Όταν ήθελε την Προεδρία

Όταν ο Φώτης Κουβέλης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ για να προχωρήσει στην ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς, σχεδόν το σύνολο του μιντιακού κατεστημένου εκθείασε την πρωτοβουλία του και παρουσίασε το όλο εγχείρημά του ως τη σοβαρότερη εκδοχή της «κυβερνώσας Αριστεράς».

Στην Κουμουνδούρου, βέβαια, είχαν άλλη άποψη, καθώς πίστευαν ότι ο Φώτης Κουβέλης

και όσοι τον ακολούθησαν σε αυτή την κίνηση εξυπηρετούσαν πολιτικές σκοπιμότητες ενός «χρεοκοπημένου» συστήματος. Εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε ότι ο Φώτης Κουβέλης είχε χάσει τον έλεγχο του παιχνιδιού σε όλα τα επίπεδα, καθώς το κόμμα του δεν είχε σαφή προσανατολισμό, πατούσε σε δύο βάρκες, ήταν εντός και εκτός εξουσίας ανάλογα με τα γεγονότα που το συνέφεραν κάθε φορά και έβγαινε κι έμπαινε στην κυβέρνηση.
Με απλά λόγια, το κόμμα κατέστη έρμαιο των εξελίξεων και των συγκυριών και όχι σοβαρός παράγοντας σταθερότητας, με αποτέλεσμα στο τέλος να «αποδεκατιστεί» σε οργανωτικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο και ο ίδιος ο Φ. Κουβέλης να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Ίσως επειδή «άφησε» το κόμμα στη μοίρα του για να εξυπηρετήσει προσωπικές φιλοδοξίες, όπως πιστεύουν όλοι όσοι τον εγκατέλειψαν. Ποιες ήταν αυτές; Η διεκδίκηση της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε συζητήσει και με το Μέγαρο Μαξίμου, έχοντας ως συνομιλητή τον Χρ. Λαζαρίδη, πριν φτάσει στον Αντ. Σαμαρά, αλλά και με τον Ευ. Βενιζέλο. Ολα άλλαξαν όταν οι εναπομείναντες βουλευτές του τού έδωσαν σήμα υπέρ της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν θα συναινέσουν στην Προεδρική εκλογή.

Keywords
Τυχαία Θέματα