ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Πέθανε ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (VIDEO)

08:15 24/1/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

Ο Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ, (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill) , Άγγλος πολιτικός και συγγραφέας που επονομάστηκε "πατέρας της νίκης" για τη συμβολή του στην επικράτηση της Αγγλίας και των συμμάχων της στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, πέθανε στις 24 Ιανουαρίου 1965.

Γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1874 στο Γούντστοκ του Οξφορντσαϊρ. Στα γυμνασιακά του χρόνια ήταν σταθερά ο χειρότερος μαθητής της τάξης του όμως σπούδασε στο Χάροου και δεν τα κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο, ενώ από τα 12 του χρόνια τραύλιζε και ψεύδιζε και έδωσε δύο φορές εξετάσεις για να περάσει στη Στρατιωτική

Ακαδημία του Σάντχερστ.

Από το 1897-1898 πήρε μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Μάλακαντ και του Τιράχ των Ινδιών, ενώ το 1898 πήρε μέρος στη μάχη του Όντουρμαν στο Σουδάν.

Πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Μπόερς κατά το Νοτιαφρικανικό πόλεμο, αλλά διέφυγε και έγινε ανταποκριτής της εφημερίδας "Μόρνινγκ ποστ". Επέστρεψε στην Αγγλία το 1900, προσχώρησε στο συντηρητικό κόμμα και εκλέχτηκε βουλευτής.

Διακρίθηκε στη Βουλή των Κοινοτήτων όχι μόνο για την πολυμάθειά του, αλλά και για τη ρητορική του ικανότητα στην υπεράσπιση των απόψεών του.

Συμμετείχε στη φιλελεύθερη κυβέρνηση του Κάμπελ-Μπάνερμαν, ως υφυπουργός Αποικιών [1905-1908] και στην επόμενη κυβέρνηση του Άσκουιθ κατέλαβε κατά σειρά τα αξιώματα του υπουργού Εμπορίου [1906-1908], Εσωτερικών.

Συνέβαλε στη δημιουργία συστήματος ασφάλισης κατά της ανεργίας και στην ίδρυση γραφείων εργασίας, ενώ προσπάθησε να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων στις φυλακές και πήρε μέτρα για την προστασία των ανθρακωρύχων.

Ως υπουργός και Ναυτικών [1910-1911], ενίσχυσε το βρετανικό στόλο και συγκρότησε επίσης τη ναυτική αεροπορία και γενικότερα κατάφερε με μια σειρά από πετυχημένες ενέργειες να κλείσει τις θάλασσες στα γερμανικά πλοία και να βοηθήσει στο ναυτικό αποκλεισμό των κεντρικών αυτοκρατοριών κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, όμως το 1916 παραιτήθηκε και πήγε εθελοντικά στο μέτωπο σαν διοικητής τάγματος στη Φλάνδρα.

Το 1922 εγκατέλειψε το κόμμα των Φιλελεύθερων, τον ίδιο χρόνο απέτυχε στις εκλογές και αφιερώθηκε στη συγγραφική του δραστηριότητα, γράφοντας το έργο για τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο "Η παγκόσμια κρίση".

Το 1924 προσχώρησε στο κόμμα των Συντηρητικών, εκλέχτηκε βουλευτής και από το 1924 έως το 1929 ήταν υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μπόλντουιν.

Η πολιτική του γραμμή έγινε ευρύτερα γνωστή με μια σειρά από άρθρα του και από λόγους του, στους οποίους υπογράμμιζε τη φιλελεύθερη εσωτερική και εξωτερική πολιτική μακριά από τις φασιστικές και τις κομουνιστικές ιδεολογίες.

Το Σεπτέμβριο 1939, αμέσως μετά την έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έγινε και πάλι υπουργός των Ναυτικών, όμως στις 10 Μαΐου 1940 ανέλαβε μετά την παραίτηση του Νέβιλ Τσάμπερλαιν την πρωθυπουργία και ταυτόχρονα το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Τον Αύγουστο του 1941 υπέγραψε με τον Ρούσβελτ τον Καταστατικό χάρτη του Ατλαντικού και οι Ηνωμένες Πολιτείες επενέβησαν στον πόλεμο ενώ και η Σοβιετική Ένωση πολεμούσε τώρα στο πλευρό των συμμάχων.

Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940 και με αφορμή τη σθεναρή αντίσταση που προέβαλλε ο ελληνικός στρατός στην ιταλική εαρινή επίθεση, ο Τσώρτσιλ είπε σχετικά με το θάρρος και την ανδρεία των Ελλήνων:

«Στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»

Το 1944 παρενέβη στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και τάχθηκε εναντίον του ΕΑΜ και βοήθησε να υπογραφούν οι συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, ενώ μετά την απελευθέρωση της Αθήνας υποστήριξε σταθερά τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Ήταν ο πολιτικός που στις 5 Μαρτίου 1945, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο Σιδηρούν Παραπέτασμα, αναφερόμενος στις χώρες που ανήκαν στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ενώσεως.

Από το 1951 έως το 1955 εκλέχθηκε εκ νέου στην πρωθυπουργία.

Στη συνέχεια αποσύρθηκε από το πολιτικό προσκήνιο και αφοσιώθηκε στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του.

Το 1953 βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Παραιτήθηκε από τη βουλευτική του ιδιότητα λίγο πριν από το τέλος της ζωής του, τον Ιούλιο του 1964 και θα πεθάνει έξι μήνες αργότερα στις 24 Ιανουαρίου 1965, χτυπημένος από εγκεφαλικό.