"Το πάρτι στον χώρο της Υγείας τελείωσε"

12:01 24/2/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

«Από πού βγαίνει το Ζέττα;», τη ρωτώ με την περιέργεια που έχουν συνήθως οι άνθρωποι του γραπτού λόγου για τα υποκοριστικά. «Από το Ζωή», απαντά. «Και γιατί με δύο “τ” και όχι ένα;» επανέρχομαι. «Δεν υπάρχει προφανής λόγος», αποσυμπιέζει με αγγλοσαξονικό τρόπο την ανάκριση. Τη ρωτώ για το θέμα που τις τελευταίες εβδομάδες την έχει φέρει στο επίκεντρο της επικαιρότητας, αυτό της κακοδιαχειρίσεως στον Οργανισμό Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) και της απομάκρυνσης της διευθύντριάς του. «Δεν ήταν μια μάχη κυριών, όπως θέλησαν ορισμένοι να το παρουσιάσουν, αλλά νοοτροπιών, μια μάχη ανάμεσα

στη συνετή διαχείριση και την προχειρότητα, για να το πω κομψά. Το πάρτι που γινόταν τόσα χρόνια στον τομέα της Υγείας τελειώνει. Ουδείς πλέον χρηματοδοτείται χωρίς να το δικαιούται. Τα κλεμμένα θα αναζητηθούν, ακόμη κι αν χρειάζεται να ψάξουμε τα περιουσιακά στοιχεία όσων φέρουν ευθύνη», σχολιάζει, την ώρα που παραγγέλνει μια σαλάτα. «Εχω αμέσως μετά ομιλία στο Ζάππειο και το βράδυ Βουλή», εξηγεί τη λιτή της προτίμηση. Ουδείς λόγος βεβαίως για κρασί ή επιδόρπιο. Οι υποχρεώσεις της νέας θέσεως ευθύνης που της εμπιστεύθηκε ο πρωθυπουργός τον Ιούνιο του 2013 δεν της επιτρέπουν παρεκτροπές, έστω και γαστρονομικές.

«Τα κλεμμένα θα αναζητηθούν, ακόμη κι αν χρειάζεται να ψάξουμε τα περιουσιακά στοιχεία όσων φέρουν ευθύνη», τονίζει η υφυπουργός Υγείας

Για ένα μέρος της κοινής γνώμης αποτέλεσε κορυφαία έκπληξη η εμπιστοσύνη που επέδειξε ο Αντώνης Σαμαράς σε μία βουλευτή που μόλις είχε πάρει τη θέση του αποθανόντος συναδέλφου της, Αθανάσιου Νάκου. Ομως οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, που την παρακολουθούν από τα φοιτητικά της χρόνια, δεν λησμονούν ότι η κόρη του βουλευτή Γρεβενών της Νέας Δημοκρατίας, Μιχάλη Μακρή, έχει συνεπή και αδιάλειπτη παρουσία εδώ και τριάντα χρόνια στα κοινά. Επίσης, υπενθυμίζουν ότι οι ψηφοφόροι του Νομού Μαγνησίας την εξέλεξαν δις (το 2000 και το 2004) για να τους εκπροσωπήσει στη Βουλή. Στον αντίποδα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρονται στον συγκρουσιακό της χαρακτήρα και την αυστηρή, δασκαλίστικη αντιμετώπιση των αντιπάλων της. Είτε πάντως συγκαταλέγεται κανείς στους υποστηρικτές της είτε στους επικριτές της, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την πυγμή με την οποία αντιμετώπισε ένα δύσοσμο και δύσκολο, λόγω πολιτικών ισορροπιών, σκάνδαλο.

Η ίδια δεν κρύβει την αγάπη της για την πολιτική, δίνοντας την εξής καλοζυγισμένη απάντηση στην ερώτηση εάν θα είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές: «Ναι, θα θέσω ξανά υποψηφιότητα. Θα μπορούσα να περιοριστώ στο επιχείρημα ότι θεωρώ πως μπορώ να είμαι χρήσιμη, αλλά δεν θέλω να κρύψω και μια άλλη διάσταση. Πρόκειται για μια δραστηριότητα που μου αρέσει». Για την κακή γνώμη που έχουν οι Ελληνες πολίτες για τους πολιτικούς είναι σαφής: «Για το ποιος φταίει που φτάσαμε έως εδώ, καταρχάς φταίμε εμείς, οι πολιτικοί. Περιορίζω την ευθύνη του κόσμου μόνο στο ότι ανεχόταν ό,τι συνέβαινε. Οσοι από τους ψηφοφόρους είχαν πλήρη συνείδηση της κακής πολιτικής επιλογής δεν δικαιούνται να αγανακτούν. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία των πολιτών, που δεν είχε θέση κάτω από τον ήλιο, δεν είναι συνένοχη. Εχουν λοιπόν δίκαιο που μας γύρισαν την πλάτη και που είναι θυμωμένοι μαζί μας. Από την άλλη, θεωρώ αδικαιολόγητο τον θυμό ορισμένων επαγγελματικών τάξεων, όπως οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, οι οποίοι αντιδρούν κάθε φορά που ξεβολεύονται».

Η συνομιλητής μου θεωρεί ότι εάν οι πολιτικοί κάνουν σωστά τη δουλειά τους, και πιστεύει ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στην παρούσα κυβέρνηση, ο κόσμος θα τους το αναγνωρίσει. Οσον αφορά τους εταίρους-δανειστές μας, είναι βέβαιη ότι υπήρξαν λίγο άδικοι μαζί μας, χωρίς να παραβλέπει και τη δική μας ανετοιμότητα. «Σήμερα η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική από το 2009. Η Ευρώπη είναι πιο διαλλακτική απέναντί μας κι εμείς αναμφίβολα πιο προετοιμασμένοι και πιο επαρκείς για διαπραγμάτευση». Σχετικώς με τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί διαγραφής ή κουρέματος του χρέους, είναι κατηγορηματική. «Δεν με ενοχλεί η πολυφωνία στα κόμματα, είναι μια κορυφαία δημοκρατική κατάσταση. Εκείνο που με φοβίζει όμως είναι η απουσία κεντρικής πολιτικής γραμμής και η διαφοροποίηση αναλόγως με το ακροατήριο. Γενικώς είμαι πεπεισμένη ότι οποιαδήποτε λαϊκιστική προσέγγιση των θεμάτων δεν θα τύχει της αποδοχής του κόσμου».

Ενα τηλεφώνημα διακόπτει τη συνομιλία μας. «Με συγχωρείτε, είναι από το υπουργείο», σηκώνεται από το τραπέζι. Λίγα λεπτά αργότερα επανέρχεται για να μας αποχαιρετήσει. «Αύριο πετάω για την Κεφαλλονιά. Πρέπει να υπάρχει συνέχεια στη φροντίδα», είναι τα τελευταία της λόγια.