Ξύλο μετά... μουσικής

10:55 17/6/2014 - Πηγή: Παραπολιτικά

του Νίκου Σίμου

Ώρες ώρες έχει κανείς την αίσθηση ότι τον δουλεύουν ψιλό γαζί! Όπως λ.χ. η εκδήλωση του Γερμανικού υπουργείου των Οικονομικών με τίτλο «Ο ήχος της Ελλάδας», προς τιμήν του κ. Στουρνάρα, τον οποίον είχε καλέσει επισήμως ο κ. Σόϊμπλε.

Στόχος, λέει, της εκδήλωσης, ήταν να αναδειχθεί μία άλλη εικόνα της χώρας μας στην Γερμανία, λες και οι Γερμανοί δεν την ξέρουν.

Με δεδομένη την πολιτική της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας με την οποία έχει γονατίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη το

Βερολίνο, η γερμανική πρωτοβουλία θα μπορούσε να παρομοιασθεί με «ξύλο μετά μουσικής».

Το αν συζήτησαν και την ελάφρυνση του χρέους οι κκ Στουρνάρας και Σόϊμπλε, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα λίγο ενδιαφέρει, διότι περίπου μπορούμε να προβλέψιυμε το αποτέλεσμα. Ο «τσάρος» της Οικονομίας των κυβερνήσεων Σημίτη, ο κ. Χριστοδουλάκης σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής αποκάλυψε ότι σύμφωνα με την Έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος το όφελος από το κούρεμα ήταν μόνο 51,5 δισεκατομμύρια ευρώ και όχι 130 δισ ευρώ και έπεσε στις πλάτες των Ελλήνων ομολογιούχων και των Ταμείων, όπως είναι γνωστό! Έθεσε δε τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες πρέπει να γίνει η μείωση του χρέους, αλλά χωρίς νέα μνημόνια. Άραγε –για να δούμε μία από τις προτάσεις Χριστοδουλάκη- θα αποδεχθεί το Βερολίνο λ.χ. μία άμεση διαγραφή χρέους 80 δισεκατομμυρίων ευρώ με συμψηφισμό από τους Γερμανούς των οφειλομένων του Κατοχικού δανείου;;

Να θυμίσουμε ότι ο Γερμανός καθηγητής της Ιστορίας της Οικονομίας Άλμπρεχτ Ριτς έχει κάνει λόγο στο Σπήγκελ, εδω και μία διετία, για τις χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια προτείνοντας ότι το λογικότερο θα ήταν να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους της Ελλάδας. «Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή».

Ο κ. Σόϊμπλε δεν προτιμάει βεβαίως τη λύση του συμπατριώτη του –πολύ περισσότερο του κ. Χριστοδουλάκη- αλλά τις μουσικές γνώσεις του πρώην υπουργού της Οικονομίας μας, σφυρίζοντας αδιάφορα στους ρυθμούς της... Σαβίνας Γιαννάτου!