Σαν Σήμερα: Η Μελίνα Μερκούρη γίνεται η «Στέλλα» σε μια ταινία που παραμένει επίκαιρη –Μια αναδρομή στα κοστούμια της ταινίας

19:15 21/11/2024 - Πηγή: InStyle

Σαν σήμερα το 1955, η ταινία Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη έκανε την πρεμιέρα της, σηματοδοτώντας μια κομβική στιγμή για τον ελληνικό κινηματογράφο και την καριέρα της Μελίνας Μερκούρη. Η Μερκούρη, μια φανταστική γυναίκα που σφράγισε με την προσωπικότητα και το στιλ της την τέχνη και την πολιτική, μετέτρεψε τη «Στέλλα» σε κάτι πολύ περισσότερο από μια ταινία. Την έκανε πολιτιστική παρακαταθήκη.

Καλοκαίρι 2014. Ο καθηγητής μου τότε, ο σχεδιαστής

Βασίλης Ζούλιας, στα πλαίσια του μαθήματος της ιστορίας μόδας που μας έκανε στη σχολή της Βίκυ Καγιά, μας παρουσίασε την Μελίνα Μερκούρη –μέσα από τους ρόλους της στη μεγάλη οθόνη κυρίως. Εκεί συνάντησα πρώτη φορά καθολικά τη Μελίνα και εκεί ερωτεύτηκα και την Στέλλα. Γιατί; Γιατί η Μελίνα ήταν τρομερά γοητευτική, χωρίς να είναι περ σε όμορφη (σύμφωνα με τα beauty standards του τότε). Απέπνεε έναν δυναμισμό και μια αυθεντικότητα που σπάνια βρίσκονταν σε γυναίκες-είδωλα της εποχής.

Στη Στέλλα, ο ρόλος της ήταν πρωτοποριακός. Υποδύθηκε μια γυναίκα έξω από τα κοινωνικά στερεότυπα, που τολμά να διεκδικεί την ελευθερία της και να ζει σύμφωνα με τους δικούς της κανόνες.

Η Μελίνα δεν ήταν μόνο μια εξαιρετική ηθοποιός. Ήταν μια γυναίκα που ζούσε τη ζωή της με τρόπο αληθινό και απόλυτο. Στη Στέλλα, δεν ενσάρκωσε απλώς έναν ρόλο. Έδωσε ζωή σε μια γυναίκα που τολμά να διεκδικήσει το δικαίωμα να αγαπά, να απορρίπτει, να ορίζει την ύπαρξή της. Η Στέλλα ήταν μια επανάσταση και η Μελίνα, με την αλήθεια της, έγινε η καρδιά της.

View this post on Instagram

A post shared by Melina Mercouri Foundation (@melinamercouriofficial_)

Τα κοστούμια της ταινίας, επιμελημένα από την Ντίνα Κόνστα, αποτέλεσαν καθοριστικό κομμάτι αυτής της εμβληματικής φιγούρας. Τα κοστούμια της ταινίας ήταν κάτι περισσότερο από ρούχα. Ήταν η ψυχή της Στέλλας. Όσα φόρεσε φώναζαν ότι αυτή η γυναίκα δεν φοβάται να ξεχωρίσει. Ότι δεν ζητά άδεια για να είναι ο εαυτός της. Και κάθε κίνηση της Μελίνας μέσα από αυτά τα κοστούμια ήταν μια υπενθύμιση ότι η ομορφιά δεν είναι απλώς εικόνα, είναι στάση ζωής.

Το διάσημο μαύρο φόρεμα της Στέλλας, με τα μακριά μαύρα γάντια και το σαγηνευτικό της βλέμμα, έγινε σύμβολο αμφισβήτησης, δύναμης και θηλυκότητας. Ενώ αντέγραψε την αισθητική της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, προσδίδοντας όμως μια μοναδικά ελληνική ταυτότητα.

Περισσότερα για την ταινία…

Η Στέλλα κυκλοφόρησε ένα χρόνο αφότου οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου. Ο Μιχάλης Κακογιάννης παρουσίασε μια ανατρεπτική κινηματογραφική εμπειρία, καταφέρνοντας να δημιουργήσει έναν ολοκληρωμένο γυναικείο χαρακτήρα σε ένα κοινωνικό και ψυχολογικό πλαίσιο που άγγιζε τον θεατή.

