Ριψοκίνδυνες απολαύσεις: Ξέρετε τι γεύση έχει το ζωντανό χταπόδι ή ο αφρικανικός ταυροβάτραχος;

19:42 5/5/2022 - Πηγή: InStyle

Οι άνθρωποι είναι από τα λίγα πλάσματα σε αυτόν τον πλανήτη που επιλέγουν να αγνοήσουν τα ένστικτά τους. Αυτός είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο κάνουμε τρελά πράγματα, όπως άλματα από γκρεμούς, τρένα, κτίρια και αεροπλάνα ή κολυμπάμε περιστασιακά με καρχαρίες… Σπρώχνουμε τους εαυτούς μας στα άκρα, για να πετύχουμε ρεκόρ ή απλώς για να πάρουμε μια δόση αδρεναλίνης.

Ωστόσο, η δοκιμή αυτών των ορίων είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε πιο ανθρώπινοι, μας δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τις δικές μας δυνατότητες, να γνωρίζουμε για τι είμαστε ικανοί και για τι δεν είμαστε. Δυνατότητες που μπορεί να μην αφορούν μόνο την πτώση με αλεξίπτωτο, αλλά και την κατανάλωση των πιο παράξενων και επικίνδυνων πιάτων που μπορεί κανείς να φάει για δείπνο!

Από το στριφογυριστό, ζωντανό χταπόδι έως τα όστρακα με το δυσάρεστο όνομα, μερικά από τα φαγητά που θεωρούνται ως λιχουδιές παγκοσμίως μπορεί επίσης να είναι θανατηφόρα.

Ακόμα και οι καθημερινές τροφές μπορεί να είναι επικίνδυνες, αν δεν έχουν προετοιμαστεί σωστά ή αν καταναλωθούν τα μη βρώσιμα μέρη τους. Παρ’ όλα αυτά, η συσχέτιση με τον κίνδυνο είναι ακαταμάχητη για τους ριψοκίνδυνους και για όσους αναζητούν την περιπέτεια και στο φαγητό τους!

Eλάτε να γνωρίσουμε κάθε μέρα από αυτές:

Σας προτείνουμε την απόλυτη δίαιτα αποτοξίνωσης για να χάσετε τα κιλά του ΠάσχαΡΙΖΑ ΜΕ ΥΔΡΟΚΥΑΝΙΟ

Η αμυλούχα κασάβα, πολύ δημοφιλής σε Αφρική και Νότια Αμερική, έχει γήινη γεύση με νότες ξηρών καρπών και είναι μια εξαιρετική πηγή υδατανθράκων. Προσοχή, όμως, μην την καταναλώσετε ποτέ ωμή, αλλά φροντίστε να τη μαγειρέψετε καλά πρώτα: ψητή, βραστή, στον ατμό, αλλά και τηγανητή – αντικαθιστά την πατάτα στον πουρέ και κάνει καταπληκτικά τσιπς! Αλεσμένη, δε, σε αλεύρι (η γνωστή ταπιόκα) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορα αρτοποιήματα, όπως ψωμί, κέικ και γλυκά.

Η μανιόκα, όπως αλλιώς ονομάζεται η κασάβα, περιέχει το ένζυμο linamarase. Οταν μασηθεί ακατέργαστη, αυτό το ένζυμο απελευθερώνει ενώσεις, που με τη σειρά τους απελευθερώνουν κυανιούχες ενώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι θανατηφόρες.

Συγκεκριμένα, κάθε κιλό ρίζας περιέχει 20 mg κυανίδιου, αρκετό για να εξοντώσει μία αγελάδα. Σε μικρότερες ποσότητες, η κασάβα μπορεί να προκαλέσει παραλυτική ασθένεια. Γι’ αυτό και η προετοιμασία της απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.

ΖΩΝΤΑΝΟ ΧΤΑΠΟΔΙ

Μπορεί να καταναλωθεί ωμό, αλλά θα το τρώγατε αν εξακολουθούσε να στριφογυρίζει στο πιάτο; Η αυθεντική κορεατική λιχουδιά San Nak Ji ανήκει στην κατηγορία των hoe, δηλαδή ψάρια, θαλασσινά ή τύποι κρέατος που τρώγονται ωμά. Στο συγκεκριμένο πιάτο πρωταγωνιστεί ένα νεαρό χταπόδι, που κόβεται σε κομμάτια ενώ είναι ακόμα ζωντανό και σερβίρεται αμέσως.

Μερικές φορές, μάλιστα, τα μωρά χταπόδια, λόγω μεγέθους, δεν τα κόβουν σε κομμάτια, αλλά τα τυλίγουν ολόκληρα γύρω από τσόπστικ. Όπως είναι φυσικό, η κατανάλωσή του ενέχει κίνδυνο πνιγμού, διότι αυτές οι βεντούζες δεν κατεβαίνουν χωρίς μάχη! Είναι ακόμη ενεργές και μπορούν να προσκολληθούν στον λάρυγγα, προκαλώντας ασφυξία. Περίπου έξι άτομα πεθαίνουν κάθε χρόνο απολαμβάνοντας αυτό το θανατηφόρο πιάτο. Βεβαιωθείτε ότι μασάτε καλά ξανά και ξανά. Και όταν βαρεθείτε, μασήστε λίγο ακόμη, για να εξασφαλίσετε ότι δεν θα έχετε τον πιο μάταιο και εξευτελιστικό θάνατο στην ιστορία του ανθρώπου.
Η γεύση είναι εξαιρετικά ήπια, αλλά είναι η κολλώδης και λαστιχωτή υφή που προσελκύει τους τολμηρούς της γαστρονομίας. Παραδοσιακά, τα πλοκάμια σερβίρονται με σησαμέλαιο και σουσάμι για να συμπληρώσουν το φρέσκο άρωμα ωκεανού του πιάτου. Για λίγη θερμότητα, προσθέτουν κόκκινη πάστα τσίλι – γιατί όχι άλλωστε, αφού είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να εκνευρίσει ακόμη περισσότερο τα κινούμενα πλοκάμια.

