Ψάχνοντας τον Πρόεδρο

11:01 29/9/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

του Νίκου Σίμου

Μεταξύ των πάντοτε καλά πληροφορημένων ρεπορτάζ των «Παραπολιτικών» περιλαμβάνεται στο τελευταίο τους φύλλο και ένα από αφορά την υποψηφιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας που θα διαδεχθεί τον κ. Παπούλια. Και η πρόταση-έκπληξη του σχετικού ρεπορτάζ είναι ότι στο Μαξίμου έχει γίνει εισήγηση να είναι υποψήφια η αρχαιολόγος που κάνει ανασκαφές στην Αμφίπολη! Κι αυτό διότι αναζητείται πλέον μη πολιτικό, λέει, πρόσωπο, αφού το ευφυές εγχώριο πολιτικό σύστημα φρόντισε, με την ανοησία που το δέρνει, να κάψει αρκετά ονόματα πολιτικών προσώπων.

Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία

χρόνια γίνονται συνεχείς ανανεώσεις, μέσω των εκλογών, του πολιτικού προσωπικού, φαίνεται ότι το ίδιο το σύστημα αισθάνεται γηρασμένο, οπότε στην περίπτωση αυτή η ιδιότητα ενός Προέδρου Αρχαιολόγου, μπορεί να είναι χρήσιμη. Ποιός ξέρει τι θα έβγαζαν οι ανασκαφές της γι’ αυτά τα 40 χρόνια Μεταπολίτευσης, εκτός από τους πολλούς σκελετούς που είναι βέβαιο ότι διαθέτουν οι ντουλάπες όλων των κομμάτων;

Με αρχαιολόγο άλλωστε στο Ανώτατο αξίωμα αυξάνονται οι πιθανότητες:

Πρώτον να καταστεί πρώτο τη τάξει το υπουργείο Πολιτισμού, με ανάλογη αναβάθμιση προσώπων που κανείς δεν τα φαντάζεται. Ή μήπως τα φαντάζεται;

Δεύτερον να επιστρέψουν τα Ελγίνεια ή να διεκδικήσουμε συμψηφισμό των χρεών μας, με μέρος των τειχών της Περγάμου που έκλεψαν οι γερμαναράδες.

Τρίτον να μας ζητήσουν την τεχνογνωσία να ψάξουμε εμείς τα Στόουνχετζ για να επιβεβαιωθεί και ο Χάρρυ Κλύνν που έλεγε ότι εκείνοι ήσαν ακόμη πάνω στα δένδρα, όταν εμείς είχαμε ήδη κλεισμένες τις αρτηρίες μας από χοληστερίνη.

Τέταρτον να περάσει η χώρα στα μουσειακά ήδη, αφού ούτως ή άλλως παρά τις προσπάθειες, κράτος δεν είναι.

Δεδομένου ότι αναζητείται μη πολιτικό πρόσωπο για την υποψηφιότητα του Προέδρου κι επειδή το πολιτικό σύστημα, «κάνοντας την πάπια», μάλλον θέλει για τον θεσμό πρόσωπο που να εκπληροί διακοσμητικές ανάγκες, ώστε οι πρωθυπουργοί να κάνουν ότι θέλουν, υπάρχουν πολλά και καλά επαγγέλματα τα οποία θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν την δεξαμενή των υποψηφίων. Θα μπορούσε λ.χ. ο υποψήφιος να ήταν από τον συνδικαλιστικό χώρο, ώστε να επιβραβευθεί στο πρόσωπο του εκπροσώπου του σνδικαλισμού, το θεάρεστο έργο που άφησαν πίσω τους λ.χ. ο κύριος Κολλάς ή ο μακαρίτης Σταμούλος.

Θεωρώ δε ότι θα ήταν και η μόνη πρόταση που θα γινόταν ασμένως αποδεκτή από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μπορούσε επίσης ο υποψήφιος να προερχόταν και από τον καλλιτεχνικό χώρο και ιδιαίτερα από το θέατρο, διότι, έτσι, το αξίωμα που σηματοδοτεί το Πολίτευμά μας, θα ταίριαζε απολύτως με το θέατρο του παραλόγου που συνιστά αυτή εδώ η χώρα. Δυστυχώς ο Πιραντέλλο δεν είναι πλέον μαζί μας για να προτείναμε Πρόεδρο εκ μετεγγραφής εκ του εξωτερικού. ‘Αλλωστε από το «σανίδι» έχουμε μπόλικα πρόσωπα, κυρίως της stand up comedy. Διαβεβαιώ δε την κοινή γνώμη ότι δεν επρόκειτο τα πρόσωπα αυτά να ευτελίσουν παραπάνω το θεσμό, απ’ ό, τι το έχει κάνει ο πολιτικός κόσμος, με συνταγματικό μάλιστα μανδύα...