Η κορυφαία ταινία στο Netflix αυτή τη στιγμή

01:31 13/10/2024 - Πηγή: InStyle

Η ταινία “The Platform 2” είναι αυτή τη στιγμή η πιο δημοφιλής στο Netflix, σύμφωνα με το δημόσιο σύστημα κατάταξης της πλατφόρμας. Η ισπανική ταινία τρόμου επιστημονικής φαντασίας είναι το prequel της ταινίας “The Platfororm (“El hoyo”) του 2019, η οποία ακολουθεί κρατούμενους που ζουν σε έναν ψηλό πύργο με ένα κελί ανά επίπεδο. Οι ένοικοι αυτού του «Κάθετου Κέντρου Αυτοδιαχείρισης» μπορούν να τρώνε μόνο από μια πλατφόρμα που κατεβαίνει από την κορυφή μέχρι τον πάτο και κάνει δίλεπτες στάσεις σε κάθε επίπεδο.

Χωρίς να αναφερθούμε

τόσο πολύ στον προκάτοχό του -μια παραβολή τρόμου επιστημονικής φαντασίας που έγινε επιτυχία στο Netflix πριν από μερικά χρόνια- οι χαρακτήρες συζητούν φιλοσοφίες δικαίου και οικονομίας μέσα σε 10 λεπτά. Μέχρι το 40λεπτο, ένας σημαντικός χαρακτήρας έχει ήδη αυτοπυρποληθεί. Είναι εντυπωσιακά γρήγορος ρυθμός για μια ταινία που διαδραματίζεται σε μια σειρά από λιτά δωμάτια που αποτελούν μια τεράστια κάθετη φυλακή.

Credit: Netflix

Η λειτουργία αυτής της φυλακής περιγράφηκε λεπτομερώς στην πρώτη ταινία και είναι αρκετά εύκολο να κατανοήσει κανείς αυτή τη φορά, ακόμη και χωρίς πολλές εκθέσεις για αρχάριους: οι κρατούμενοι, οι οποίοι μπορούν να επιλέξουν να μπουν στη δομή που ονομάζεται Pit για τιμωρία ή για άλλου είδους ανταλλαγή, λαμβάνουν τυχαία ένα διαφορετικό επίπεδο κάθε μήνα, συνήθως από κοινού με έναν άλλο κρατούμενο. Μια φορά την ημέρα, μια κινητή πλατφόρμα κατεβαίνει από την κορυφή (επίπεδο 0) προς τον πάτο (κάπου στα 300, πιστεύεται), γεμάτη με μια λαχταριστή ποικιλία φαγητών, παραμένοντας για λίγα λεπτά σε κάθε όροφο. (Κάθε κρατούμενος επιλέγει ένα αγαπημένο αντικείμενο που θα συμπεριληφθεί.)

Credit: Netflix

Οι κρατούμενοι στην κορυφή μπορούν, αν το επιλέξουν, να επωφεληθούν εγωιστικά από ό,τι θέλουν μέσα στο χρονικό όριο. Αν (όταν) το κάνουν, η απληστία γεννά περισσότερη απληστία, αφήνοντας αναπόφευκτα ελάχιστα έως τίποτα για τις φτωχές, απελπισμένες ψυχές στον πάτο. Φυσικά, η τύχη όλων μπορεί να αλλάξει σε μηνιαία βάση- κάποιος που βρίσκεται στην κορυφή μπορεί εύκολα να μετακινηθεί προς τα κάτω και το αντίστροφο. Αυτές οι συνεχείς αλλαγές, που θα έπρεπε να εμπνέουν ενσυναίσθηση- ως επί το πλείστον, εμπνέουν πανικό και πιο πρακτικά σκεπτόμενο εγωισμό. Με άλλα λόγια: φάτε τώρα, γιατί ποιος ξέρει πού θα βρίσκεστε τον επόμενο μήνα.

Στον δεύτερο κύκλο, οι κρατούμενοι έχουν οργανωθεί, θέτοντας τους δικούς τους ανεπίσημους αλλά αυστηρούς κανόνες: κάθε κρατούμενος πρέπει να τρώει μόνο το φαγητό που έχει ζητήσει συγκεκριμένα, και τίποτε άλλο, εκτός αν κάποιος άλλος συμφωνήσει σε ανταλλαγή. Αν όλοι τηρούν αυτό το κανόνα, θεωρητικά κανείς δεν θα πεινάσει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να φάει κάποιος την πίτσα κάποιου άλλου, σε στυλ κακού συγκάτοικου, για να διαταραχθεί η ισορροπία. Αυτή ακριβώς την κατάσταση αντιμετωπίζει ο Zamiatin (Hovik Keuchkerian) την πρώτη του μέρα στο Pit. Ένας βλοσυρός άντρας που κυκλοφορεί χωρίς πουκάμισο και ξυρίζει κάθε σημείο του σώματός του που μπορεί να φτάσει, παρουσιάζοντας έναν σκληρό βουλγαροκτόνο, ο Zamiatin απαιτεί γρήγορη δικαιοσύνη.

Credit: Netflix

Η συγκάτοικός του, Perempuan (Milena Smit), εν τω μεταξύ, προτρέπει σε προσοχή. Παραδόξως, τον καταφέρνει και γίνονται γνήσιοι φίλοι, ακόμη και όταν άλλες συγκρούσεις διαπερνούν τα διάφορα επίπεδα. Σύντομα το ζευγάρι βρίσκεται μπλεγμένο σε μια σύγκρουση μεταξύ ενός αυτοπροσδιοριζόμενου «χρισμένου» που επιμένει στη φονταμενταλιστική εφαρμογή των κανόνων (υπαγορεύοντας, για παράδειγμα, ότι αν ένας κρατούμενος πεθάνει, το φαγητό του πρέπει να πεταχτεί, όχι να ξαναμοιραστεί) και εκείνων που αγωνίζονται για μεγαλύτερη «ελευθερία» (παρά το γεγονός ότι κανένας τους δεν είναι πραγματικά ελεύθερος).

Η θέση τους μέσα σε αυτή τη σύγκρουση αλλάζει τόσο γρήγορα που η ταινία μπορεί να προκαλέσει σπασμούς. Ακόμα και η κεντρική μεταφορά της ταινίας αλλάζει διαρκώς- κατά καιρούς, στοχεύει, μεταξύ άλλων, στην αμφισβητήσιμη οικονομία του καπιταλισμού, στην αμφισβητήσιμη δυνατότητα πραγματικής κοινωνικής ή οικονομικής ισότητας, στο πάθος των πιστών της θρησκείας και στην άσχημη βία που μπορεί να είναι εγγενής στην ανθρώπινη φύση. Ο επιστρεφόμενος σκηνοθέτης Galder Gaztelu-Urrutia θίγει όλα αυτά τα αξιόλογα θέματα σε μια χαοτική, αιματηρή συμπλοκή.