ΦΥΛΛΑ ΡΑΒΕΝΤΙ

Ορισμένα λαχανικά έχουν εκπληκτικά νόστιμο φύλλωμα – οι βλαστοί μπιζελιού, για παράδειγμα, ή οι κορυφές από ραπανάκι (δοκιμάστε να τα πολτοποιήσετε σε πέστο). Τα φύλλα ραβέντι, ωστόσο, δεν είναι ασφαλή για κατανάλωση από τον άνθρωπο, είτε ωμά είτε μαγειρεμένα.

Περιέχουν οξαλικό οξύ, το οποίο μπορεί να σχηματίσει οξαλικούς κρυστάλλους στα νεφρά. Η κατανάλωση αυτών των σκούρων πράσινων, λαστιχωτών κομματιών μπορεί να επηρεάσει την αναπνοή, να προκαλέσει ναυτία, να δημιουργήσει αίσθηση καψίματος στο στόμα και στον λαιμό και, σε ακραίες περιπτώσεις, να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια. Περιοριστείτε στα όμορφα ροζ και αψιά κοτσάνια και δοκιμάστε τη συνταγή για μπισκοτένιες μπάρες με φράουλα και ραβέντι στη σελ. 91 του τεύχους, αφού ταιριάζουν καταπληκτικά με τα υπέροχα αυτά ανοιξιάτικα φρούτα!

ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ

Το εθνικό πιάτο της Ισλανδίας ονομάζεται hakarl και είναι ο καρχαρίας της Γροιλανδίας που έχει υποστεί ζύμωση για έξι μήνες. Αν όμως καταναλωθεί φρέσκος, θα είναι δηλητηριώδης, καθώς ο καρχαρίας δεν διαθέτει ουροποιητικό σύστημα και όλες οι τοξικές του ουσίες δεν αποβάλλονται, αλλά φιλτράρονται στο κρέας του. Αυτό δεν εμπόδισε τους έξυπνους Βίκινγκς να καταλάβουν ότι το να θάβεις τους ογκώδεις καρχαρίες κάτω από βράχους και λάσπη για αρκετές εβδομάδες θα εξουδετέρωνε τις τοξίνες τους. Αφού τους ξέθαβαν, κρέμαγαν το κρέας για αρκετούς μήνες, ώστε να στεγνώσει και να ωριμάσει ακόμη περισσότερο. Η σύγχρονη μέθοδος περιλαμβάνει απλώς τη συμπίεση του κρέατος σε ένα μεγάλο πλαστικό δοχείο με οπές αποστράγγισης.

Το ουρικό οξύ που υπάρχει στον φρέσκο καρχαρία της Γροιλανδίας συμβάλλει στη μυρωδιά του, που μοιάζει με εκείνη της αμμωνίας και είναι πολύ πιο έντονη από τη γεύση του. Το μαλακό, λευκό hakarl από το σώμα του καρχαρία έχει τυρένια υφή, ενώ το κοκκινωπό κρέας από την κοιλιά είναι πιο μαστιχωτό. Οσοι το δοκιμάζουν περιγράφουν τη γεύση σε ευρεία γκάμα, από ψαρένια και ήπια έως έντονη σαν μπλε τυρί. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η παρατεταμένη επίγευση μπορεί να περιγραφτεί μόνο ως ούρα.

ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΤΑΥΡΟΒΑΤΡΑΧΟΣ

Θεωρείται ξεχωριστή λιχουδιά στη Ναμίμπια και σε κάποιες περιοχές της Ζάμπια, όπου την τιμούν δεόντως. Αν το μυαλό σας πάει σε κάποιο μικροσκοπικό, χαριτωμένο πράσινο βατραχάκι, ξεχάστε το. Το efuma ή omafuma, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, μπορεί να φτάσει σε μέγεθος γάτας και είναι ένας πολύ αποτελεσματικός κυνηγός.
Στην Αφρική αυτός ο βάτραχος μαγειρεύεται ολόκληρος και όχι μόνο τα πόδια του, όπως γίνεται στη Γαλλία. Βέβαια, σε αυτό το σημείο του χάρτη, η χρονική στιγμή παίζει καθοριστικό ρόλο.

Κι αυτό γιατί θα πρέπει να περιμένει κανείς μέχρι μετά την «τρίτη βροχή της περιοχής», όπως λένε, ή όταν οι ταυροβάτραχοι αρχίζουν να κοάζουν και να αναπαράγονται. Μόνο τότε το δέρμα και τα όργανά τους δεν παράγουν την τοξίνη «oshiketakata», η οποία προκαλεί, μεταξύ άλλων, νεφρική ανεπάρκεια, αφόρητα επώδυνη ούρηση, αλλά και πιθανό θάνατο. Οι λάτρεις, όμως, αυτών των βατράχων υποστηρίζουν ότι η νοστιμιά υπερτερεί του κινδύνου.