνθεί” από την “τοξικότητα” του πρόσφατου παρελθόντος της, αδυνατώντας να προσφέρει την αξιόπιστη εναλλακτική λύση εξουσίας, που κουβαλάει περίπου γονιδιακά κάθε Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Συνέχισε, διαχειριζόμενος την απόγνωση των Ελλήνων, που έχουν φτάσει ξανά στο… αμήν, και προτρέπουν για συμφωνία. Την… οποιαδήποτε συμφωνία.

Όσο για την επόμενη, και πλέον δύσκολη στρατηγική πρόκληση για τον Αλέξη Τσίπρα, δεν είναι άλλη από τη διαχείριση των ακυρωμένων προσδοκιών όσων τον ψήφισαν. Σε επίπεδο κοινωνικής καθημερινότητας, η φθορά που προκαλεί η συγκεκριμένη διαχείριση, ξεκίνησε πολύ νωρίς. Το… δια ταύτα, θα χρειαστεί χρόνο για να αποκτήσει εκλογικό αποτύπωμα, δηλαδή η απογοήτευση να μετατραπεί σε θετική επιλογή κάποιας άλλης πολιτικής πρότασης. Και όσο η Νέα Δημοκρατία αργεί να αλλάξει, τόσο περισσότερο χρόνο θα κερδίζει η “παιδική χαρά” της σημερινής διακυβέρνησης.

Ο Πρωθυπουργός λοιπόν αντικρίζει ήδη με δέος την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης για την πολιτική ηγεμονία του. Το ζητούμενο φυσικά είναι, εκείνοι που μπορούν να καλύψουν το κενό, και να συνθέσουν την εναλλακτική λύση, να μην τον παρακολουθούν με τη σειρά τους, σαστισμένοι και αμήχανοι. Αλλά να συγχρονιστούν με τις νέες πραγματικότητες που σεργιανίζουν ήδη στο μυαλό των Ελλήνων