Το κριτήριο της σταθερότητας...

12:49 14/10/2013 - Πηγή: Παραπολιτικά

Οι εξελίξεις σε σχέση µε τη Χρυσή Αυγή, τα µονοθεµατικά δελτία ειδήσεων, το κλίµα έντασης που συντηρείται στο πολιτικό προσκήνιο θολώνουν την εικόνα συγκρότησης και συνεννόησης που πρέπει να υπάρξει τους επόµενους µήνες. Στην παρούσα φάση, η Ελλάδα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην κρίσιµη πολιτική διαπραγµάτευση που έχει µπροστά της, µε ορίζοντα την επόµενη άνοιξη, για τον διακανονισµό του χρέους της, µε την Ευρώπη κατά κύριο

λόγο και όχι το ∆ΝΤ, που ούτως ή άλλως προτείνει και πιέζει για «κούρεµα».

Ο στόχος δεν µπορεί να είναι άλλος από την ύπαρξη σταθερότητας, θεσµικής επάρκειας και εθνικής συνεννόησης µεταξύ των µνηµονιακών δυνάµεων που κυβερνούν και των αντιµνηµονιακών, που αισθάνονται δικαιωµένες ως προς την, καταλογισµένη πλέον και από τους τεχνοκράτες, λανθασµένη συνταγή της τρόικας, αλλά και τη συνολική αποδοχή, ακόµη και στο επίπεδο του υπουργού Οικονοµικών, κ. Γ. Στουρνάρα, ότι δεν µπορούν να υιοθετηθούν περαιτέρω µέτρα δηµοσιονοµικής πειθαρχίας στην Ελλάδα.

Αν το πολιτικό σύστηµα της Μεταπολίτευσης ήταν στην ακµή του, θα βρισκόµασταν ήδη σε διαδικασία σύγκλησης πολιτικών αρχηγών -σε συντονισµό του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας- διαρκείας για το εθνικό ζήτηµα. Κάτι αντίστοιχο µε αυτό που συµβαίνει στην Κύπρο, σε κοµβικά χρονικά ορόσηµα της επίλυσης του ζητήµατος κατοχής στο βόρειο τµήµα του νησιού από τις τουρκικές δυνάµεις.

Στην παρούσα όµως φάση βρισκόµαστε πολύ µακριά από κάτι τέτοιο. Το δίπολο των κοµµάτων εξουσίας, Ν.∆. και ΠΑΣΟΚ, είναι πλήρως αποδυναµωµένο, µε το ΠΑΣΟΚ να έχει καταρρεύσει και τη Ν.∆. να βρίσκεται σε τροχιά βαθύτατης και δοµικής κρίσης συγκρότησης.

Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να παίξει ουσιωδώς τον ρόλο της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, αφού προσβλέπει στο πέρασµα του καιρού και στο τέλος της εποχής των µνηµονίων για να βρεθεί στην εξουσία, αξιοποιώντας το µεσοδιάστηµα για να συγκροτηθεί σε κόµµα εξουσίας, χωρίς να έχει διατυπώσει καµία εθνική στρατηγική για την επόµενη περίοδο στην Ελλάδα.

Η ∆ΗΜ.ΑΡ. δεν έχει ουσιώδη ρόλο, αφού µάλλον πρέπει να λογίζεται ως αριστερή «θυγατρική» του ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες βρίσκονται σε διαδικασία αυτο-απόσυρσης. Η Χρυσή Αυγή, τέλος, στην Ακροδεξιά, αντιµέτωπη πλέον µε τη ∆ικαιοσύνη ως εγκληµατική οργάνωση, δεν µπορεί να παίξει ούτε τον ρόλο του «ταραχοποιού».

