Ο Mιχάλης Σαράντης συγκινείται ακόμη από τη δουλειά του και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται

23:05 17/1/2020 - Πηγή: InStyle

1/6 Zara τζάκετ,zara.com. Guessζιβάγκο, Shop &Trade. YiorgosEleftheriadesπαντελόνι,YiorgosEleftheriadesBoutique. 2/6 Guess ζιβάγκο,Shop &Trade. 3/6 YiorgosEleftheriadesπουκάμισοκαι παντελόνι,YiorgosEleftheriadesBoutique. Zaraπαπούτσια,zara.com.Γυαλιά απόπροσωπικήσυλλογή. 4/6 Tommy Hilfigerκαζάκα, ζιβάγκοκαι παντελόνι,Tommy HilfigerStores. Pumasneakers, PumaBoutique. 5/6 Religion

παλτό,Shop &Trade.H&M πουκάμισο,hm.com. TommyHilfiger ζιβάγκο,Tommy HilfigerStores.Grooming:ΚωνσταντίναΜιχοπάνου.ΒοηθόςΦωτογράφου:ΧρύσαΚαρακώστα.Βοηθός Styling:Ελεάνα Ραβάνη.Ευχαριστούμε τοξενοδοχείο LifeGallery για τηφιλοξενία(Λεωφ. Θησέως103, Εκάλη, τηλ.211-1067400). 6/6 YiorgosEleftheriadesπουκάμισο καιπαντελόνι,YiorgosEleftheriadesBoutique.

Όταν μιλάς με τον ταλαντούχο ηθοποιό είναι σαν να κάνεις φιλοσοφική συζήτηση με έναν φίλο σου που γνωρίζεις καλά (μιλούσαμε για πρώτη φορά), τον καταλαβαίνεις απόλυτα και σε καταλαβαίνει κι αυτός. Ο Μιχάλης δεν κάνει μονόλογο, ούτε στη θεατρική παράσταση του Αίαντα, στην οποία παίζει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Βεάκη, ούτε και στη συνέντευξή μας, κατά την οποία με προσκάλεσε σε έναν ενδιαφέροντα διάλογο. Παρακάτω ο Μιχάλης μιλάει για θέατρο, για ρόλους και ταυτότητες και πολλά άλλα. Μπορεί να τον έχουμε συνηθίσει στη θεατρική σκηνή, αλλά μου λέει ότι λατρεύει και το σινεμά και θα ήθελε να κάνει πιο πολύ. Σε λίγο καιρό θα μπορούμε να τον απολαύσουμε στην ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή Απόστρατος, η οποία κέρδισε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, και σε εκείνη του Δημήτρη Μπαβέλλα, Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ. Προς το παρόν απολαύστε τον σε αυτές τις οκτώ σελίδες.

Πριν από λίγο καιρό έκανες ένα σεμινάριο υποκριτικής στον Ίασμο. Πώς αισθάνεσαι στον ρόλο ενός δασκάλου;

Είναι η δεύτερη φορά που κάνω κάτι τέτοιο. Κάποια στιγμή θα ήθελα να διδάξω, οπότε ξεκινάω από τώρα δειλά δειλά με σεμινάρια και ποιος ξέρει στο μέλλον. Από την άλλη, δεν αισθάνομαι δάσκαλος (καθόλου!) – δεν το προσεγγίζω έτσι. Θα έλεγα πως έχω μάλλον την ανάγκη να έρθω σε επαφή με πιο νέο κόσμο για να δω πώς σκέφτεται τώρα αυτή η γενιά και πώς μπορώ κι εγώ να βοηθήσω στο να ξεκλειδώσει. Για μένα αυτό είναι το θέμα όταν εκπαιδεύεσαι, να έρθεις σε επαφή με τον καλύτερο εαυτό σου, με την έννοια να νιώσεις ζεστά μ’ εσένα.

Υποδύεσαι τον Αίαντα, σε μια παράσταση στην οποία ερμηνεύεις αποκλειστικά όλους τους ρόλους. Πώς προέκυψε αυτή η ιδιαίτερη προσέγγιση;

