Οι "αντεξουσιαστές", ο Αλέξης και η Ζωή: Kill Bill 3

14:43 2/4/2015 - Πηγή: Παραπολιτικά

«Ουδεμία "εισβολή" σημειώθηκε στη Βουλή. Ας μην ανησυχούν, επομένως, όσοι εμφανίζονται ως Κασσάνδρες για να αναγγείλουν κινδύνους για το Κοινοβούλιο, με δηλώσεις οι οποίες αυτονοήτως ανοίγουν πολλές ορέξεις.»

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λέει και ο λαός αλλά αν κάτι όντως ανοίγει την όρεξη σε διαφόρους είναι δηλώσεις όπως αυτή της ζωής Κωνσταντοπούλου η οποία δεν βρήκε τίποτα κακό στο ότι καμιά εικοσαριά τύποι του γνωστού χώρου έκαναν ντου από παντού στο προαύλιο

της Βουλής.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε διαφορετική άποψη, ότι είναι «ακατανόητη» και «προκλητική» η ενέργεια των «αντιεξουσιαστών», αλλά είναι γνωστό τι λένε οι Αμερικανοί για τις απόψεις (δεν μπορώ να το μεταφέρω γιατί θα φάμε πρόστιμο από το ΕΣΡ).
Εξάλλου, όπως επέμεινε η Πρόεδρος της Βουλής, δεν έγινε κάποιο σοβαρό επεισόδιο. «Οι πολίτες έριξαν μικρών διαστάσεων φυλλάδια που συνοψίζουν τη διαμαρτυρία τους και κράτησαν για λίγη ώρα πανό στην είσοδο της Βουλής, το οποίο ανέγραφε «Αλληλεγγύη στους Απεργούς Πείνας Άμεση Ικανοποίηση των Αιτημάτων τους.» Κατ’ αρχάς το ότι οι ειρηνικοί επισκέπτες έριξαν «μικρών διαστάσεων φυλλάδια» δείχνει τη διακριτικότητα και την ευαισθησία τους. Θα μπορούσαν να ρίξουν φυλλάδια μεγέθους A2 ώστε να διαβάζονται και από το υπουργείο Εξωτερικών που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά της Βασιλίσσης Σοφίας, ενδεχομένως και από τους αμερικανικούς δορυφόρους που στριφογυρίζουν πάνω από τη χώρα μην τυχόν και εμφανιστεί στη Βουλή ξαφνικά ο Πούτιν αγκαζέ με τον Καμμένο και τον Λαφαζάνη. Αλλά δεν το έκαναν.
«Οι πολίτες δεν επιχείρησαν να εισέλθουν στο εσωτερικό του Κοινοβουλίου, ούτε και θα είχαν τέτοια δυνατότητα, αφού ελήφθησαν προληπτικά από τη Φρουρά της Βουλής όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία του κτηρίου και των ευρισκομένων εντός του» διευκρινίζει επίσης η ανακοίνωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Έτερο στοιχείο που δείχνει τη δημοκρατική ευαισθησία τους. Δεν επιχείρησαν να μπουν μέσα στο κτίριο του Κοινοβουλίου ώστε π.χ. να προεδρεύσουν σε μία συνεδρίαση της Ολομέλειας ή απλά να τα πιούνε στο καφενείο της Βουλής και να ανταλλάξουν απόψεις με τους τυχόν παριστάμενους υπουργούς και βουλευτές. Ή έστω να κάνουν ένα γκράφιτι, έναν αποκεφαλισμό. μία μικρή εικαστική παρέμβαση, στα αγάλματα και στους ιστορικούς πίνακες που κοσμούν τους διαδρόμους.

Και κυρίως «οι πολίτες εξήλθαν οικειοθελώς του προαυλίου χώρου, αμέσως μετά τη διαμαρτυρία τους, υπό την επίβλεψη της Φρουράς της Βουλής». Αυτό μπορεί να μεταφραστεί και σε «έφυγαν όποτε γούσταραν, όπως μπήκαν όποτε γούσταραν».
Εντωμεταξύ οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων από «αντιεξουσιαστές» εξαπλώνονται στη χώρα πιο γρήγορα απ’ ότι ο έμπολα στη Σιέρα Λεόνε. Στο Τενεσί του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, όπου όλα κυλούν πιο αργά απ’ όσο ωριμάζει το Τζακ Ντάνιελς, χειρίζονται τα πράγματα με παθητική διάθεση που θα έκανε ακόμα και τον Γκάντι να βρίσει. Και η λύση που αποφασίστηκε για την αντιμετώπιση της κατάστασης, μετά από ένα θυελλώδες και άκρως δημιουργικό brainstorming στο Μαξίμου, είναι να μεταφερθεί το χαρτοφυλάκιο της Δημόσιας Τάξης στο υπουργείο Δικαιοσύνης του οποίου προΐσταται ο Νίκος Παρασκευόπουλος. Ριζοσπαστική απόφαση που οπωσδήποτε θα κάνει τους αντιεξουσιαστές να το σκεφθούν δύο φορές πριν επιχειρήσουν ξανά έφοδο στη Βουλή. Ίσως την επομένη να αναγκαστούν να πέσουν με αλεξίπτωτα. Μπορεί, δε, να υποχρεωθούν να χρησιμοποιούν παλ χρώματα στους βανδαλισμούς μνημείων και κτιρίων και όχι το μαύρο που σπάει μάτι.

