Πιέσεις στον Κώστα Καραμανλή να αναλάβει πρωτοβουλίες

12:43 4/5/2015 - Πηγή: Παραπολιτικά

Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Νέες διαστάσεις παίρνουν το τελευταίο διάστημα οι πολυεπίπεδες προτροπές (ενίοτε και πιέσεις) που δέχεται ο Κώστας Καραμανλής προκειμένου να αναλάβει πρωτοβουλίες, με φόντο τις ζυμώσεις που ξεκίνησαν στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας την επομένη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κινητικότητας που παρατηρείται πέριξ του πρώην πρωθυπουργού αποτελεί το δείπνο που δόθηκε πρόσφατα σε σπίτι γνωστού επιχειρηματία στα βόρεια προάστια, όπου κάποιοι εκ των συνδαιτυμόνων, μεταξύ των οποίων και επιχειρηματίας που διατηρεί φιλικές

σχέσεις με τον Κ. Καραμανλή, έθεσαν το θέμα της ανάληψης δράσης από αυτόν στο εσωτερικό της Ν.Δ., είτε οδηγώντας τις εξελίξεις είτε βγαίνοντας ο ίδιος μπροστά. Κεντρικό επιχείρημά τους ήταν ότι, στο σημείο που έχει φθάσει η χώρα τη δεδομένη χρονική στιγμή, η Ν.Δ. πρέπει να ανασυγκροτηθεί άμεσα, προκειμένου να αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

«Μόνο ο Κ. Καραμανλής μπορεί να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή και να ισορροπήσει τις διαφορετικές επιδιώξεις των κορυφαίων κομματικών παραγόντων», σημειώνουν συνομιλητές του. Την ίδια ώρα, οι επισκέψεις στο γραφείο του πρώην προέδρου της Ν.Δ. στην Παναγή Κυριακού αυξάνονται συνεχώς, ενώ, εκτός από εν ενεργεία και μη «γαλάζιους» βουλευτές και στελέχη, ακόμη πιο τακτικά μαζί του συνομιλούν επιφανείς εγχώριοι οικονομικοί παράγοντες, αλλά και εκπρόσωποι μέσων μαζικής ενημέρωσης. Στο γραφείο του Κ. Καραμανλή βρίσκονται στελέχη του στενού περιβάλλοντός του, όπως ο διαχρονικός συνεργάτης του, Γιάννης Αγγέλου, ο οποίος εσχάτως δεν προλαβαίνει να βάζει σε σειρά τα αιτήματα για ραντεβού με τον πρώην πρωθυπουργό.

Ταυτόχρονα, στο παιχνίδι των διαρροών της Πλατείας Μαβίλη έχουν μπει εκ νέου δημοσιογράφοι που έχουν άρρηκτους δεσμούς με την περίοδο της πρωθυπουργίας του κ. Καραμανλή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνουν και οι δελφίνοι της Ν.Δ. για τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού, καθώς, αν και αρχικά κινήθηκαν στη λογική του «κινήματος» για να υπάρξει σύγκληση συνεδρίου, το σχέδιο αυτό μπήκε στο συρτάρι, μετά το τετ-α-τετ που είχε ο Κ. Καραμανλής με τον Αντώνη Σαμαρά, λίγο πριν από το Πάσχα.

ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Πάντως, αν και ο Κώστας Καραμανλής πυκνώνει τις επαφές του σε όλα τα επίπεδα, αρνείται να μπει στη σχετική συζήτηση. Και αυτό διότι είναι προφανές ότι άλλες οι βουλές της πολιτικής αγοράς και άλλες αυτές του πρώην πρωθυπουργού. Ετσι, αν θέλαμε να κωδικοποιήσουμε τις σημερινές προθέσεις του αναφορικά με τις παραπάνω προοπτικές, στις οποίες επί μήνες φαινόταν να πρωταγωνιστεί (ή, για την ακρίβεια, τον ήθελαν ως άλλοι πρωταγωνιστή), θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τα εξής, ερμηνεύοντας τη μέχρι σήμερα στάση του: Σε ό,τι αφορά τη Νέα Δημοκρατία, ο πρώην αρχηγός της, με σημαντική πλέον κομματική εμπειρία, καθώς έχει υπάρξει επικεφαλής της επί δωδεκαετίας, είναι λογικό να τη θεωρεί πλέον απολύτως φθαρμένο προϊόν. Απόλυτα συναισθηματικοί λόγοι έχουν υπαγορεύσει στον Κ. Καραμανλή να αποφεύγει τη δημόσια κριτική για την πορεία του κόμματος και να μένει πιστός στρατιώτης σε αυτό. Ομως, η πειθαρχημένη αυτή στάση του δεν του απαγορεύει να εκφράζει, σε πολύ στενό κύκλο, τις πραγματικές διαθέσεις του. Ετσι, θεωρεί ότι πολύ δύσκολα το συγκεκριμένο κόμμα μπορεί να ανακάμψει, όταν μάλιστα έχει φθαρεί, πέραν όλων των άλλων, και από μία αποτυχημένη κυβερνητική θητεία. Επομένως, εκ προοιμίου πρέπει να αποκλείεται η ενασχόληση του Κώστα Καραμανλή με τη Νέα Δημοκρατία, με τον ίδιο σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ

Αναφορικά με την ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς, είναι πλέον βέβαιο ότι αυτή δεν μπορεί να γίνει μέσω Νέας Δημοκρατίας, για λόγους που παρατέθηκαν πιο πάνω. Ωστόσο, μέσω ενός άλλου φορέα θα μπορούσε να σημάνει γενικό προσκλητήριο για την επανένωση της κατακερματισμένης παράταξης. Εξυπακούεται, βεβαίως, ότι δεν αρκεί το προσκλητήριο, αλλά χρειάζεται και ένας επικεφαλής, που θα εμπνέει και θα το σημάνει. Ολων τα βλέμματα είναι και στην περίπτωση αυτή στραμμένα στον Κώστα Καραμανλή, ως το καταλληλότερο πρόσωπο που θα επιτύγχανε την επανασυγκόλληση της Κεντροδεξιάς. Ομως, σε μια τέτοια προοπτική είναι αντίθετος, στη φάση αυτή τουλάχιστον, ο πρώην πρόεδρος του κόμματος. Ο λόγος δεν είναι ο φόβος των ευθυνών, αλλά μια ρεαλιστική ανάλυση της σημερινής πολιτικής κατάστασης. Με άλλα λόγια, εκτιμά ότι θα πρέπει να αποτύχει πλήρως η σημερινή κυβέρνηση, να απολέσει τη λαϊκή εμπιστοσύνη και συγχρόνως την ευκαιρία ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς ή, αν δεν συμβούν τα παραπάνω, θα πρέπει να παραπαίει, γενικώς, ως κυβερνητική προοπτική, για να αναδειχθεί άμεσα η ανάγκη της ανασύστασης του κεντροδεξιού χώρου ως ασφαλιστικής δικλίδας και πειστικής εναλλακτικής λύσης. Σε μια τέτοια περίπτωση, ωστόσο, το συγκεκριμένο σενάριο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί.

Το «παράθυρο» για Προεδρία και η συζήτηση περί οικουμενικής

Η άρνηση του Κ. Καραμανλή να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας έχει να κάνει περισσότερο με τον διακοσμητικό ρόλο που θα αναλάμβανε και λιγότερο με το γεγονός ότι θα ήταν πρόταση της Αριστεράς. Επομένως, η άρνηση αυτή σχετίζεται με την αφαίρεση παρεμβατικών αρμοδιοτήτων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στο πλαίσιο της διαμόρφωσης ενός αμιγώς πρωθυπουργοκεντρικού πολιτεύματος. Οπως, δε, έχουν ξαναγράψει τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», όταν αποδοθούν στον Πρόεδρο διά της αναθεωρήσεως του Συντάγματος αρμοδιότητες που θα τον καθιστούν πράγματι ρυθμιστή του πολιτεύματος, ο Κώστας Καραμανλής δεν θα έχει αντίρρηση να αποδεχθεί το αξίωμα του ανωτάτου άρχοντος. Στο ζήτημα της οικουμενικής κυβέρνησης και ενός δικού του πρωταγωνιστικού ρόλου, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, βάσει της ανάλυσης που κάνει ο Κώστας Καραμανλής όσον αφορά τους λόγους που θα επέβαλλαν μια τέτοια εξέλιξη. Είναι αυτονόητο ότι η ανάγκη να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση από σχεδόν όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου προϋποθέτει μεγάλη πολιτική αστάθεια, που θα έχει προκληθεί από μείζονα κρίση. Στο πλαίσιο αυτό, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η δύναμη των κομμάτων και ενώ παρατηρείται αδυναμία συνεννόησης, όπως επιβεβαιώνεται σήμερα, είναι βέβαιο ότι η κρισιμότητα των περιστάσεων δύσκολα θα μετέβαλλε αυτήν την πραγματικότητα και τις αντιλήψεις που επικρατούν. Υπ’ αυτή την έννοια, ο συντονισμός αντιτιθέμενων απόψεων θα καθίστατο από δύσκολος έως αδύνατος, με φθορά και του επικεφαλής και του σχήματος.

Διαβάστε επίσης:

Δύο σχέδια ανατροπής του Αντώνη Σαμαρά στη ΝΔ