Η ταινία γεφυρώνει παραδόσεις του Χόλιγουντ, του γαλλικού ποιητικού ρεαλισμού και του βρετανικού ντοκιμαντέρ, ενώ ενσωματώνει την ελληνική καθημερινότητα. Η Στέλλα, ένα αινιγματικό κράμα πάθους και αντιφάσεων, αντιστέκεται στους κοινωνικούς περιορισμούς. Η τελική της πράξη δε, υπογραμμίζει το δικαίωμα στην επιλογή, ακόμα και αν αυτή οδηγεί στο θάνατο.

View this post on Instagram

A post shared by Melina Mercouri Foundation (@melinamercouriofficial_)

Η Στέλλα δεν είναι μόνο μια ταινία για το φύλο ή την ελευθερία. Είναι ένας στοχασμός πάνω στις κοινωνικές εντάσεις, τις ατομικές ταυτότητες και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Η σκηνή όπου η Μελίνα κοιτά με αινιγματικό χαμόγελο την κάμερα, καπνίζοντας και τραγουδώντας, είναι μια στιγμή κινηματογραφικής ιδιοφυΐας που συνοψίζει την αυθεντικότητα της ηρωίδας και την ακαταμάχητη δύναμη της Μελίνας.

Η ηρωίδα δεν θέλει να παντρευτεί και αρνείται να υποταχθεί σε κοινωνικές προσδοκίες. Σε μια εποχή που οι γυναίκες αγωνίζονταν ακόμα να ακουστούν, η Στέλλα τους έδωσε φωνή. Και η Μελίνα, με τα εκφραστικά της μάτια και τη βαθιά της φωνή, έκανε αυτή τη φωνή να αντηχεί για πάντα. View this post on Instagram

A post shared by Melina Mercouri Foundation (@melinamercouriofficial_)

Η σκηνή όπου τραγουδά «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι» είναι από τις πιο αξέχαστες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου. Εκεί, η Μελίνα δεν ερμηνεύει απλώς ένα τραγούδι. Είναι σαν να εκφράζει όλο τον πόνο, τη χαρά, τη δύναμη και την αδυναμία του να είσαι γυναίκα ερωτευμένη αλλά και με διάθεση να ακολουθήσεις το δικό σου δρόμο.

Η Στέλλα είναι μέχρι και σήμερα ένα κάλεσμα να αναλογιστούμε τι σημαίνει να ζεις αληθινά. Να παλεύεις για όσα πιστεύεις, ακόμα κι όταν όλα είναι εναντίον σου. Η ταινία αυτή εμένα προσωπικά με σημάδεψε, γιατί μέσα από τη Στέλλα είδα κάτι από τον εαυτό μου – την επιθυμία να είμαι κάτι περισσότερο από αυτό που μου επιβάλλουν. Είμαι σίγουρη ότι θα πάθετε κάτι αντίστοιχο όσες δεν την έχετε δει ακόμα. Και ίσως σήμερα είναι μια καλή αφορμή.

Γιατί τελικά, η Στέλλα παραμένει συγκλονιστικά επίκαιρη σε μια Ελλάδα που συνεχίζει να μετρά τις πληγές της από τις γυναικοκτονίες.

Η ιστορία της ηρωίδας, μιας γυναίκας που διεκδικεί την ελευθερία της απέναντι σε μια κοινωνία που την ασφυκτικά περιορίζει, αποτυπώνει μια σκληρή πραγματικότητα. Όταν οι γυναίκες τολμούν να πουν “όχι”, συχνά βρίσκονται αντιμέτωπες με τη βία. Η Στέλλα επιλέγει τον θάνατο, όχι ως υποταγή, αλλά ως την ύστατη πράξη ελευθερίας. Μια τραγική υπενθύμιση ότι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση είναι ακόμα ζητούμενο. Σήμερα, το φινάλε της ταινίας δεν είναι απλώς μια σκηνή. Αλλά ένας καθρέφτης της κοινωνικής παθογένειας που συνεχίζει να θυσιάζει γυναίκες στο βωμό μιας διαστρεβλωμένης αντίληψης εξουσίας και ελέγχου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Melina Café (@melinamercouri_cafe)