"Στα χέρια Σαμαρά και η δική του τύχη»"

11:59 24/12/2013 - Πηγή: Παραπολιτικά

Το σχόλιο της ημέρας από τον Νίκο Σίμο

Κάθε κυβέρνηση και ο επικεφαλής της πρωθυπουργός γίνονται πάντοτε αντικείμενο κριτικής, όχι μόνο από την αντιπολίτευση –για ευνόητος λόγους- αλλά και από τους πολίτες. Είναι μία πρακτική την οποία δεν θα μπορούσε να αποφύγουν η σημερινή κυβέρνηση και ο Αντώνης Σαμαράς. Βεβαίως η έκταση της κριτικής και το βάθος της προσδιορίζονται και από τα πεπραγμένα της κάθε κυβέρνησης. Από την άλλη πλευρά «άλλοθι συνείδησης» για οποιαδήποτε κυβέρνηση και τον επικεφαλής της μπορεί να

είναι το γεγονός ότι οι επικρίνοντες, τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν όσα γνωρίζει ο νοικοκύρης. Με άλλα λόγια δεν είναι δυνατόν η όποια αντιπολίτευση –πόσο μάλλον οι πολίτες- να γνωρίζουν την πραγματικότητα όπως μπορεί να την γνωρίζει ένας κυβερνήτης και, ειδικότερα, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λαμβάνεται μία απόφαση, τις πιέσεις που υπάρχουν, τις επιπτώσεις της υποχώρησης ή της αντίστασης στις πιέσεις αυτές, αλλά και ένα σωρό άλλες παραμέτρους.

Η κυβέρνηση Σαμαρά και ειδικώς ο πρωθυπουργός έχουν τύχει τελευταίως έντονης κριτικής και συχνών επικρίσεων. Ενδεχομένως οι λαϊκές κυρίως αντιδράσεις, οι οποίες απεικονίζονται κατά τον πλέον εύγλωττο τρόπο στις διαθέσεις που εκφράζει το εκλογικό σώμα στις δημοσκοπήσεις, να μην ήσαν τόσο έντονες αν δεν είχε προϋπάρξει –εννοούμε πριν από τις εκλογές του 2012- μία καθέτως αντίθετη στάση του κ. Σαμαρά στην πολιτική που ακολουθείτο, με σωστή μάλιστα ανάλυση. Όμως η αναγκαστική έστω υιοθέτηση από τη σημερινή κυβέρνηση, ανάλογης πολιτικής, την οποία κατά τα άλλα είχε κατακρίνει ως αξιωματική αντιπολίτευση ο σημερινός πρωθυπουργός, είναι λογικό να καθιστά τις αντιδράσεις πιο οξείες.

Όμως επειδή η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε οριακό σημείο, μπορεί όλοι να κατακρίνουμε για τον άλφα ή βήτα λόγο την κυβέρνηση και τον Αντώνη Σαμαρά, όμως το κοινό συμφέρον μας, ως πολιτών, είναι να επιτύχει σε αυτό που έχει αναλάβει. Διαφορετικά, οποιοδήποτε οικονομικό ή κοινωνικό «ατύχημα» θα το πληρώσουμε όλοι. Υπό μία έννοια επομένως θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι η κριτική που ασκείται έχει έναν εποικοδομητικό χαρακτήρα. Δηλαδή να ωθήσει σε μία κυβερνητική στάση τέτοια και στην εφαρμογή μιας πολιτικής που θα μπορούσε να μας βγάλει πάλι στην επιφάνεια.

Αν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός διαβλέπουν ότι η πολιτική που οι δανειστές μας τον εξαναγκάζουν να εφαρμόσει δεν μας βγάζει από κανένα αδιέξοδο αλλά, αντιθέτως μας βάζει βαθύτερα σε ένα φαύλο κύκλο, τότε θα πρέπει να υποδείξει στους δανειστές μια άλλη πολιτική, να τους πείσει για την αποτελεσματικότητά της και να αρνηθεί οποιαδήποτε άλλη λύση από αυτήν που θα έχει επιλέξει. Άλλως, την αποτυχία δεν θα την χρεωθούν οι δανειστές που είναι οι υποβολείς της πολιτικής αλλά αυτός που δέχεται να την εφαρμόσει...