Συγκλονίζει ο Χάρης Εμμανουήλ: «Ο θάνατος ήρθε λυτρωτικά για εκείνον»

17:00 2/2/2025 - Πηγή: InStyle

Μία αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε στην εφημερίδα On Time και στη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου, ο Χάρης Εμμανουήλ. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τις απώλειες που έχει βιώσει στη ζωή του και παράλληλα ανέφερε πόσο δύσκολη ήταν η διαχείρισή τους.

Συγκεκριμένα ο Χάρης Εμμανουήλ αναφέρθηκε αρχικά στον αδερφό του, τον παραολυμπιονίκη Χρήστο Αγγουράκη,  ο οποίος καθηλώθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο από 22 χρονών λόγω ενός ατυχήματος. Ο ηθοποιός είπε για τον αδερφό του: «Ο Χρήστος ήταν σπουδαίος. Ξέρεις

πόσες μάνες καλούσαν τον Χρήστο γιατί τα παιδιά τους, που ήταν ΑΜΕΑ, δεν ήθελαν να βγουν έξω; Πήγαινε ο Χρήστος, τους μιλούσε και σιγά σιγά το αντιμετώπιζαν. Έβλεπαν ότι έφερνε μετάλλια, αγωνιζόταν και έπαιρναν θάρρος. Τον καλούσαν σε σχολεία και έκανε ομιλίες. Στο Περιγιάλι Κορινθίας, όπου έμενε τα τελευταία χρόνια, η αδελφή του Παύλου Ορκόπουλου είχε μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Πήγε και έπαιξε, ήταν πολύ καλός και σαν ηθοποιός.

Σκηνοθέτησε κι ένα έργο του Μολιέρου. Σε κουβέντες που κάναμε, μου είχε πει: «Αδελφέ μου, μου πήρε ενάμιση χρόνο να το «χωνέψω» και να πω «δεν έχω πόδια, τα πόδια μου είναι αυτές οι δυο ρόδες». Πράγματι, το είχε πάρει απόφαση. Δεν τον εμπόδισε η αναπηρία του να γίνει ολυμπιονίκης, να βγαίνει έξω, να διασκεδάζει, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια, απέκτησε ένα γιο, δυο εγγόνια, πήγαινε παντού. Πήγαινε διακοπές μόνος του και έκανε κάμπινκ. Πήρα μαθήματα ζωής από τον Χρήστο. Μου έλεγε: «Σιγά μην κάτσεις να στεναχωρηθείς γιατί σε άφησε μια κοπέλα ή γιατί έχασες έναν ρόλο, τη στιγμή που ξυπνάς, βγαίνεις έξω και ο ήλιος χαϊδεύει όλα τα μέλη του κορμιού σου. Είναι δυνατόν;». Αυτή τη δύναμη και την αισιοδοξία, ο Χρήστος τις πέρασε παντού.»

Στη συνέχεια ο Χάρης Εμμανουήλ αποκάλυψε, ότι ο θάνατος του αδερφού του ήταν η πιο δύσκολη απώλεια της ζωής του. «Η μητέρα μου έφυγε τρεις μήνες πριν τον Χρήστο. Αλλά η μάνα μας ήταν 93 χρονών. Ο πατέρας μας ταλαιπωρήθηκε από τον καρκίνο. Πονούσε πάρα πολύ και ο θάνατος ήρθε λυτρωτικά για εκείνον. Ο θάνατος του Χρήστου – από καρκίνο κι αυτός – μας στοίχισε πάρα πολύ, γιατί είχε παλέψει από 22 χρονών που έπαθε το ατύχημα, αλλά δεν μας άφησε ποτέ να αισθανθούμε ότι ήταν διαφορετικός από εμάς. Δεν το έβαλε κάτω. Έκανε ταξίδια. Έφτασε μέχρι την Τεχεράνη με μια νταλίκα, παρέα με έναν φίλο του νταλικέρη από την Κατερίνη.»