Τρόϊκα και κυβέρνηση: Ο καθείς το βιολί του

13:04 18/3/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

του Νίκου Σίμου

Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν διατυπώσει την άποψη ότι η Οικονομία δεν είναι επιστήμη δεδομένου ότι δεν έχει σταθερές. Πολύ περισσότερο αν η πορεία της επηρεάζεται και από την ψυχολογία των μαζών που συνήθως είναι ανεξέλεγκτες.
Ίσως σ’ αυτήν ακριβώς τη σχετικότητα που διακρίνει την Οικονομία να οφείλεται και η δυνατότητα της ερμηνείας, κατά πως συμφέρει τον καθένα, ορισμένων μεγεθών. Το βιώνουμε τελευταίως με το πως ερμηνεύει η Ελλάδα

το πρωτογενές πλεόνασμα και πως οι δανειστές μας.
Τελικώς η Οικονομία -στην οποία έχει κάνει λαμπρή καρριέρα η δημιουργική λογιστική, ώστε στα καθ’ ημάς ο ένας να κατηγορεί τον άλλο- θυμίζει τα παράδοξα και του Ζήνωνα του Ελεάτη αλλά και του Επιμενίδη του Κρητός. Όπου ο πρώτος υποστήριζε με μία παράδοξη βεβαίως επιχειρηματολογία ότι, έστω και αν διανύεις μία απόσταση, ουσιαστικώς μένεις στο ίδιο σημείο, διότι είναι αδύνατο να κάνεις επ’ άπειρο την απόσταση που προηγείται εκείνης που ήδη έχεις διανύσει! Ο δε Επιμενίδης που καταγόταν από την Κρήτη είχε πει το παράδοξο ότι όλοι οι Κρήτες είναι ψεύτες. Ο ίδιος όμως ήταν Κρητικός, επομένως πρέπει να θεωρούμε ότι έλεγε ψέμματα ότι οι Κρήτες είναι ψεύτες, επομένως λένε την αλήθεια!
Με άλλα λόγια μπορούμε να πούμε ότι και στην Οικονομία εν πολλοίς έχουμε τη δυνατότητα να λέμε διάφορα παράδοξα ώστε να ερμηνεύουμε κατά το δοκούν την πορεία της, αναλόγως πως μας συμφέρει το μέγεθος που θέλουμε να παρουσιάσουμε. Βεβαίως στο τέλος η αλήθεια είναι μία και μάλιστα μπακάλικη. Το τι σου μένει στο Ταμείο. Έτσι είτε βγάζουμε πρωτογενές πλεόνασμα με μία άλφα ερμηνεία είτε το αμφισβητούν οι τροϊκανοί με μία άλλη, στο τέλος ... θα ξυρισθεί ο γαμπρός.
Άλλωστε δεν έχουμε μόνο εμείς το προνόμιο των παραδοξοτήτων στις ερμηνείες των οικονομικών δεδομένων και των εξελίξεών τους. Στην ευρισκόμενη στην ίδια μοίρα με μας Πορτογαλία τα κόμματα δεν μπορούν να συμφωνήσουν πως θα βγούν από τα Μνημόνια. Στο μόνο που όλοι συμφωνούν είναι ότι η συνεχής λιτότητα καταστρέφει τις Οικονομίες και σ’ αυτό δεν υπάρχει κανένα παράδοξο. Διότι μπορεί να ισχύει η παλαιά διαφήμιση των δεκαετιών του 50 και του 60 ότι «η φθήνεια τρώει τον παρά, το ξέρει και η νοικοκυρά», πλην όμως ακόμη και σ’ εκείνες τις περιόδους υπήρχε παράς για να τον φάει το φθηνό πράγμα. Σήμερα υπάρχει;