Αρχικά, είμαστε δύο άνθρωποι επί σκηνής. Δεν είχα καμία ανάγκη να κάνω ένα ολόκληρο έργο μόνος μου. Δεν έχω τέτοια απωθημένα. Είχα όμως μια ιδέα, η οποία προέκυψε μόλις είδα τον καλό μου φίλο και ζωγράφο Απόστολο Χαντζαρά να ζωγραφίζει με τύπωμα. Φαντάσου έναν άνθρωπο να ζωγραφίζει σε γυάλινο τραπέζι μεγάλες, μαύρες γραμμές και να πατάει πάνω σε αυτό ένα χαρτί τυπώνοντάς το ακαριαία. Αυτό ο Απόστολος το κάνει πάρα πολύ καλά και γρήγορα γιατί το κάνει είκοσι χρόνια. Οπότε κάποια στιγμή κι ενώ του μιλούσα για τον Αίαντα και του εξηγούσα πώς περίπου είναι, τον είδα να μου τυπώνει γρήγορα τη μορφή του κι έπαθα σοκ. Συγκινήθηκα πολύ από την ομορφιά που αντίκρισα στο αποτέλεσμα αλλά και στη διαδικασία. Και σκέφτηκα ότι αυτό που εγώ ζω τώρα θα ήθελα να το ζήσουν κι άλλοι. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Σκεφτόμασταν για δύο-τρία χρόνια πώς μπορούμε αυτό να το κάνουμε παράσταση και τότε απευθυνθήκαμε στον Γιώργο Νανούρη. Του είπα τι ονειρευόμαστε να κάνουμε και έκτοτε ο Γιώργος έγινε ο τρίτος στην παρέα. Γίναμε όλοι ένα και φτιάξαμε αυτή τη συναφήγηση. Δηλαδή παίζω όντως και τους εννέα ρόλους, αλλά δίπλα μου υπάρχει πάντα ένας ακόμη άνθρωπος που αφηγείται μαζί μου όλο το έργο. Είναι πολύ όμορφο. Και χαιρόμαστε γιατί αυτό γεννήθηκε από τη βαθιά μας επιθυμία να κάνουμε κάτι από ειλικρινή αγάπη, ως φίλοι.

Πόσο εύκολο είναι να μπαίνεις και να βγαίνεις με μια ανάσα σε τόσους ρόλους; Τι σημαίνει «δεν έχω μπει στον ρόλο»;

Όλα έχουν να κάνουν με το πόσο προπονείται και εξασκείται ένας ηθοποιός για κάτι –ή ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος στη δουλειά που κάνει– ούτως ώστε να φέρνει και την ψυχή και το σώμα του σε αυτό το κάτι. Αυτό σημαίνει δεν έχω μπει στον ρόλο. Σημαίνει δεν είμαι συγκεντρωμένος, προετοιμασμένος ή δεν είμαι διαθέσιμος. Δεν είναι τόσο απλό να κάνεις εννέα ρόλους, όπως δεν είναι εύκολο να είσαι γενικά επάνω στη σκηνή. Είναι δύσκολο, αλλά αν κάνεις πρόβα και προπονηθείς γι’ αυτό δεν είναι ακατόρθωτο.

Ο Γιώργος Νανούρης σκηνοθετεί για πρώτη φορά αρχαίο δράμα. Αυτό σου δημιούργησε αμφιβολίες στην αρχή για το αποτέλεσμα;

Υπάρχει μια παρεξήγηση για το αρχαίο δράμα και μια σοβαροφάνεια. Εμείς στην παράσταση αυτή δεν το προσεγγίζουμε έτσι. Παίζουμε ταπεινά μια ιστορία που είναι συγκλονιστική. […] Δεν θέλω να με θεωρήσεις ειδήμων στο θέμα – είμαι παιδί του καιρού μου που απλώς διάβασα μια ιστορία, με συγκίνησε βαθιά και είπα «Μάγκες, θέλω να σας την πω». Τόσο απλό αυτό που κάνουμε στον Αίαντα. Αυτό που έκανε ο Γιώργος και που είχαμε ανάγκη και εμείς είναι να εστιάσει στην ανθρώπινη πλευρά της ιστορίας. Νομίζουμε ότι οι ήρωες αυτοί είναι μυθολογικά όντα και ξεχνάμε ότι έχουν κάτι κοινό και ανθρώπινο με εμάς, το οποίο ο συγγραφέας έχει αμβλύνει. Ό,τι κάνει ο Γιώργος το κάνει με απίστευτο μεράκι και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του. Είναι ένας φανταστικός ψείρας. Μπορεί να σου κάνει ένα πράγμα πολύ απλό και μικρό να φαίνεται απίστευτα πλούσιο. Ε, αυτά είχα δει σε άλλες παραστάσεις του και γι’ αυτό ήθελα να δουλέψουμε μαζί στον Αίαντα, επομένως, όχι, δεν είχα καμία αμφιβολία.

