Το άθλιο ευρωπαϊκό αλισιβερίσι

11:25 14/3/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

του Νίκου Σίμου

Η καταγγελία και μάλιστα από το στόμα μέλους της κυβέρνησης –του υφυπουργού Μεταφορών Μιχάλη Παπαδόπουλου, σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό - ότι η τρόϊκα εξυπηρετεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμφέροντα ιδιωτών, είναι πολύ σοβαρή για να μη ληφθεί υπ’ όψιν. Βεβαίως το βάρος της αποδείξεως των όσων λέει το έχει ο καταγγέλων. Όμως σε ποιανού το μυαλό δεν περνάει ότι αυτά που είπε ο υφυπουργός μπορεί να έχουν δόση αλήθειας, από τη στιγμή που εξ όσων τουλάχιστον βλέπουν το φως της

δημοσιότητας, οι εκπρόσωποι των δανειστών βρίσκουν κάθε φορά προφάσεις ή αναδεικνύουν ζητήματα άσχετα με την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών.
Αυτό δε αποδεικνύεται από την έγερση θεμάτων που αναφέρονται κυρίως στον τομέρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που δεν έχει σχέση με τα δημοσιονομικά της χώρας, παρά μόνο στο μέτρο που η δραστηριότητά του συνδέεται με τις φορολογικές της υποχρεώσεις. Όμως τα όσα υποστηρίζονται κατά καιρούς από την τρόϊκα και τα οποία προσπαθεί να επιβάλει, δεν σχετίζονται με την περίφημη ανταγωνιστικότητα, αφού όπως και με άλλη ευκαιρία έχουμε επισημάνει, ανταγωνιστικό είναι ένα προϊόν ή μία υπηρεσία και σε συνάρτηση προς το νόμισμα στο οποίο διατίθεται. Το ευρώ δεν είναι αναταγωνιστικό και όχι το ελληνικό προϊόν.
Το ποια σχέση μπορεί να έχει το γάλα ημέρας ή των πολλών ημερών με την ανταγωνιστικότητα και το δημόσιο χρέος ή η κατάργηση της ενιαίας τιμής στα βιβλία είναι κάτι που η τρόίκα μόνο γνωρίζει. Απλώς με κάτι τέτοιες εμπνεύσεις πολλοί είναι αυτοί που θα ακούσουν θετικά τα όσα είπε ο Έλληνας υφυπουργός για «μαγαζάκι» της τρόϊκας που θέλει να εξυπηρετήσει κάθε ιδιώτη πικραμένο. Και μάλιστα σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Για τους γνωρίζοντες το πως λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομμισιόν και διάφορα όργανά τους, δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία» η καταγγελία. Η πολιτική διαμορφώνεται στους διαδρόμους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου, όπου σε ένα καθεστώς ανοικτής συναλλαγής, η κάθε χώρα ανταλλάσσει μία ψήφο της με την ικανοποίηση κάποιου δικού της συμφέροντος που μπορεί ακόμη να μην είναι δημόσιο αλλά μίας επιχειρηματικής τάξης που λειτουργεί στη χώρα αυτή. Υπό την έννοια αυτή μάλλον λογικό ακούγεται η τρόϊκα να μην έχει αναλάβει μόνο την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων των ελληνικών δεσμεύσεων, αλλά και την προώθηση ιδιωτικών συμφερόντων σε συγκεκριμένους τομείς που ενδιαφέρουν άλλες χώρες της Ευρώπης. Θα σας φαινόταν παράξενο λ.χ. αν θα ήθελαν άλλα κράτη-μέλη να εξαφανίσουν πλήρως την ελληνική αγροτική οικονομία, προκειμένου να ευνοηθούν οι δικές τους;;