Αυτό που γίνεται στη χώρα, με τη de facto κατάλυση κάθε έννοιας δημόσιας τάξης από το μπαράζ καταλήψεων πανεπιστημίων, δημαρχείων, ραδιοφωνικών σταθμών ακόμα και κομματικών γραφείων (βλέπε… ΣΥΡΙΖΑ), χωρίς να υπάρχει καμία ουσιαστική αντίδραση από την επίσημη πολιτεία, δεν έχει προηγούμενο σε κανένα κράτος του κόσμου και του γαλαξία. Ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Αμερική, ούτε στην Ασία, ούτε στην Αφρική, ούτε στην Ανδρομέδα. Γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Η δε ανησυχία της σημερινής κυβέρνησης μη τυχόν και φύγει κανένας πόντος από την κουκούλα αυτών που δημοσίως και ανοιχτά έχουν κηρύξει το κράτος ως εχθρό τους και προχωρούν σε κανονικές επιχειρήσεις δολιοφθοράς και καταστροφής, συνιστά προσβολή για την πλειοψηφία η οποία υφίσταται τις επιπτώσεις της φασιστικής πρακτικής των «αντιεξουσιαστών».

Οι ιδιώτες των οποίων τα μαγαζιά καίγονται και λεηλατούνται, οι ιδιοκτήτες τα αυτοκίνητα των οποίων καταστρέφονται, οι φοιτητές που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους, οι φορολογούμενοι που πληρώνουν τις φθορές, δεν έχουν καμία σημασία για την κυβέρνηση η οποία προφανώς αισθάνεται εγγύτερα σε κουκουλοφόρους και τρομοκράτες για τα δικαιώματα των οποίων κόπτεται, έχοντας μάλλον εκλεκτικές συγγένειες μαζί τους. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η επιλεκτική της ευαισθησία. Οι «αντιεξουσιαστές» από την πλευρά τους βλέποντας τη μακαριότητα άμα και την κατανόηση της κυβέρνησης απέναντι στις δράσεις τους είναι σαφές ότι έχουν αποφασίσει να δοκιμάσουν τις ανοχές της και τα περιθώρια να επιβάλλουν την ατζέντα τους. Υποπτεύομαι ότι έχουν εκπλαγεί ευχάριστα από τα αποτελέσματα της δοκιμής τους και κάτι μου λέει ότι το επόμενο happening θα είναι στον περίβολο του Μαξίμου.
Ο Αλέξης Τσίπρας πάντως από την πλευρά του συνειδητοποιεί ότι πέραν από τη στάση των δανειστών που στραγγαλίζουν τη χώρα με ινδιάνικο μαρτύριο (έδεναν σφιχτά μία λωρίδα δέρμα γύρω από το λαιμό και την έβρεχαν για να μαζέψει και να πνίξει αργά το θύμα) έχει αποκτήσει έναν ακόμη λόγο σοβαρής ανησυχίας: Τη Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία θυμίζει όλο και περισσότερο τον χαρακτήρα που ενσάρκωνε η Ούμα Θέρμαν στο Kill Bill. Το ενδεχόμενο η Ζωή να θέλει να κάνει στον Αλέξη ότι εκδικητική και ανηλεής Beatrix (Θέρμαν) στον Bill (Ντέιβιντ Καραντάιν) στην τελευταία σκηνή του δεύτερου μέρους του sequel (Kill Bill 2), θα πρέπει να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν τους στο Μαξίμου. Στο έργο ο Bill αντιλαμβάνεται (πολύ αργά) ότι η Beatrix, εξπέρ στις πολεμικές τέχνες, επονομαζόμενη και «μαύρο μάμπα», έχει μάθει το μυστικό χτύπημα το οποίο επιφέρει το θάνατο αρκετή ώρα αφού έχει καταφερθεί στον αντίπαλο. Ο Bill συνεχίζει να μιλάει στην Βeatrix αλλά είναι ήδη νεκρός…