Φέτος σε είδαμε και στο Λόγω Τιμής, 20 Χρόνια Μετά. Πώς ήταν να είσαι μέρος αυτής της μεγάλης παραγωγής;

Αισθάνομαι πολύ ωραία και για αυτή τη δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έβλεπα όταν παιζόταν ο πρώτος κύκλος, γιατί όπως υπολογίζω ήταν τα χρόνια που ήμουν έξω από το σπίτι και έπαιζα μπάλα. Η δική μου η γενιά ξεκίνησε να βλέπει σίριαλ την εποχή που μεσουρανούσε ο Παπακαλιάτης και το Κλείσε τα Μάτια, που βλέπαμε στο λύκειο, θυμάμαι. Νιώθω μεγάλη χαρά, αρχικά γιατί γνωρίζω τον Λάμπη (Ζαρουτιάδη) και τη Μιρέλλα (Παπαοικονόμου) από τα Κύθηρα – κάνουμε διακοπές στο ίδιο νησί και έχει τύχει να κάνουμε και παρέα. Οπότε υπάρχει μια σχέση κεκτημένη, ζεστή κι έτσι όταν μου το πρότειναν ένιωσα πάρα πολύ ωραία. Ήταν ο ιδανικός ρόλος γιατί δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος και μπορούσα να τον υπηρετήσω μια και ταυτόχρονα είχα πρόβες, παραστάσεις και περιοδείες. Επίσης βρισκόμουν με μια ομάδα ηθοποιών φοβερή και απολάμβανα που ήμουν μέρος της. Και το Λόγω Τιμής έχει κάτι που έχει και ο Αίαντας… το ανθρώπινο στοιχείο. Ξεκίνησε από αγάπη και το έκαναν φίλοι πάλι. Με συγκινεί αυτό.

Στο παρελθόν έχεις δηλώσει πως έχεις υπάρξει εξαρτητικός από τη θεατρική σου ταυτότητα. Σήμερα είναι ισορροπημένη η σχέση σου με το θέατρο;

Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα των ανθρώπων γενικά είναι ότι δεν μπορούν να αποποιηθούν τις ιδιότητές τους. Αυτό είναι μεν φυσικό, αλλά προκύπτει από ανασφάλειες και ανάγκες αναγνώρισης. Εσύ για κάποιο λόγο θεωρείς ότι είμαι σπουδαίος ηθοποιός και τρομερός τύπος. Τόση ώρα προσπαθώ να σου δείξω ότι είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Όχι επίτηδες. Δεν κάνω κάτι που δεν κάνει κανένας άλλος. Ο καθένας έχει στον νου του κάτι για κάποιον γιατί έχει ανάγκη να το κάνει. Το θέμα είναι ο δέκτης που το καταλαβαίνει τι κάνει έπειτα; Το παίζει ιστορία; Ε, δεν έχω λόγο να σ’ το παίζω ιστορία.

Άρα κάτι είχα καταλάβει λάθος σε σχέση με αυτό που είχες πει.

Δεν ξέρω, μπορεί να είχα πει κι έτσι. Μεγαλώνοντας όμως ο άνθρωπος αλλάζει και δεν είναι κακό αυτό. Η ζωή μου είναι δεμένη με το θέατρο και πραγματικά αν μου πεις ότι για έναν χρόνο δεν θα δουλέψω στο θέατρο, δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω. Μπορεί να πάθω κακό και όντως να έχω εξάρτηση. Απλώς δεν το έχω όλο αυτό στο μυαλό μου. Συμβαίνει και η καθημερινότητά μου είναι έτσι όπως είναι. Η ζωή βέβαια είναι πολύ, πολύ περίεργη και μπορεί κάποια στιγμή να φάω μια φάπα ή μια σπρωξιά και να με πάει κάπου αλλού. Τι να κάνουμε τώρα. Η ζωή αλλάζει

Τιμήθηκες με βραβείο «Δημήτρης Χορν» το 2015. Ποια είναι η αξία αυτής της βράβευσης για εσένα πια;

Το σκέφτομαι πολύ ζεστά, όταν το σκέφτομαι. Σου δίνει μεγάλη χαρά εκείνη την ώρα και μια ανακούφιση ότι κάποιοι πιστεύουν σ’ εσένα, εκτός από εσένα. Ναι μεν ανήκει στο παρελθόν, όπως πολλά άλλα, αλλά τη θυμάμαι πολύ ζεστά εκείνη την ημέρα και εννοείται χαίρομαι που βραβεύτηκα, δεν θα το κρύψω.

Κάνοντας μια αποτίμηση για το 2019, τι θα ήθελες να πετύχεις με το νέο έτος;

Να είμαι υγιής.Αλήθεια.Να μπορεί η ψυχή, το μυαλό και το σώμα μου να είναι νηφάλια ούτως ώστε να μπορώ να κάνω αυτά που θέλω. Βέβαια θέλω να κάνω αρκετά πράγματα και στο κομμάτι της δουλειάς και στην προσωπική μου ζωή, αλλά δεν είναι ότι τα προγραμματίζω αυστηρά για το 2020

Φωτογραφίες Στέφανος Παπαδόπουλος

Styling Πέννυ Ιωαννίδου