Οι micro μίνι φούστες της Miu Miu είναι ένα περιττό πισωγύρισμα στον αγώνα της αποδοχής όλων των σωματότυπων

Υπάρχει ένας πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο δεν αγάπησα ποτέ τη μόδα των 2000s. Ήταν μια δεκαετία που τα ρούχα φτιαχνόντουσαν μόνο για τις αδύνατες. Δεν είναι η πρόθεσή μου να στοχοποιήσω τον συγκεκριμένο σωματότυπο, αλλά πώς γίνεται να μην; Πώς γίνεται, από τη στιγμή που οι σχεδιαστές τη δεκαετία εκείνη, ενέτειναν ακόμα περισσότερο τη λανθασμένη αντίληψη που είχαν οι γυναίκες για το σώμα τους; Μία, που στην ουσία δημιουργούσε μια αντιπαλότητα μεταξύ των γυναικών. Κάνοντας μας έτσι, να επιθυμούμε

με φθόνο την εικόνα μιας «φυσιολογικής», για τα standards της τότε κοινωνίας, γυναίκας.

Γιατί, μία όχι πολύ αδύνατη ή με γυμνασμένο ή αθλητικό σώμα, μία γυναίκα με κοιλιά, μία με περιφέρεια και μεγάλα μπούτια, δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει ποτέ στα 2000s, ή και τώρα, μία χαμηλόμεση φούστα ή παντελόνι. Όχι γιατί αυτή η γυναίκα, δεν νιώθει καλά ή δεν αγαπάει το σώμα της ή γιατί δεν γουστάρει να φορέσει μία τέτοια φούστα, αλλά γιατί η κοινωνία δεν της το επιτρέπει. Είναι too much να βλέπεις μια χοντρή γυναίκα να πετάει την κοιλιά της έξω και να είναι unapologetically ok με το σώμα της.

Keywords
Τυχαία Θέματα