Ο θεσµός του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, παράλληλα, είναι σε δοκιµασία, χωρίς να φαίνεται δυνατόν να διατηρήσει σε συνοχή το εθνικό σύστηµα διακυβέρνησης, µετά την αποδοχή το 2010 της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και στη συνέχεια µέσω Μνηµονίων της σώρευσης σε ερείπια του βιοτικού επιπέδου, του συστήµατος διοίκησης της χώρας, της κρατικής δυνατότητας να εξυπηρετεί το δηµόσιο συµφέρον, της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς. Πολλοί µιλούν για Ελληνική Βαϊµάρη, ανοίγοντας «παράθυρο» βίαιης µετεξέλιξης του πολιτεύµατος.

Οι περισσότεροι όµως, όπως οι τροϊκανοί, οι Ευρωπαίοι, ειδικά οι Βερολινέζοι, αλλά και κάποια από τα επιτελεία διεθνών τραπεζών, όπως για παράδειγµα η J.P. Morgan, ακόµη και στις επίσηµες εκθέσεις τους προτείνουν το τέλος της ∆ηµοκρατίας, ενώ χαρακτηρίζουν τις εκλογές και την προσφυγή στη λαϊκή ετυµηγορία συστηµικό ρίσκο, την ακυβερνησία µέγιστο κίνδυνο και τις κυβερνήσεις συνασπισµού Ν.∆.-ΠΑΣΟΚ, ψευδεπίγραφου «µεγάλου συνασπισµού» δηλαδή µε όποιον άλλον αθροιστικά στις έδρες του Κοινοβουλίου, ως µόνη αποδεκτή λύση διακυβέρνησης.

Αποµένει το Κυβερνείο του Μαξίµου, το πρωθυπουργικό γραφείο µε το επιτελείο και τους συµβούλους του. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ και το σύστηµα διακυβέρνησης, οργανωµένο διαφορετικά από το ίδιο το ισχύον Σύνταγµα, δεν µπορεί να λειτουργήσει µε τέτοιο τρόπο. Ο Αντ. Σαµαράς µετά και τις επαφές που είχε σε ΗΠΑ και Ισραήλ γνωρίζει, έχει όλες τις πληροφορίες και τα δεδοµένα, για τον τρόπο που η Ελλάδα µπορεί να πορευθεί στην έξοδο από τα µνηµόνια. Τα «οµόλογα σωτηρίας» διάρκειας 50 ετών µε επιτόκιο 1% θα µεταφέρουν χρέος και την πίεση στο µέλλον, τα διεθνή funds έχουν αρχίσει να αγοράζουν τράπεζες και να επιστρέφουν στο Χρηµατιστήριο της Αθήνας, η φορολόγηση κατά 25% των «πλούσιων» Ελλήνων φοροφυγάδων του εξωτερικού µε διεθνή συνεργασία και όχι µε λίστες τύπου Λαγκάρντ θα δώσει ρευστότητα, ίσως και κάποιος φόρος στις καταθέσεις εσωτερικού, της τάξης του 8%, να κλείσει τις «µαύρες τρύπες», ενώ το αναπτυξιακό πλάνο µε τους 10 άξονες, αφού είναι σοβαρό, «ανοίγει» το παιχνίδι της ανασυγκρότησης. Μετά την αποχώρηση της τρόικας, η µείωση του φόρου κεφαλαίου στο 15%, το «γκρέµισµα» του ΦΠΑ στο 5-7%, η επανακωδικοποίηση των νόµων, η δοµική αποκέντρωση του πληθυσµού και οι ξένες επενδύσεις θα αποτελέσουν το «κατώφλι» µιας νέας εποχής.

Ο πρωθυπουργός µιλά για το 2019, αλλά ο χρονικός ορίζοντας βρίσκεται πολύ πιο κοντά, στο 2014-2015. Το κριτήριο της σταθερότητας θα πρέπει τώρα να διασφαλισθεί. Είτε µε διαδικασία εθνικής συνεννόησης τουλάχιστον µέχρι τον Μάιο, είτε µε εκλογές τον Νοέµβριο. Ολα τα άλλα αποτελούν µικροπολιτικό ρίσκο, άρα παραλογισµό…